Nakwiatek rudawek
| Anthicus antherinus | |||
| (Linnaeus, 1761) | |||
_(18839347241).png)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
nakwiatek rudawek | ||
| Synonimy | |||
| |||
Nakwiatek rudawek[1] (Anthicus antherinus) – gatunek chrząszcza z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Anthicinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w 1761 roku przez Karola Linneusza jako Meloe antherinus[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 3 do 3,5 mm, ubarwionym czarno, z wyjątkiem brunatnożółtych goleni i stóp oraz pokryw, które z koli są czerwonobrunatne z ostro odgraniczonym od tła czarnym wzorem, przy czym może on ulegać redukcji. Powierzchnię głowy i przedplecza porasta brunatne, krótkie, podniesione owłosienie. Włosy na pokrywach są zaś jaśniejsze, dłuższe i przylegające. Odległości między punktami na głowie i przedpleczu są mniejsze niż ich średnice. Przód głowy pozbawiony jest wypukłego guza. Zarys pokryw jest owalny, a ich punktowanie gęste[3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten zasiedla tereny o podłożu piaszczystym do nizin po niższe części gór. Postacie dorosłe spotyka się przez cały rok, a najliczniej w od czerwca do sierpnia. Bytują wśród rozkładających się szczątków roślinnych, w pryzmach kompostowych, w ściółce, pod kamieniami i napływkami[3][4][5]. Przylatują do sztucznych źródeł światła[5][6].
W Europie gatunek ten stwierdzony został w Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, Niemczech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Polsce, Białorusi, Czechach, Słowacji, na Węgrzech, w Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Serbii, Czarnogórze, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Macedonii, Albanii, Grecji i Rosji (na północ po Karelię[4])[2]. Ponadto znany z Afryki Północnej[3][4], Bliskiego Wschodu[2], Kaukazu[3][4] i wschodniej części krainy palearktycznej. Niepewne dane pochodzą z Portugalii i Hiszpanii[2]. W Polsce jest najpospolitszym przedstawicielem rodzaju, znanym z rozproszonych stanowisk w różnych częściach kraju[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anthicus antherinus – Nakwiatek rudawek. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-04-29].
- ↑ a b c d Anthicus antherinus (Linnaeus, 1761). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-12-23].
- ↑ a b c d e Daniel Kubisz, Przemysław Szwałko: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 80. Nakwiatkowate - Anthicidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1998, s. 16-23.
- ↑ a b c d e B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3.. Warszawa: 1987.
- ↑ a b T. Barłożek, R. Gawroński, K. Komosiński, Sz. Konwerski, R. Matusiak, M. Miłkowski, R. Ruta. Nowe stanowiska Anthicidae (Coleoptera: Tenebrionoidea) w Polsce. „Wiadomości Entomologiczne”. 30 (3), s. 159-169, 2011.
- ↑ Grzywocz J., Szołtys H., Wanat M., Greń C., Ruta R., Królik R.. Chrząszcze (Coleoptera) Śląska Dolnego i Górnego – dotychczasowy stan poznania oraz nowe dane faunistyczne: Anthicidae. „Acta entomologica silesiana”. 27, 2019.