Tadeusz Stefan Kamiński

Tadeusz Stefan Kamiński
	pułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1889 ; Kołomyja
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	do 1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Gabinet Ministra Spraw Wojskowych; Wojskowy Sąd Okręgowy Nr III; Najwyższy Sąd Wojskowy
Stanowiska	zastępca szefa Gabinetu M.S.Wojsk.; prokurator przy WSO; prokurator przy NSW; sędzia NSW
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Tadeusz Stefan Kamiński (ur. 21 grudnia 1889 w Kołomyi, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – doktor praw, pułkownik audytor Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Stefan Kamiński urodził się 21 grudnia 1889 w Kołomyi, w rodzinie Leopolda i Emilii^[1]. W 1920 był sędzią śledczym w Tymczasowej Komisji Nadzwyczajnej przy Komisji Wojskowej Sejmu Ustawodawczego. Na tym stanowisku 6 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora w Korpusie Sądowym, w „grupie byłych Legionów Polskich”^[2]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Biurze Prezydialnym Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając na ewidencji Oddziału VI Prawnego Sztabu MSWojsk^[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 38. lokatą w korpusie oficerów sądowych. W 1923 był zastępcą gen. bryg. Edwarda Szpakowskiego, szefa Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych^[4]^[5]^[6].

24 kwietnia 1928 Prezydent RP mianował go prokuratorem przy wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł z Wojskowego Sądu Okręgowego Nr I w Warszawie do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr III w Wilnie na stanowisko prokuratora^[7]^[8]^[9]. W marcu 1931 minister spraw wojskowych powierzył mu czasowe pełnienie obowiązków prokuratora przy Najwyższym Sądzie Wojskowym^[10].

27 czerwca 1935 został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 1. lokatą w korpusie oficerów sądowych^[11]. 31 sierpnia 1935 Prezydent RP, Ignacy Mościcki zwolnił go ze stanowiska pełniącego obowiązki prokuratora przy Najwyższym Sądzie Wojskowym i mianował sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie^[12]^[13].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady^[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".

Osobny artykuł: Awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości” )^[15]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[16]
Krzyż Walecznych – dwukrotnie
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Medal 3 Maja
Krzyż Komandorski Orderu „Korony Rumunii”
Krzyż Oficerski Orderu Korony
Krzyż Kawalerski Legii Honorowej
Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Księga metrykalna urodzeń dla miasta Kołomyi za lata 1886-1894 sygn. 631.1.783, State Archives of Ivano-Frankivsk Oblast
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 31 z 18 sierpnia 1920 r., s. 746.
↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 411, 679.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 6, 1090.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 6, 985.
↑ Tadeusz Stefan Kamiński pełnił służbę na stanowisku zastępcy szefa Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych w okresie, w którym ministrami byli kolejno: gen. broni Stanisław Szeptycki (13 VI - 19 XII 1923), gen. dyw. Kazimierz Sosnkowski (19 XII 1923 - 17 II 1924) i gen. dyw. Władysław Sikorski (17 II 1924 - 20 XI 1925).
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 118, 161.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 692.
↑ Organa 1928 ↓, s. 80.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 95.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 68.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 105-106.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 307, 877.
↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Organa wymiaru sprawiedliwości w W. P.. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Nr 8-10, 1928.
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.

[1] Księga metrykalna urodzeń dla miasta Kołomyi za lata 1886-1894 sygn. 631.1.783, State Archives of Ivano-Frankivsk Oblast

[2] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 31 z 18 sierpnia 1920 r., s. 746.

[3] Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 411, 679.

[CITEREFRocznik_Oficerski19236,_1090-4] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 6, 1090.

[CITEREFRocznik_Oficerski19246,_985-5] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 6, 985.

[6] Tadeusz Stefan Kamiński pełnił służbę na stanowisku zastępcy szefa Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych w okresie, w którym ministrami byli kolejno: gen. broni Stanisław Szeptycki (13 VI - 19 XII 1923), gen. dyw. Kazimierz Sosnkowski (19 XII 1923 - 17 II 1924) i gen. dyw. Władysław Sikorski (17 II 1924 - 20 XI 1925).

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_26_kwietnia_1928_roku,_s._118,_161-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 118, 161.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928692-8] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 692.

[CITEREFOrgana192880-9] Organa 1928 ↓, s. 80.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_26_marca_1931_roku,_s._95-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 95.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_28_czerwca_1935_roku,_s._68-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 68.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_31_sierpnia_1935_roku,_s._105-106-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 105-106.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932307,_877-13] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 307, 877.

[14] M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885

[15] M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163

[16] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]