Barrakuda atlantycka
| Sphyraena viridensis[1] | |||
| Cuvier, 1829 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Sphyraena | ||
| Gatunek |
barrakuda atlantycka | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Barrakuda atlantycka[3] (Sphyraena viridensis) – gatunek drapieżnej ryby morskiej z rodziny barrakudowatych (Sphyraenidae). Jest poławiana gospodarczo na niewielką skalę.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Barrakuda (pisane też "barakuda") atlantycka występuje w wodach pelagialnych i przybrzeżnych w środkowej części wschodniego Oceanu Atlantyckiego (wybrzeża Senegalu, Wyspy Zielonego Przylądka, Wyspy Kanaryjskie). Obserwowano ją w pobliżu Balearów, Sardynii, u wybrzeży Włoch oraz we wschodniej części Morza Śródziemnego – u wybrzeży Libanu i Izraela. Północna granica zasięgu prawdopodobnie[4] przebiega przez Azory. Dokładny zasięg występowania i liczebność tego gatunku nie są znane, ponieważ w większości publikacji barrakuda atlantycka nie jest odróżniana od bardzo podobnej barrakudy europejskiej (Sphyraena sphyraena), z którą jest blisko spokrewniona i często mylona. Na dodatek zasięgi występowania obydwu gatunków częściowo się pokrywają.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Ciało tej drapieżnej ryby jest silnie wydłużone, smukłe, o kształcie przystosowanym do pływania z dużą prędkością. Ubarwienie grzbietu dorosłych osobników jest ciemnoszare do niebieskawego, z licznymi ciemnymi, pionowo ułożonymi pasami przecinającymi linię boczną, sięgającymi do połowy każdego z boków. Spód ciała ma srebrzyste zabarwienie.
Długi pysk z dolną szczęką wysuniętą do przodu (prognatyczną), uzbrojoną w dwa rzędy zębów przypominających kły. Na przedpokrywie (preoperculum) brak łusek, co jest jedną z cech odróżniających ten gatunek od S. sphyraena[4]. Płetwy brzuszne barrakudy atlantyckiej są położone bliżej głowy niż początek płetwy grzbietowej.
Przeciętna, całkowita długość (TL) ciała barrakudy atlantyckiej mieści się w przedziale 55–120 cm[4], maksymalnie osiąga 128 cm (FL[5])[6], a według niektórych autorów spotykane są osobniki o długości sięgającej 3 m[7]. Maksymalna odnotowana masa ciała tej ryby wynosi 8,2 kg[6].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Tryb życia, zachowania oraz preferencje pokarmowe tej ryby do niedawna pozostawały słabo poznane. Dokładniejsze badania tego gatunku podjęto dopiero pod koniec lat 90. XX wieku.
Latem obserwowano ją pływającą w dużych zgrupowaniach w pasie wody od powierzchni do głębokości 30 m, a zimą w małych grupach złożonych z młodych osobników lub pojedynczo pływających dużych okazów. Badania zawartości żołądków osobników złowionych w pobliżu Azorów wskazywały, że podstawowym pokarmem barrakudy atlantyckiej są ryby, w tym głównie młode ostroboki czarne (Trachurus picturatus). W czasie polowań obserwowane barrakudy wykazywały różnorodne taktyki łowieckie. Atakowały pojedynczo lub grupami, zarówno na samotnie pływające ryby, ich ławice, jak i na wiele ofiar jednocześnie. Największą skuteczność polowań stwierdzano, gdy grupa kilku osobników (stado) atakowała samotną ofiarę[4].
U S. viridensis nie stwierdzono zachowań terytorialnych[4]. Biologia rozrodu tego gatunku nie jest znana.
Młode barrakudy są zjadane przez inne gatunki drapieżnych ryb, m.in. przez jaszczurnika atlantyckiego (Synodus saurus)[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sphyraena viridensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Sphyraena viridensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Fritz Terofal, Claus Militz, Ryby morskie, Henryk Garbarczyk (tłum.), Eligiusz Nowakowski (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 1996, ISBN 83-7129-306-2, OCLC 830127003.
- ↑ a b c d e Barreiros et al. Food habits, schooling and predatory behaviour of the yellowmouth barracuda, Sphyraena viridensis (Perciformes: Sphyraenidae) in the Azores. „Cybium, International Journal of Ichthyology”. 26 (2), 2002. (ang.).
- ↑ FL (fork length) to długość mierzona od czubka pyska ryby do końca środkowego promienia płetwy ogonowej. Pomiar taki stosowany jest zwykle u gatunków o głęboko wciętej płetwie ogonowej.
- ↑ a b Sphyraena viridensis. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 2 stycznia 2011]
- ↑ Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
- ↑ Barreiros et al. Juvenile Sphyraena viridensis, preyed by the lizard fish Synodus saurus, a new predatory association from the Azores (NE Atlantic Ocean). „Cybium, International Journal of Ichthyology”. 32 (3), s. 273-274, 2008. (ang.).