26P/Grigg-Skjellerup

26P/Grigg-Skjellerup
	; Zdjęcie komety z Europejskiego Obserwatorium Południowego
Odkrywca	John Grigg,; John Skjellerup
Data odkrycia	23 lipca 1902
Nazwy alternatywne	1808 C1; 1808 III;; 1902 O1; 1902 II;; 1902c; 1922 K1;; 1922 I; 1922b;; 1927 F1; 1927 V;; 1927e; 1932 II;; 1932d; 1937 III;; 1937e; 1942 V;; 1942d; 1947 II;; 1947a; 1952 IV;; 1952b; 1957 I;; 1956i; 1961 IX;; 1961g; 1967 I;; 1966f; 1972 II;; 1972b; 1977 VI;; 1977b; 1982 IV;; 1982a; 1987 X;; 1986m; 1992 XVIII
	Elementy orbity
Półoś wielka	3,0169 au
Mimośród	0,6403
Peryhelium	1,0852 au
Aphelium	4,9486 au
Okres orbitalny	5,24 lat
Nachylenie orbity względem ekliptyki	22,4289°
Długość węzła wstępującego	211,5376°
Argument peryhelium	2,1467°
Moment przejścia przez peryhelium	6 lipca 2013
	Charakterystyka fizyczna jądra
Średnica	2,6 km
Roje meteorów związane z kometą	pi Puppidy

26P/Grigg-Skjellerup – kometa krótkookresowa, należąca do rodziny Jowisza.

Odkrycie

Kometę tę odkrył 23 lipca 1902 roku nowozelandzki astronom John Grigg. Podczas jednego z kolejnych jej powrotów (1922) została ona powtórnie odkryta przez australijskiego obserwatora Johna Francisa Skjellerupa. Nazwa komety pochodzi od tych dwóch odkrywców.

Orbita

Orbita komety 26P/Grigg-Skjellerup ma kształt elipsy o mimośrodzie 0,64. Jej peryhelium znajduje się w odległości 1,09 j.a., aphelium zaś 4,95 j.a. od Słońca. Jej okres obiegu wokół Słońca wynosi 5,24 roku, nachylenie do ekliptyki to 22,43˚.

Właściwości fizyczne

Jest to stosunkowo mało aktywna kometa o krótkim czasie obiegu, zaliczana do rodziny Jowisza. Jej jądro jest niewielkie i ma wielkość około 2,6 km. Ze względu na częste powroty w okolice Słońca obiekt ten jest już mocno „wypalony” - zatem pozbył się większości substancji lotnych. Ciało to jest źródłem pochodzenia roju meteorów zwanego pi Puppidami.

Badania

W 1992 roku kometa 26P/Grigg-Skjellerup była celem misji sondy Giotto, która wcześniej (1986) badała kometę Halleya. Próbnik ten znalazł się w odległości około 200 km od jądra, jednakże ze względu na zniszczoną podczas przelotu obok komety Halleya kamerę nie wykonał żadnych zdjęć.

W 2003 roku z górnych warstw atmosfery Ziemi za pomocą samolotu należącego do NASA zebrano pył pochodzący ze śladu pozostawionego przez kometę po wizycie w pobliżu Słońca w roku 2002. Pył ten znalazł się w atmosferze na skutek przecięcia przez Ziemię orbity komety. W próbkach pyłu wykryto m.in. materiał krzemianowy starszy niż Słońce. Znaleziono również ślady wskazujące, że badany materiał pochodzi z supernowej, która wybuchła w pobliżu powstającego Słońca. W próbce wykryto również deuter, szczególne izotopy tlenu i azotu oraz nieznany wcześniej minerał, nazwany brownleeitem (MnSi)^[1].