Przejdź do zawartości

Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Weź udział w Miesiącu Wyróżnionego Artykułu – inicjatywie polegającej na poprawie jakości artykułów i ilustracji!
Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

gdzie w Belfaście możesz znaleźć włoskie marmury? (na zdjęciu)

…jak wygląda polski murzyn?

…kiedy powstała polska literatura fantasy?

…który prawnik studiował psychologię i socjologię?

…że U-587 został zatopiony podczas swego drugiego atlantyckiego patrolu?

Wydarzenia

Inwazja Rosji na UkrainęWojna Izraela z HamasemPowódź w Europie Środkowej

Zmarli: FaridaDikembe MutomboKris Kristofferson (na zdjęciu)Alexandre do NascimentoJadwiga RomańskaHasan Nasr AllahMaggie SmithJohn AshtonGiancarlo CrostaAmadou-Mahtar M’BowBarbara HorawiankaRolf WolfshohlFelicjan Andrzejczak

Rocznice

3 października: imieniny obchodzą m.in.: Irmgarda, Ewalda i Ewald; trwa Rosz Haszana (Święto Trąbek)
Okrągłe, dziesięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Trzy kolory. Czerwonyfilm psychologiczny z 1994 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego, zrealizowany w koprodukcji francusko-polsko-szwajcarskiej na podstawie scenariusza napisanego przez reżysera wspólnie z Krzysztofem Piesiewiczem. W głównych rolach wystąpili Irène Jacob oraz Jean-Louis Trintignant. Bohaterką filmu jest szwajcarska studentka Valentine. Poznaje ona emerytowanego sędziego Josepha Kerna, podsłuchującego elektronicznie swoich sąsiadów. Równolegle film prowadzi wątek studenta prawa Auguste’a – sąsiada Valentine – którego losy splatają się z życiorysem Kerna. Tematem filmu jest rola przypadku w życiu człowieka oraz idea braterstwa, które mimo przeszkód losu jest możliwe. Czerwony, w dużej mierze dzięki scenariuszowi, a także pracy operatorskiej Piotra Sobocińskiego, został bardzo pozytywnie przyjęty przez anglojęzycznych krytyków i był uznawany za faworyta Festiwalu Filmowego w Cannes. Jednakże krytyka przypuszczona między innymi przez Cahiers du cinéma oraz Jean-Luca Godarda sprawiła, że jury festiwalowe nie przyznało Czerwonemu żadnej nagrody. Klęska festiwalowa Czerwonego przyczyniła się do rezygnacji Kieślowskiego z dalszej kariery filmowej. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Architektura Katowic – stanowi mieszankę różnorodnych stylów oraz epok odzwierciedlających historię miasta oraz jego ewolucję od ośrodka przemysłowego do współczesnego centrum biznesowo-kulturalnego. Charakteryzuje się ona wyraźnie wyodrębnioną częścią śródmiejską kształtującą się od lat 40. XIX wieku z zaplanowaną siatką ulic i placów, która wypełniona jest zabudową różnego typu, w tym kamienicami mieszczańskimi oraz obiektami użyteczności publicznej z okolic przełomu XIX i XX wieku reprezentującymi m.in. style historyzmu, eklektyzmu i secesji przez zabudowę modernistyczną oraz funkcjonalistyczną lat międzywojennych po obiekty powojenne i współczesne. Centrum miasta otaczają dzielnice o różnym rodowodzie i są to zarówno części będące pierwotnie osobnymi wsiami i gminami, osiedla patronackie, powojenne osiedla mieszkaniowe, jak i współczesne układy urbanistyczne. Czytaj więcej…