Urostylididae
| Urostylididae[1] | |
| Dallas, 1851 | |
 Himalajski przedstawiciel rodziny | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina |
Urostylididae |
Urostylididae – rodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i nadrodziny tarczówek (Pentatomoidea).
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzina ta została wprowadzona w 1851 roku przez Williama Dallasa jako Urostylidae z rodzajem nominatywnym Urostylis. W 2001 roku Berger, Heiss i Kerzhner zaproponowali zmianę nazwy rodziny na Urostylididae w związku z usunięciem homonimii (nazwa Urostylidae jest stosowana również dla rodziny pierwotniaków) i tym, że w przypadku pluskwiaków nazwa ta nie jest utworzona poprawnie pod względem gramatycznym[2]. Mimo to rodzina pluskwiaków w niektórych bazach taksonomicznych wciąż figuruje jako Urostylidae[1][3].
Dawniej różni autorzy umieszczali tę rodzinę jako blisko spokrewnioną z puklicowatymi, kowalowatymi czy tarczówkowatymi. Kumar w 1971 sugerował, że rodzina ta stanowi wczesną odnogę w ewolucji Pentatomomorpha. Analiza filogenetyczna Grazii i innych z 2008 roku wskazuje na pozycję bazalną Urostylididae w obrębie nadrodziny tarczówek. Badania te potwierdzają również monofiletyzm rodziny[4].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ciało zwykle wydłużone, sięgające od 3,5 do 14 mm[5], w obrysie jajowate[4]. Głowa niewielka, opatrzona 15-członowymi czułkami, osadzonymi na szerokich, nabrzmiałych guzkach, które często robią wrażenie pierścieniowanych. Pierwszy człon czułków znacznie dłuższy od głowy. Przyoczka rozmieszczone blisko siebie. Bukule małe[5]. Na przedpleczu obecne rozwinięte kąty tylne i barkowe[4]. Odnóża wydłużone, o stopach trójczłonowych. Środkowe i tylne biodra szeroko oddalone[5]. Na pazurkach obecne szczecinki. Gonokoksyty samic tworzą M-kształtny lub W-kształtny skleryt. Gonapofizy dziewiątego segmentu odwłoka umiarkowanie zesklerotyzowane do błoniastych, a ich drugie ramię słabo zesklerotyzowane lub nieobecne[4].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Zasiedlają krainę orientalną i wschodnią część Palearktyki[2]. Na południowy wschód sięgają Nowej Gwinei[5].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Dawniej zaliczano tu Saileriolidae w randze podrodziny, jednak wyniesione zostały do rangi osobnej rodziny w 2008[4]. Dotąd opisano ponad 80 gatunków[5]. Grupuje się je w 9 rodzajach[6]:
- Chelurotropella Ren, 2002
- Cobbenicoris Ren, 1998
- Eurhynchiocoris Reuter, 1881
- Tessaromerus Kirkaldy, 1908
- Urochela Dallas, 1850
- Urochelellus Yang, 1937
- Urolabida Westwood, 1837
- Urostylis Westwood, 1837
- Yangicoris Ren, 1998
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Urostylididae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b H. Berger, E. Heiss, I. M. Kerzhner. Removal of Homonymy between Urostylidae Dallas, 1851 (Insecta, Heteroptera) and Urostylidae Buetschli, 1889 (Ciliophora, Hypotrichia). „Ann. Naturhist. Mus. Wien”. 103B, s. 301-302, 2001.
- ↑ Urostylidae. [w:] Paraneoptera Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. 2015. [dostęp 2016-06-01].
- ↑ a b c d e Jocelia Grazia, Randall T. Schuh, Ward C. Wheeler, Phylogenetic relationships of family groups in Pentatomoidea based on morphology and DNA sequences (Insecta: Heteroptera), t. 24, 2008, s. 932–976, DOI: 10.1111/j.1096-0031.2008.00224.x.
- ↑ a b c d e Shu-Zhi Ren, Cheng-Shing Lin. Revision of the Urostylidae of Taiwan, with Descriptions of Three New Species and One New Record (Hemiptera- Heteroptera: Urostylidae). „Formosan Entomo”. 23, s. 129-143, 2003.
- ↑ Urostylinae Dallas, 1851. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2016-06-01].