Piotr Romanow (lotnik)

Piotr Romanow
Пётр Романов
	kapitan lotnictwa
Pełne imię i nazwisko	Piotr Iwanowicz Romanow
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1918 ; Sieriebrianyje Prudy
Data i miejsce śmierci	18 kwietnia 1945 ; Brandenburgia
	Przebieg służby
Lata służby	1940–1945
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne
Jednostki	108 pułk 36 Dywizji Lotniczej 8 Korpusu Lotnictwa Dalekiego Zasięgu
Stanowiska	dowódca klucza
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Piotr Iwanowicz Romanow (ros. Пётр Иванович Романов, ur. 6 czerwca 1918 we wsi Sieriebrianyje Prudy w guberni tulskiej, zm. 18 kwietnia 1945 w Brandenburgii) – radziecki lotnik wojskowy, kapitan, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Od 1931 mieszkał w Moskwie u starszego brata, skończył szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego, pracował jako ślusarz w fabryce, ukończył aeroklub. Od 1940 służył w armii, w 1941 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Kirowabadzie (obecnie Gandża), służył w Siłach Powietrznych Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego, w sierpniu 1941 brał udział w operacji wkroczenia wojsk radzieckich do Iranu. Od 13 października 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył m.in. na Froncie Północno-Zachodnim w składzie 42 pułku lotnictwa bombowego, wykonując 17 lotów bojowych. W marcu 1942 jego pułk włączono w skład Lotnictwa Dalekiego Zasięgu. Walczył m.in. w obronie Moskwy, pod Stalingradem, brał udział w bombardowaniu węzłów kolejowych i lotnisk wroga m.in. w Smoleńsku, Dnie, Briańsku, Mińsku, Połtawie, Orszy, Homlu, Orle, Witebsku, Wiaźmie, Kursku i Woroneżu, a w maju 1943 w bombardowaniu Warszawy. Od 1942 należał do WKP(b). W maju-czerwcu i październiku-listopadzie 1942 wykonał 49 lotów bojowych w obszarach podbiegunowych, m.in. niedaleko granicy ZSRR z Norwegią. Jako dowódca klucza 108 pułku lotniczego dalekiego zasięgu 36 Dywizji Lotniczej Dalekiego Zasięgu 8 Korpusu Lotnictwa Dalekiego Zasięgu w stopniu kapitana do końca lutego 1944 wykonał 209 lotów bojowych, zrzucając na przeciwnika 206,5 ton bomb. Łącznie do końca wojny wykonał 300 lotów bojowych. Został zastępcą dowódcy eskadry, brał udział w operacji berlińskiej, zginął w nocy 18 kwietnia 1945 wskutek zestrzelenia przez niemiecką obronę przeciwlotniczą.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (19 sierpnia 1944)
Order Lenina (19 sierpnia 1944)
Order Czerwonego Sztandaru (31 grudnia 1942)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (17 czerwca 1943)
Order Czerwonej Gwiazdy (20 czerwca 1942)
Medal „Za obronę Stalingradu” (1943)
Medal „Za obronę Moskwy”
Medal „Za obronę Leningradu”

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Романов Пётр Иванович (ros.) Biogram na stronie warheroes.ru [dostęp 2019-01-07]