Konary (powiat sandomierski): Różnice pomiędzy wersjami

Konary
	{{{rodzaj miejscowości}}}
Państwo	świętokrzyskie
Powiat	sandomierski
Gmina	Klimontów
Sołectwo
Liczba ludności	420
Strefa numeracyjna	(+48) 15
Kod pocztowy	27-640 Klimontów
Tablice rejestracyjne	TSA
SIMC	0795956
	Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:34, 3 kwi 2013

Konary – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów, przy drodze wojewódzkiej nr 758.

W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.

Nazwa wsi

Według legendy nazwa wsi pochodzi od rycerza o nazwisku Konar, założyciela wsi.

Natomiast wg St. Chmielnickiego wieś pierwotnie nazywała się Koniary, od hodowli koni^[1].

Historia

Według legendy rycerz Konar w XIII wieku wybudował tu swoją obronną siedzibę i w jego pobliżu założył osadę. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1355 roku, kiedy Konary stanowiły własność rodu Słupeckich herbu Rawicz. Z tej rodziny pochodzili kolejni jej właściciele Sięgniew ze Słupczy, a potem jego syn Grot ze Słupczy. W 1403 roku po raz pierwszy wzmiankowano istnienie w Konarach zamku, który był siedzibą wspomnianego Grota zajmującego się wtedy rozbójnictwem. Jan Długosz napisał, że Grot zabił w 1396 roku kasztelana wiślickiego Jana Ossolińskiego, w związku z czym król Władysław Jagiełło wysłał przeciwko Grotowi rycerzy, którzy zburzyli zamek, a Grot ze Słupczy został skazany na wygnanie. W 1508 roku jako właściciel wsi wymieniany jest Jan Słupecki^[2]. Od 1525 roku wieś należała do Piotra Kochanowskiego, ojca poety Jana Kochanowskiego^[1].

W XVIII wieku wieś należała do Michała Sołtyka herbu Sołtyk kasztelana wiślickiego, kuzyna biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka.

W 1863 roku jako właściciel wsi wymieniany jest Zdzisław Reklewski, uczestnik powstania styczniowego^[3]. Był on ostatnim właścicielem wsi. Przed śmiercią rozparcelował dworskie grunty pomiędzy poddanych. Pozostał po nim drewniany dwór, spalony w trakcie walk w 1915 roku oraz stary park wycięty przez następnego właściciela^[1].

Od 16 do 25 maja 1915 I Brygada Legionów toczyła bitwę pod Konarami. Bitwę upamiętnia pomnik przy drodze 758, w okolicy (Góry Pęchowskie) znajduje cmentarz żołnierzy Legionów poległych w bitwie.

W 1921 roku wieś liczyła 69 domów i 456 mieszkańców. Dodatkowo folwark konary liczył 1 dom i 5 mieszkańców. W 1921 roku został rozparcelowany folwark. Nowy nabywca wyciął w tym samym roku piękny park.^[4]

Przed 1929 rokiem we wsi założono Kółko Rolnicze, Ochotniczą Straż Pożarną oraz jednoklasową szkołę podstawową^[1].

Turystyka

Przez wieś przechodzi czerwony szlak turystyczny z Gołoszyc do Piotrowic.

Przez obrzeża wsi przepływa rzeka Koprzywianka, w której żyją pstrągi.

Zabytki

Ruiny rycerskiego zamku – zachowały się fragmenty murów i dolnych części budowli. Według rejestru zabytków KOBiDZ, zamek wpisany jest na listę zabytków z nr rej.: 114/A z 31.05.1983^[5].

↑ ^a ^b ^c ^d St. Chmielnicki, Olbierzowice i parafia Olbierzowice, Olbierzowice 1929, odbito w „Drukarni Nowoczesnej” w Sandomierzu.
↑ Wacław Skarbimir Laskowski „Słownik krajoznawczy powiatu sandomierskiego”' Sandomierz 1929, s. 24.
↑ Bitwa pod Jurkowicami, Eugeniusz Niebielski, Wojskowy Przegląd Historyczny, 1993r, nr 3.
↑ Wacław Skarbimir Laskowski „Słownik krajoznawczy powiatu sandomierskiego”' Sandomierz 1929, s. 23 – 24.
↑ KOBiDZ: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo świętokrzyskie. [dostęp 25 września 2008].

Bibliografia

Józef Myjak, Konary, Staszów, 1988

Linki zewnętrzne

Konary na stronie Sandomierskich klimatów

[Chmielnicki-1] St. Chmielnicki, Olbierzowice i parafia Olbierzowice, Olbierzowice 1929, odbito w „Drukarni Nowoczesnej” w Sandomierzu.

[2] Wacław Skarbimir Laskowski „Słownik krajoznawczy powiatu sandomierskiego”' Sandomierz 1929, s. 24.

[3] Bitwa pod Jurkowicami, Eugeniusz Niebielski, Wojskowy Przegląd Historyczny, 1993r, nr 3.

[4] Wacław Skarbimir Laskowski „Słownik krajoznawczy powiatu sandomierskiego”' Sandomierz 1929, s. 23 – 24.

[5] KOBiDZ: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo świętokrzyskie. [dostęp 25 września 2008].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 37: / Linia 37: @@
 == Historia ==
-Według legendy rycerz Konar w XIII wieku wybudował tu swoją obronną siedzibę i w jego pobliżu założył osadę. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1355 roku, kiedy Konary stanowiły własność rodu Słupeckich herbu Rawicz. Z tej rodziny pochodzili kolejni jej właściciele Sięgniew ze Słupczy, a potem jego syn Grot ze Słupczy. W 1403 roku po raz pierwszy wzmiankowano istnienie w Konarach zamku, który był siedzibą wspomnianego Grota zajmującego się wtedy rozbójnictwem. [[Jan Długosz]] napisał, że Grot zabił w [[1396]] roku kasztelana wiślickiego [[Jan Ossoliński (kasztelan wiślicki)|Jana Ossolińskiego]], w związku z czym król [[Władysław Jagiełło]] wysłał przeciwko Grotowi rycerzy, którzy zburzyli [[zamek]], a Grot ze Słupczy został skazany na wygnanie. W 1508 roku jako właściciel wsi wymieniany jest Jan Słupecki<ref>Wacław Skarbimir Laskowski „Słownik krajoznawczy powiatu sandomierskiego”' Sandomierz 1929, s. 24.</ref>. Na początku XVI wieku wieś należała do Piotra Kochanowskiego, ojca [[poeta|poety]] [[Jan Kochanowski|Jana Kochanowskiego]]<ref name=Chmielnicki />.
+Według legendy rycerz Konar w XIII wieku wybudował tu swoją obronną siedzibę i w jego pobliżu założył osadę. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1355 roku, kiedy Konary stanowiły własność rodu Słupeckich herbu Rawicz. Z tej rodziny pochodzili kolejni jej właściciele Sięgniew ze Słupczy, a potem jego syn Grot ze Słupczy. W 1403 roku po raz pierwszy wzmiankowano istnienie w Konarach zamku, który był siedzibą wspomnianego Grota zajmującego się wtedy rozbójnictwem. [[Jan Długosz]] napisał, że Grot zabił w [[1396]] roku kasztelana wiślickiego [[Jan Ossoliński (kasztelan wiślicki)|Jana Ossolińskiego]], w związku z czym król [[Władysław Jagiełło]] wysłał przeciwko Grotowi rycerzy, którzy zburzyli [[zamek]], a Grot ze Słupczy został skazany na wygnanie. W 1508 roku jako właściciel wsi wymieniany jest Jan Słupecki<ref>Wacław Skarbimir Laskowski „Słownik krajoznawczy powiatu sandomierskiego”' Sandomierz 1929, s. 24.</ref>. Od 1525 roku wieś należała do Piotra Kochanowskiego, ojca [[poeta|poety]] [[Jan Kochanowski|Jana Kochanowskiego]]<ref name=Chmielnicki />.
 W XVIII wieku wieś należała do Michała Sołtyka herbu [[Sołtyk]] kasztelana [[Wiślica|wiślickiego]], kuzyna [[Biskupi krakowscy|biskupa krakowskiego]] [[Kajetan Sołtyk|Kajetana Sołtyka]].

Miasto	Klimontów
Wsie	Adamczowice Beradz Borek Klimontowski Byszów Byszówka Dziewków Goźlice Górki Góry Pęchowskie Grabina Jantoniów Kępie Konary Konary-Kolonia Krobielice Kroblice Pęchowskie Nasławice Nawodzice Nowa Wieś Olbierzowice Ossolin Pęchowiec Pęchów Płaczkowice Pokrzywianka Przybysławice Rogacz Rybnica Szymanowice Dolne Szymanowice Górne Śniekozy Ułanowice Węgrce Szlacheckie Wilkowice Zakrzów
Części wsi	Cegielnia Pęchowska Dworskie Dziewków-Kolonia Folwark Gilówka Goźlice Poduchowne Góra ~~Grabina~~ (zniesiona) Kolonie Kozia Górka Kozinek Krobielice-Kolonia Niuchów Nowa Wieś (Zakrzów) Ostrówek Pod Młynem Rogacz-Kolonia Smyków Stara Wieś Tęczynopol W Lipach Węgorzyn Żuków
Kolonie	Bukówka Pod Klimontowem Zielonka
Kolonie wsi	Julianów Kolonia Klimontowska
Osady	Żyznów