Jean-Louis Trintignant

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Jean-Louis Trintignant
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1930
Piolenc

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 2022
Uzès

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta, producent, kierowca wyścigowy

Współmałżonek

Stéphane Audran
(1954–1956; rozwód)
Nadine Marquand
(1960–1976; rozwód)
Marianne Hoepfner
(2000–2022; jego śmierć)

Lata aktywności

1951–2019

Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Zasługi Naukowej i Kulturalnej Gabrieli Mistral (Chile)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jean-Louis Trintignant (ur. 11 grudnia 1930 w Piolenc, zm. 17 czerwca 2022 w Uzès[1]) – francuski aktor, reżyser, scenarzysta, producent i kierowca wyścigowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ten bratanek słynnego kierowcy rajdowego Maurice’a Trintignanta (1917–2005) poświęcił swoje zamiłowanie do samochodowych silników dla szkoły aktorskiej u Charlesa Dullina. W połowie lat 50. zaczął występować na ekranie. Wydawał się idealnym odtwórcą ról ludzi w typie „przeciętnego Francuza”: żwawy, o bystrym spojrzeniu zielonych oczu. Taki był w pierwszych swoich filmach, m.in. Gdyby wszyscy ludzie dobrej woli... (Si tous les gars du monde, 1956). Sławę przyniósł mu udział w filmie I Bóg stworzył kobietę (Et Dieu... créa la femme, 1956) Rogera Vadima – skandalizującym ówcześnie melodramacie, który wylansował Brigitte Bardot[2]. Grając później w filmach francuskich i włoskich, wybierając mądrze role, udowodnił wkrótce swój profesjonalizm, inteligencję i wrażliwość[3].

Zapisał się w pamięci widzów dramatycznymi, złożonymi psychologicznie kreacjami z filmów Pojedynek na wyspie (Le Combat dans l'île, 1962)[4], Moja noc u Maud (Ma nuit chez Maud, 1968), Pustynia Tatarów (Il Deserto dei Tartari, 1976), a przede wszystkim w wielkim przeboju Claude’a Leloucha Kobieta i mężczyzna (Un homme et une femme, 1966). Kreacja niedoświadczonego sędziego śledczego w inspirowanym autentycznymi wydarzeniami dramacie politycznym Costy-Gavrasa Z (1969) została uhonorowana nagrodą za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu Filmowym w Cannes[5]. Nie dał się skusić perspektywami kariery hollywoodzkiej, wyjątek robiąc dla dramatu politycznego Pod ostrzałem (Under Fire, 1982) z Gene’em Hackmanem, Nickiem Nolte i Joanną Cassidy, którego akcja rozgrywa się w Ameryce Południowej. Rola byłego alkoholika – Pierre’a w melodramacie Kobieta mego życia (La Femme de ma vie, 1986), postać pułkownika Masaguala w dramacie Fiesta (1995) i rola samotnego emerytowanego sędziego zajmującego się podsłuchiwaniem swoich sąsiadów w dramacie psychologicznym Krzysztofa Kieślowskiego Trzy kolory: Czerwony (Three Colors: Red, 1994) była nominowana do Césara[5]. W dramacie sensacyjnym Jacquesa Deraya Flic Story (1975) zagrał psychopatycznego zbrodniarza Émile „Mimile” Buissona, znanego z wyjątkowo brutalnych i przerażających zbrodni.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był trzykrotnie żonaty. 18 listopada 1954 ożenił się ze Stéphane Audran[6]. Rozwiedli się w 1956[6]. W latach 1956–1957 był związany z Brigitte Bardot[6]. W latach 1960–1976 był żonaty z Nadine Marquand[6], z którą miał troje dzieci: dwie córki – Marie (ur. 21 stycznia 1962, zm. 1 sierpnia 2003) i Pauline (zm. 1970) i syna Vincenta (ur. 3 września 1973).

Pierwsze dziecko, córka Marie, została zamordowana przez jej partnera Bertranda Cantata, lidera francuskiej grupy muzycznej Noir Désir, znanej z przeboju Le vent nous portera[7].

W 2000 poślubił Marianne Hoepfner.

W 2018 zdiagnozowano u niego raka prostaty[8]. W listopadzie 2021 pojawiły się doniesienia, że aktor traci wzrok, a stan jego zdrowia pogorszył się znacząco[9].

Zmarł 17 czerwca 2022 w swoim domu w Uzès w wieku 91 lat[1].

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Rok Nagroda Kategoria Film Rezultat
1968 18. MFF w Berlinie Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego aktora[10] Człowiek, który kłamie (L’Homme qui ment, 1968) Wygrana
1969 22. MFF w Cannes Najlepszy aktor[10] Z (1969) Wygrana
1986 César Najlepszy aktor drugoplanowy[10] Kobieta mego życia (La Femme de ma vie, 1986) Nominacja
1994 Najlepszy aktor[10] Trzy kolory. Czerwony (Trois couleurs: Rouge, 1994) Nominacja
1995 Najlepszy aktor[10] Fiesta (1995) Nominacja
1998 Najlepszy aktor drugoplanowy[10] Ci którzy mnie kochają wsiądą do pociągu (Ceux qui m’aiment prendront le train, 1998) Nominacja
2012 Najlepszy aktor[10] Miłość (Amour, 2012) Wygrana
Europejska Nagroda Filmowa Najlepszy aktor[10] Wygrana
Lumières Najlepszy aktor[10] Wygrana
Globe de Cristal Awards Najlepszy aktor[10] Nominacja
Nagroda Międzynarodowego Towarzystwa Kinofilskiego Najlepszy aktor[10] Nominacja
London Film Critics’ Circle Najlepszy aktor[10] Nominacja

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Jako aktor[edytuj | edytuj kod]

Jako scenarzysta[edytuj | edytuj kod]

  • 1992: L'Oeil écarlate
  • 1978: Pan pływak (Maître-nageur, Le)
  • 1973: Une journée bien remplie

Jako reżyser[edytuj | edytuj kod]

  • 1978: Pan pływak (Le Maître-nageur)
  • 1973: Une journée bien remplie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Addio a Jean-Louis Trintignant. RSI Radiotelevisione svizzera. [dostęp 2022-06-17]. (wł.).
  2. ↑ Jason Ankeny: Jean-Louis Trintignant Biography. AllMovie. [dostęp 2022-06-18]. (ang.).
  3. ↑ Jean-Louis Trintignant. AlloCiné. [dostęp 2022-06-17]. (fr.).
  4. ↑ Jean-Louis Trintignant. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-06-17]. (ang.).
  5. ↑ a b Jean-Louis Trintignant Awards. FamousFix. [dostęp 2022-06-14]. (ang.).
  6. ↑ a b c d Jean-Louis Trintignant Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-06-14]. (ang.).
  7. ↑ Wyborcza.pl, wyborcza.pl [dostęp 2022-06-20].
  8. ↑ Manon Bricard: Mort de Jean-Louis Trintignant: l’acteur ne se battait plus contre la maladie. L’Internaute. [dostęp 2022-06-18]. (fr.).
  9. ↑ Elodie Franco: Jean-Louis Trintignant „plus en forme”: à 90 ans, „il perd peu à peu la vue”. Gala.fr, 2021-11-10. [dostęp 2022-06-18]. (fr.).
  10. ↑ a b c d e f g h i j k l Jean-Louis Trintignant Awards. AllMovie. [dostęp 2022-06-18]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Cezar dla najlepszego aktora
Nagroda za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu Filmowym w Cannes
1946–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego aktora
1950–1979
1980–1999
2000–2019
2020–
Europejska Nagroda Filmowa dla najlepszego aktora europejskiego
1988-1999
2000-2019
2020-
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jean-Louis_Trintignant&oldid=67562002”