Zora armillata

Zora armillata
Simon, 1878
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Rodzina	trawnikowcowate
Rodzaj	trawnikowiec
Gatunek	Zora armillata
Synonimy
Zora letifera Falconer, 1912

Zora armillata – gatunek pająka z rodziny trawnikowcowatych.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1878 roku przez Eugène’a Simona.

Morfologia

Samce osiągają od 3,2 do 4 mm długości ciała przy karapaksie długości od 1,5 do 1,8 mm i szerokości od 1,3 do 1,4 mm, natomiast samice osiągają od 3,8 do 6,5 mm długości ciała przy karapaksie długości od 1,8 do 2,6 mm i szerokości od 1,2 do 1,4 mm.

Ubarwienie karapaksu jest jasnożółtawe z ciemnymi liniami rozchodzącymi się promieniście z długiej, ciemnorudobrązowej jamki oraz parą wąskich, rudobrązowych przepasek podłużnych, biorących początek za oczami pary tylno-bocznej. Czarno obwiedzione oczy leżą blisko siebie i mają prawie identyczne rozmiary. Rudobrązowy nadustek nie odbiega wysokością od średnicy oczu pary przednio-środkowej. Jasnożółtawe szczękoczułki mają na przedzie dwie krótkie, ciemnobrązowe linie przy nasadzie. Rudobrązowe kropki na jasnożółtym sternum obecne są przy wszystkich biodrach. Odnóża są jasnożółtawobrązowe; dwie początkowe pary mają jednobarwnie jasne uda, brązowawe golenie i brązowo obrączkowane nadstopia. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Czwarta para u samca odznacza się rozproszonymi, długimi i delikatnymi włoskami na biodrach. Opistosoma (odwłok) ma wierzch jasnożółtawobrązowy z ciemnorudobrązowymi znakami, w tym lacetowatym znakiem pośrodku przodu i szewronami w tyle, spód zaś jasnożółtawobrązowy z ciemnorudobrązowym nakrapianiem.

Płytka płciowa samicy ma dużą bruzdę, przedsionek w kształcie dziurki od klucza w tyle o połowę węższy niż na przedzie, boczne krawędzie przedsionka zakrzywione ku przodowi i zbliżające się do bruzdy epigastrycznej, umieszczone w przednio-bocznych narożach otwory kopulacyjne, małe kieszonki kopulacyjne, serpentynowate przewody kopulacyjne oraz małe, zaokrąglone zbiorniki nasienne. Nogogłaszczki samca cechują się dużym, zakrzywionym i zaostrzonym wierzchołkiem odsiebnie osadzonej apofizy retrolateralnej, pośrodkowo osadzoną i hakowatą apofyzą medialną oraz długim i cienkim embolusem o zakrzywionym wierzchołku.

Ekologia i występowanie

Pająk ten zamieszkuje stanowiska wilgotne i podmokłe, w tym mokradła i wilgotne łąki. Często towarzyszy roślinności z udziałem turzyc, kłoci i trzcin. Aktywne osobniki dorosłe obserwuje się na północy zasięgu od początku maja do końca października.

Gatunek palearktyczny, znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Serbii, Macedonii Północnej, Grecji, europejskiej i zachodniosyberyjskiej części Rosji, Gruzji i Kirgistanu.