Tebaina
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C19H21NO3 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Inne wzory |
C17H15(OCH3)2NO | ||||||||||||
| Masa molowa |
311,36 g/mol | ||||||||||||
| Wygląd |
biały lub jasnożółty, krystaliczny proszek[1] | ||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||
| Legalność w Polsce | |||||||||||||
Tebaina – organiczny związek chemiczny, eter dwumetylowy morfiny, alkaloid znajdujący się w opium w ilości około 1%.
W stanie czystym jest białą substancją stałą, nierozpuszczalną w wodzie, rozpuszczalną w eterze i alkoholu. Wykazuje słabe działanie narkotyczne, w przeciwieństwie do innych opiatów bardziej stymulujące niż depresyjne. Nie ma szerszego zastosowania w medycynie, lecz jest wykorzystywana do otrzymywania innych opioidów, m.in. kodeiny, buprenorfiny, etorfiny i naloksonu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
