Wojsiełk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m zamieniam magiczny ISBN na szablon |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
| Linia 88: | Linia 88: | ||
=== Abdykacja === |
=== Abdykacja === |
||
W 1267 roku Wojsiełk ustąpił z tronu przekazując pełnię władzy nad Litwą w ręce Szwarny. Ponownie wstąpił do klasztoru prawosławnego. Powrócił jednak kilka miesięcy później do spraw politycznych, gdy książęta halicko-włodzimierscy pokłócili się o posiadane ziemie. Zaproszony jako [[Arbitraż (politologia)|arbiter]] przez [[Lew Halicki|Lwa Daniłowicza]] i [[Wasylko Romanowicz|Wasylka Romanowicza]] na zjazd ugodowy, Wojsiełk został zamordowany przez Lwa |
W 1267 roku Wojsiełk ustąpił z tronu przekazując pełnię władzy nad Litwą w ręce Szwarny. Ponownie wstąpił do klasztoru prawosławnego. Powrócił jednak kilka miesięcy później do spraw politycznych, gdy książęta halicko-włodzimierscy pokłócili się o posiadane ziemie. Zaproszony jako [[Arbitraż (politologia)|arbiter]] przez [[Lew Halicki|Lwa Daniłowicza]] i [[Wasylko Romanowicz|Wasylka Romanowicza]] na zjazd ugodowy, Wojsiełk został zamordowany przez Lwa Halickiego w monasterze michajłowskim w [[Włodzimierz Wołyński|Włodzimierzu Wołyńskim]]<ref>{{Cytuj|autor=Yurii Dyba|tytuł=Dyba J. Kaplica na wieży w Stołpiu i jej wołyńskie analogie // Do pieńkna nadprzyrodzonego. Sesja naukowa na temat rozwoju sztuki sakralnej od X do XX wieku na terenie dawnych diecezji Chełmskich. – Chełm: В. w., 2003. - T. 1: Referaty. – S. 36–51.|data dostępu=2017-02-15|url=https://www.academia.edu/30996077/Dyba_J._Kaplica_na_wie%C5%BCy_w_Sto%C5%82piu_i_jej_wo%C5%82y%C5%84skie_analogie_Do_pie%C5%84kna_nadprzyrodzonego._Sesja_naukowa_na_temat_rozwoju_sztuki_sakralnej_od_X_do_XX_wieku_na_terenie_dawnych_diecezji_Che%C5%82mskich._Che%C5%82m_%D0%92._w._2003._-_T._1_Referaty._S._36_51|język=en}}</ref>. |
||
Pochowany został w [[monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu Wołyńskim|monasterze św. Michała Archanioła]] we Włodzimierzu Wołyńskim<ref>{{cytuj książkę |autor = Rożko W.| tytuł = Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni| wydawca = Wołynśka Obłasna Drukarnia| miejsce = Łuck | rok = 2009 | strony = 40-43| isbn = 9789663614120}}</ref>. |
Pochowany został w [[monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu Wołyńskim|monasterze św. Michała Archanioła]] we Włodzimierzu Wołyńskim<ref>{{cytuj książkę |autor = Rożko W.| tytuł = Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni| wydawca = Wołynśka Obłasna Drukarnia| miejsce = Łuck | rok = 2009 | strony = 40-43| isbn = 9789663614120}}</ref>. |
||
Wersja z 12:25, 15 lut 2017
| |
| Wielki książę litewski | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Wojsiełk | |
| mnich | |
|
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne | |
Wojsiełk, (lit. Vaišelga) (ur. 1223[1], zm. 1267 we Włodzimierzu Wołyńskim) – wielki książę litewski w latach 1264-1267.
Życiorys
Książę Nowogródka
Wojsiełk był synem Mendoga. Za rządów ojca około 1239 roku został mianowany księciem Nowogródka i otrzymał w zarząd Czarną Ruś. W 1254 roku zrezygnował z tronu, przyjął chrzest w obrządku bizantyjskim i wstąpił pod imieniem Roman do klasztoru prawosławnego. Przypisuje mu się założenie Monasteru Ławryszewskiego na Niemnem[2]. W 1263 po zamordowaniu króla Mendoga przez spiskowców uciekł z Litwy i schronił się w Monasterze Leszczyńskim pod Pińskiem[3].
Wielki książę litewski
W 1264 roku na apel wodzów litewskich Wojsiełk powrócił do ojczyzny celem opanowania napiętej sytuacji wewnętrznej. Wspierany przez przybyłe z nim oddziały ruskie spacyfikował powstanie w Auksztocie, pokonał lokalnych kunigasów i ponownie zjednoczył Litwę. Wypędził z kraju Dowmunta, inicjatora królobójstwa z 1263 roku. Innych buntowników wymordował. W latach 1266–1267 prowadził wojnę z Pskowem, podporządkował władzy litewskiej księstwo połockie. Pod naciskiem dziedziców Daniela Halickiego, którzy żądali zwrotu Rusi Czarnej uznał swoim następcą księcia Szwarnę i uczynił go koregentem.
Abdykacja
W 1267 roku Wojsiełk ustąpił z tronu przekazując pełnię władzy nad Litwą w ręce Szwarny. Ponownie wstąpił do klasztoru prawosławnego. Powrócił jednak kilka miesięcy później do spraw politycznych, gdy książęta halicko-włodzimierscy pokłócili się o posiadane ziemie. Zaproszony jako arbiter przez Lwa Daniłowicza i Wasylka Romanowicza na zjazd ugodowy, Wojsiełk został zamordowany przez Lwa Halickiego w monasterze michajłowskim w Włodzimierzu Wołyńskim[4].
Pochowany został w monasterze św. Michała Archanioła we Włodzimierzu Wołyńskim[5].
- ↑ Jan Zaprudnik: Historical dictionary of Belarus. Lanham, Md.: Scarecrow Press, 1998. ISBN 0-8108-3449-9.
- ↑ Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI-XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 176. ISBN 978-83-61209-55-3.
- ↑ Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI-XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 262. ISBN 978-83-61209-55-3.
- ↑ Yurii Dyba, Dyba J. Kaplica na wieży w Stołpiu i jej wołyńskie analogie // Do pieńkna nadprzyrodzonego. Sesja naukowa na temat rozwoju sztuki sakralnej od X do XX wieku na terenie dawnych diecezji Chełmskich. – Chełm: В. w., 2003. - T. 1: Referaty. – S. 36–51. [online] [dostęp 2017-02-15] (ang.).
- ↑ Rożko W.: Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni. Łuck: Wołynśka Obłasna Drukarnia, 2009, s. 40-43. ISBN 978-966-361-412-0.
Bibliografia
- Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan. Słownik władców świata. Kraków 2005. ISBN 83-7435-077-6
| Wielkie Księstwo Litewskie (XIII w.-1385) |
|
|---|---|
| Wielkie Księstwo Litewskie (w unii z Koroną Królestwa Polskiego) (1385-1569) |
|
| Wielkie Księstwo Litewskie (jako część Rzeczypospolitej Obojga Narodów) (1569-1795) |
|
