Witold Kucharski

Witold Eustachy Kucharski
Wicher
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	29 marca 1911 ; Bałachany, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1994 ; Londyn, Wielka Brytania
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie ; Armia Krajowa
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa; obrona Warszawy (1939)
Późniejsza praca	radca prawny
	Odznaczenia

Witold Eustachy Kucharski ps. Wicher (ur. 29 marca 1911 w Bałachanach, zm. 5 stycznia 1994 w Londynie) – Pułkownik Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, radca prawny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1938 i 953. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[1].

Po klęsce kampanii wrześniowej w konspiracji w SP i ZWZ a od chwili powołania Armii Krajowej 14 lutego 1942 walczył w jej strukturach.

Po buncie w partyzanckim oddziale „Trojan” utworzył 25 września 1943 1. Samodzielny Oddział Partyzancki „Wicher”. Terenem działania oddziału były głównie powiaty Piotrków Trybunalski, opoczyński i konecki na terenie których posiadał rozwinięte struktury konspiracyjne np. Petrykozy, Ruski Bród oraz sąsiednie powiaty.

11 października 1943 roku wraz z oddziałem Gwardii Ludowej im. gen. Bema przeprowadził udany atak na umocnioną wieś niemieckich kolonistów – Klementynów. Za wspólną akcję z oddziałem GL otrzymał naganę od swych zwierzchników a grupa jego żołnierzy przeszła do oddziału GL^[2].

W lipcu 1944 w nowo powstałym 25 pułkiem piechoty AK im. Ziemi Piotrkowsko-Opoczyńskiej został dowódcą pierwszej kompanii a następnie szefem sztabu tegoż pułku.

Dowodząc oddziałem „Wicher” od chwili jego utworzenia do rozformowania 17 stycznia 1945 przeprowadził 44 bitwy i potyczki nie ponosząc większych strat a wraz z 25 pułkiem piechoty stoczył jeszcze dwanaście walk.

W styczniu 1945 otrzymał kapitański awans.

5 marca 1977 były komendant Okręgu Łódź pułkownik Michał Stempkowski wręczył Kucharskiemu szablę oficerską za zasługi bojowe. W 1992 został awansowany na stopień podpułkownika.

Po wojnie zamieszkał w Gdańsku, gdzie ukończył Podyplomowe Studium Prawa Morskiego Uniwersytetu Gdańskiego (w 1972) i był radcą prawnym. Pod koniec życia wyjechał do Wielkiej Brytanii.

Zmarł 5 stycznia 1994 w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Imię płk. W. Kucharskiego „Wichra” nosi Szkoła Podstawowa w Błogiem Rządowem^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Walecznych – dwukrotnie
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Krzyż Partyzancki
Krzyż Armii Krajowej
Medal Wojska – czterokrotnie
Medal za Warszawę 1939–1945

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 227.
↑ Józef Bolesław Gargas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942 – 1945” Wydawnictwo MON 1971 str. 283
↑ Szkoła Podstawowa im. płk. W. Kucharskiego Wichra w Błogiem Rządowym, Błogie Rządowe, nie dotyczy 39 [online], szkolnictwo.net [dostęp 2017-11-27] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia płk. Witolda Kucharskiego
25 Pułk Piechoty Armii Krajowej. opocznopowiat.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-08)].

[CITEREFRybkaStepan2004227-1] Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 227.

[2] Józef Bolesław Gargas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942 – 1945” Wydawnictwo MON 1971 str. 283

[3] Szkoła Podstawowa im. płk. W. Kucharskiego Wichra w Błogiem Rządowym, Błogie Rządowe, nie dotyczy 39 [online], szkolnictwo.net [dostęp 2017-11-27] .

[1]

[2]

[3]