Przejdź do zawartości

AZS-AWF Kraków (wioślarstwo)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
AZS-AWF Kraków
Ilustracja
Klubowa czwórka – wicemistrzynie Polski 2018
Pełna nazwa

Sekcja Wioślarska AZS-AWF Kraków

Data założenia

1911

Państwo

 Polska

Siedziba

Kraków

Adres

ul. T. Kościuszki 38

Dyrektor

Bogdan Wełna

Sekcje

wioślarstwo

Ilustracja
Klubowe barwy wioseł[1]
Strona internetowa

Sekcja Wioślarska AZS-AWF Kraków – sekcja uczelnianego klubu sportowego działającego przy Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Sekcja działa od roku 1911 – pierwotnie przy środowiskowym klubie AZS Kraków. Do AZS-AWF Kraków, została przyłączona w grudniu 1976 roku[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Okres do końca I wojny światowej

[edytuj | edytuj kod]

Po utworzeniu w 1909 roku krakowskiego Akademickiego Związku Sportowego, wśród studentów wiosłujących w tym czasie w Oddziale Wioślarskim Sokoła Krakowskiego powstała inicjatywa utworzenia sekcji wioślarskiej w ramach AZS. Oficjalne utworzenie sekcji nastąpiło na wiosnę 1911, a już 15 maja 1912 roku dokonano otwarcia przystani, wybudowanej na działce znajdującej się przy pałacu hr. Lasockich. Środki na budowę i zakup pierwszych łodzi pochodziły głównie od profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego – w znacznej mierze od Odo Bujwida[3].

Pierwotnie sekcja wioślarska AZS zajmowała się głównie turystyką wioślarską. Starty w zawodach były w początkowym okresie ograniczone wskutek braku własnych łodzi wyczynowych. Pomimo tego, pierwszy start zawodników AZS Kraków odbył się w regatach krakowskich już w roku 1912. Klub wystawił załogę w egzotycznej dziś konkurencji sześciowiosłówek i od razu wygrał[4].

Wybuch I wojny światowej wstrzymał działanie sekcji na dwa lata. Przystań zamieniona została w koszary, a większość sprzętu zniszczono. Treningi wznowiono jednak jeszcze w czasie trwania działań wojennych, w roku 1916. W 1917 roku zawodnicy brali już udział w lokalnych zawodach wioślarskich[5]. Rok później na wiosnę rozpoczęto budowę nowej przystani nad samą Wisłą, pomiędzy Mostem Zwierzynieckim, a Wawelem. Wcześniej zajmowana działka nie miała bowiem najlepszego położenia – hangar ze sprzętem znajdował się aż 200 metrów od Wisły, co w czasach ciężkich łodzi było sporym utrudnieniem. Uroczyste otwarcie nowej przystani odbyło się 14 lipca 1918 roku[4].

Dwudziestolecie międzywojenne

[edytuj | edytuj kod]

W chwili odzyskania przez Polskę niepodległości, AZS Kraków był jednym z silniejszych klubów wioślarskich w kraju. Wojna nie wpłynęła bowiem znacząco na jego liczebność – miał w tamtym momencie niemal 100 członków sekcji wioślarskiej. Do Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich klub przyjęty został od razu po powstaniu PZTW, w roku 1919[6]. Podstawowym problemem były jednak finanse. Aby dotrzeć w 1920 na pierwsze mistrzostwa Polski w wioślarstwie, zawodnicy – w celu minimalizacji kosztów – musieli spłynąć łodzią z Krakowa do Warszawy, a stamtąd łódź przewieźć statkiem do Brdyujścia. Sekcją zarządzał w tamtym okresie, jako jej kierownik, Walery Goetel[5].

Członkowie sekcji wywodzili się głównie ze środowisk uczelnianych, w większości z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wiosłowały również kobiety, startując (bez większych sukcesów) w krajowej rywalizacji PZTW. Znaczna część członków klubu ograniczała się do turystyki wioślarskiej – rywalizacja sportowa była bowiem poza ich możliwościami finansowymi. Wynikało to z przyjętej w AZS zasady, iż dojazdy na zawody opłacane były przez samych zawodników. W zawodach poza Krakowem startowały zatem pojedyncze osady. Zmieniło się to dopiero w latach 30., gdy w klubie pojawiła się grupa regularnie trenujących, zdolnych zawodników, którzy szybko zaczęli odnosić poważne sukcesy sportowe. AZS Kraków podjął w związku z tym działania w celu zapewnienia im profesjonalnego sprzętu, a ich trenerem został były zawodnik, Jan Bujwid. Przyniosło to natychmiastowe sukcesy i niewielka grupa krakowskich wioślarzy stała się wiodącą siłą w rywalizacji krajowej, osiągając poważne sukcesy międzynarodowe[3].

II wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]

Działania wojenne wstrzymały działalność klubu i sekcji wioślarskiej. W trakcie wojny zginęło około 50 członków krakowskiego AZS – część z nich było wioślarzami. Między innymi zamordowani przez NKWD zostali Władysław Anczyc i Antonii Bogdanowicz, wioślarze i żołnierze kampanii wrześniowej, a Adam Gadomski, członek ruchu oporu, został zabity przez Niemców w Auschwitz.

Klubową przystań zajęła sekcja wioślarska niemieckiego klubu DTSG Krakau. W styczniu 1945 uciekające przed Armią Czerwoną wojska niemieckie wysadziły znajdujące się w pobliżu tej przystani mosty na Wiśle. Spowodowało to tak poważne zniszczenia klubowych budynków, że nadawały się wyłącznie do rozbiórki, a większość sprzętu została zniszczona[7].

Okres po II wojnie

[edytuj | edytuj kod]

Do reaktywacji krakowskiego AZS, po wyzwoleniu miasta, doszło już w marcu 1945 roku. Jeszcze na wiosnę tego roku sekcja wioślarska uzyskała prawa do nowej działki nad Wisłą i wybudowała na niej hangar, gdzie umieszczono ocalałe łodzie. Otwarcie przystani odbyło się 22 lipca 1945 roku i jeszcze w tym samym roku zawodnicy wystartowali w mistrzostwach Polski. Do końca lat 40. AZS dominował w krajowej rywalizacji w konkurencjach wioseł „krótkich”.

W kwietniu 1949 roku, po wielomiesięcznym zwalczaniu dotychczasowych władz akademickiego sportu, komunistyczne władze doprowadziły do przekształcenia Akademickiego Związku Sportowego w Akademickie Zrzeszenie Sportowe. Nowa organizacja miała władze pochodzące z państwowego nadania, a nie z wyboru. Wioślarstwo – jako sport „burżuazyjny” – nie było priorytetem władz, a sekcja działała przy AZS AGH. Pomimo tego, krakowscy wioślarze odnosili pewne sukcesy. W roku 1954 sekcja została drużynowym Mistrzem Polski w wioślarstwie[7].

W październiku 1956, na fali odwilży gomułkowskiej, krakowski AZS odzyskał nazwę Akademicki Związek Sportowy oraz względną niezależność. Klub Międzyuczelniany AZS Kraków (w tym: sekcja wioślarska) zajął się sportem wyczynowym – sport rekreacyjny istniał odtąd w kołach uczelnianych AZS. W drugiej połowie lat 60. (zwłaszcza po przejęciu w 1969 wioślarzy klubu „Start” Kraków) i na początku lat 70. klub odnosił znaczące sukcesy w rywalizacji krajowej. Zawodnicy reprezentowali też Polskę na najważniejszych imprezach międzynarodowych. W roku 1974 sekcja działała w ramach Klubu Środowiskowego SZS-AZS Kraków, tj. następcy akademickiego klubu międzyuczelnianego. Znaczącą datą w historii sekcji było wcielenie jej do utworzonego w roku 1976 wyczynowego klubu sportowego AZS-AWF Kraków. Miało miejsce w grudniu roku 1976 i było elementem odgórnie narzuconej przez GKKFiT reformy wyczynowego sportu akademickiego. Zasilenie sekcji zawodnikami studiującymi na AWF Kraków przyniosło na przełomie lat 70. i 80. liczne sukcesy sportowe[7].

Kryzys schyłkowego PRL i przemiany ustrojowe roku 1989 odbiły się negatywnie na wynikach sportowych i sytuacji ekonomicznej sekcji. W latach 1982–1993 medale na mistrzostwach Polski były rzadkością, podobnie jak powołania zawodników do reprezentacji narodowej. Przełomem było zatrudnienie przez klub trenera Jerzego Zycha w 1994. Klub postawił głównie na wioślarstwo kobiece i począwszy od 1994 roku wyniki zaczęły się stopniowo polepszać. Na przełomie wieków wioślarki AZS-AWF Kraków (ale też pojedynczy wioślarze) były w ścisłej czołówce krajowej, często reprezentując Polskę na arenie międzynarodowej[7]. Przyniosło to efekt w postaci występów aż trzech wychowanek klubu na Igrzyskach Olimpijskich w 2016 – z których jedna zdobyła brązowy medal. Zawodniczki zdobywały też medale na mistrzostwach świata i Europy seniorów.

Galeria zdjęć

[edytuj | edytuj kod]
  • Otwarcie sezonu na przystani AZS 1926
    Otwarcie sezonu na przystani AZS 1926
  • R. Verey i J. Ustupski na Wiśle 1936
    R. Verey i J. Ustupski na Wiśle 1936
  • R. Verey na Mistrzostwach Europy w 1937
    R. Verey na Mistrzostwach Europy w 1937
  • Przystań podczas okupacji w 1940 – niemieccy wioślarze
    Przystań podczas okupacji w 1940 – niemieccy wioślarze

Wyniki sportowe

[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia przedwojenne

[edytuj | edytuj kod]

Przed II wojną światową krakowscy wioślarze AZS byli w ścisłej czołówce krajowej. Specjalizowali się głównie w wiosłach „krótkich”. Ich osady zdołały zdobyć aż szesnaście tytułów Mistrzów Polski. Było to znaczącym osiągnięciem – pod względem ilości takich tytułów, byli przed wojną trzecim klubem wioślarskim w Polsce (w dwudziestoleciu międzywojennym w czasie mistrzostw PZTW tylko w niektórych rozgrywanych konkurencjach przyznawano tytuły Mistrzów Polski, a konkurencji było dużo mniej niż obecnie). W tym okresie tytuły Mistrzów Polski dla AZS Kraków zdobywało jednak zaledwie 4 zawodników, a mianowicie:

  • Roger Verey na jedynce – dziewięć tytułów w latach: 1931-1939,
  • R. Verey z Jerzym Ustupskim na dwójce podwójnej – cztery tytuły w latach: 1932, 1935, 1936 i 1939,
  • J. Ustupski z M. Balickim na dwójce podwójnej – jeden tytuł w roku 1937,
  • Włodzimierz Długoszewski na jedynce – dwa tytuły w latach 1926 i 1927.

Ponadto w konkurencjach „mistrzowskich”, AZS Kraków zajął dwa drugie miejsca (1x mężczyzn w 1928 i 1x kobiet w 1935) oraz cztery trzecie miejsca (1x mężczyzn w 1925 i 1930, 2x w 1928 i 1x kobiet w 1934).

W przedwojennej rywalizacji międzynarodowej zawodnicy AZS Kraków, reprezentując Polskę, osiągnęli następujące sukcesy:

  • Brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 – dwójka podwójna R. Verey i J. Ustupski.
  • Medale na Mistrzostwach Europy:
    • w 1932 w Belgradzie – brązowy medal R. Vereya i J. Ustupskiego na dwójce podwójnej,
    • w 1933 w Budapeszcie – złoty medal R. Vereya na jedynce,
    • w 1934 w Lucernie – srebrny medal R. Vereya na jedynce,
    • w 1935 w Berlinie – złoty medal R. Vereya na jedynce oraz drugi złoty medal R. Vereya na dwójce podwójnej z J. Ustupskim,
    • w 1937 w Amsterdamie – brązowy medal R. Vereya na jedynce,
    • w 1938 w Mediolanie – srebrny medal R. Vereya na jedynce,
  • Złoty medal na Akademickich Mistrzostwach Świata w Warszawie – W. Długoszewski na jedynce.

W ogólnopolskiej rywalizacji PZTW, sekcja wioślarska AZS Kraków uczestniczyła od 1920 roku. Klasyfikowana była od 1926 (punktacja klubowa była prowadzona od 1925). W poszczególnych latach uzyskała następujące wyniki w tej klasyfikacji (dane według tabel punktacyjnych PZTW za poszczególne lata – podane zostało miejsce i ilość klubów, które zdobyły w regatach punkty):

  • w 1926 – 8 miejsce na 14 klubów[8],
  • w 1927 – 9 miejsce na 15 klubów[8],
  • w 1928 – 6 miejsce na 13 klubów[9],
  • w 1929 – nie sklasyfikowana[10],
  • w 1930 – 15 miejsce na 22 kluby[11],
  • w 1931 – 11 miejsce na 27 klubów[12],
  • w 1932 – 6 miejsce na 27 klubów[13],
  • w 1933 – 4 miejsce na 42 kluby[14],
  • w 1934 – 12 miejsce na 41 klubów[15],
  • w 1935 – 1 miejsce na 46 klubów[16],
  • w 1936 – 5 miejsce na 42 kluby[17],
  • w 1937 – 6 miejsce na 41 klubów[18],
  • w 1938 – 12 miejsce na 44 kluby[19],
  • w 1939 – 1 miejsce na 36 klubów[20].

Warto zauważyć, iż wiele klubów w rywalizacji tej w poszczególnych latach nie uczestniczyło lub nie zdołało w danym roku zdobyć punktów.

Osiągnięcia powojenne

[edytuj | edytuj kod]

Największymi sukcesami sekcji wioślarskiej był po wojnie udział jej siedmiu zawodników w czterech różnych igrzyskach olimpijskich (na przestrzeni lat 1952-2016). Na konto AZS-AWF Kraków można również zaliczyć przygotowanie do igrzysk olimpijskich dwóch kolejnych zawodniczek, które barwy klubowe zmieniły pół roku przed tymi igrzyskami. Biorąc pod uwagę rywalizację międzynarodową, najlepszym okresem w powojennej historii sekcji jest druga dekada XXI wieku.

Według punktacji Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, AZS-AWF Kraków w ostatnich latach zajął następujące miejsca w krajowej klasyfikacji drużynowej:

  • w roku 1997 – 14 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[21],
  • w roku 1998 – 18 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[22],
  • w roku 1999 – 11 miejsce na 32 sklasyfikowane kluby[23],
  • w roku 2000 – 9 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby[23],
  • w roku 2001 – 11 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby[23],
  • w roku 2002 – 11 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby[23],
  • w roku 2003 – 10 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby[23],
  • w roku 2004 – 8 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby[23],
  • w roku 2005 – 10 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów[23],
  • w roku 2006 – 11 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby[23],
  • w roku 2007 – 12 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[23],
  • w roku 2008 – 10 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów[23],
  • w roku 2009 – 12 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[23],
  • w roku 2010 – 5 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów[23],
  • w roku 2011 – 7 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[23],
  • w roku 2012 – 4 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[23],
  • w roku 2013 – 4 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[23],
  • w roku 2014 – 6 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów[24],
  • w roku 2015 – 5 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[25],
  • w roku 2016 – 4 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów[26],
  • w roku 2017 – 11 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[27],
  • w roku 2018 – 11 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów[28].

Najwybitniejsi zawodnicy

[edytuj | edytuj kod]
Roger Verey i Jerzy Ustupski w 1935
Maria Sajdak (Springwald)
Zdzisław Bromek w 1970
Katarzyna Wełna – MP 2018

W historii sekcji wioślarskiej AZS-AWF Kraków (a wcześniej AZS Kraków), najwybitniejszymi zawodnikami i wychowankami sekcji byli:

Roger Verey – najwybitniejszy skifista przedwojennej Polski i jeden z najlepszych na świecie. Medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw Europy, w czasach gdy nie rozgrywano mistrzostw świata w wioślarstwie, a na ME startowali często najlepsi zawodnicy spoza Europy. Odniósł następujące sukcesy[29]:

  • 1936 – Igrzyska Olimpijskie, Berlin – dwójka podwójna – brązowy medal,
  • 1933 – Mistrzostwa Europy, Budapeszt – jedynka – złoty medal,
  • 1935 – Mistrzostwa Europy, Berlin – jedynka – złoty medal,
  • 1935 – Mistrzostwa Europy, Berlin – dwójka podwójna – złoty medal,
  • 1934 – Mistrzostwa Europy, Lucerna – jedynka – srebrny medal,
  • 1938 – Mistrzostwa Europy, Mediolan – jedynka – srebrny medal,
  • 1937 – Mistrzostwa Europy, Amsterdam – jedynka – brązowy medal,
  • 1932 – Mistrzostwa Europy, Belgrad – dwójka podwójna – brązowy medal,
  • 1935 – najlepszy sportowiec Polski w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” (jedyny wioślarz, który wygrał ten plebiscyt),
  • 22 tytuły Mistrza Polski – zarówno przed II wojną jak i po niej.

Maria Springwald – medalistka olimpijska, mistrzyni Europy i świata. Jej najlepsze wyniki[30]:

  • 2016 – Igrzyska Olimpijskie, Rio de Janeiro – czwórka podwójna – brązowy medal,
  • 2018 – Mistrzostwa Świata Seniorów, Płowdiw – czwórka podwójna – złoty medal,
  • 2018 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Glasgow – czwórka podwójna – złoty medal,
  • 2017 – Mistrzostwa Świata Seniorów, Sarasota – czwórka podwójna – srebrny medal,
  • 2016 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Brandenburg – czwórka podwójna – srebrny medal,
  • 2015 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Poznań – czwórka podwójna – brązowy medal,
  • 2014 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Belgrad – czwórka podwójna – brązowy medal,
  • wielokrotna mistrzyni Polski.

Jerzy Ustupski – medalista olimpijski i Mistrz Europy. Odniósł następujące sukcesy[31]:

  • 1936 – Igrzyska Olimpijskie, Berlin – dwójka podwójna – brązowy medal,
  • 1935 – Mistrzostwa Europy, Berlin – dwójka podwójna – złoty medal,
  • 1932 – Mistrzostwa Europy, Belgrad – dwójka podwójna – brązowy medal,
  • 6 tytułów Mistrza Polski.

Zdzisław Bromek – olimpijczyk, jeden z najlepszych skifistów przełomu lat 60. i 70. Jego najlepsze wyniki[32]:

  • 1968 – Igrzyska Olimpijskie, Meksyk – jedynka – VII miejsce,
  • trzykrotnie startował w mistrzostwach świata i czterokrotnie w mistrzostwach Europy,
  • 8 tytułów Mistrza Polski w jedynkach.

Andrzej Skowroński – olimpijczyk z Moskwy. Jego najlepsze osiągnięcia to[33]:

  • 1980 – Igrzyska Olimpijskie, Moskwa – czwórka podwójna – VII miejsce,
  • 1979 – Mistrzostwa Świata Seniorów, Bled – czwórka podwójna – VIII miejsce.

Czesław Lorenc, Romuald Thomas i sternik Zdzisław Michalski – osada dwójki ze sternikiem, olimpijczycy i mistrzowie akademiccy świata. Najlepsze wyniki osady[34][35][36]:

  • 1952 – Igrzyska Olimpijskie, Helsinki – odpadli w repasażach,
  • 1949 – Akademickie Mistrzostwa Świata, Budapeszt – złoty medal,
  • 1951 – Akademickie Mistrzostwa Świata, Berlin – złoty medal.

Maria Dzieża – sterniczka, olimpijka z Moskwy w 1980 roku. Jej wyniki[37]:

  • 1980 – Igrzyska Olimpijskie, Moskwa – czwórka podwójna ze sterniczką – V miejsce,
  • 1981 – Mistrzostwa Świata, Monachium – czwórka podwójna ze sterniczką – VII miejsce.

Maria Wierzbowska – wychowanka AZS-AWF Kraków. Już po przejściu w 2016 do LOTTO-Bydgostii Bydgoszcz olimpijka z Rio de Janeiro, wicemistrzyni świata i Europy seniorek[38]:

Anna Wierzbowska – wychowanka AZS-AWF Kraków. Już po przejściu w 2016 do LOTTO-Bydgostii Bydgoszcz olimpijka i wicemistrzyni Europy seniorek[39]:

Katarzyna Wełna – medalistka mistrzostw Europy, zawodniczka wagi lekkiej. Jej wyniki[40]:

  • 2013 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Sewilla – dwójka podwójna wagi lekkiej – brązowy medal,
  • 2018 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Płowdiw – jedynka wagi lekkiej – IV miejsce,
  • 2018 – Akademickie Mistrzostwa Świata, Szanghaj – jedynka wagi lekkiej – złoty medal[41].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Barwy wioseł PZTW zestawienie.
  2. ↑ Czesław Michalski, Akademicki Związek Sportowy w Krakowie. Część II. 1945-2009, Kraków 2012, ISBN 978-83-7271-670-5, s. 297
  3. ↑ a b Ryszard L. Kobendza, Sekcja Wioślarska AZS Kraków 1911-1939, Biuletyn Zarządu Głównego PZTW 1989
  4. ↑ a b Ryszard Wryk, Akademicki Związek Sportowy 1908-1939, Poznań 1990, s. 74-75 i 85-90
  5. ↑ a b Czesław Michalski, Akademicki Związek Sportowy w Krakowie. Część I. 1909-1945, Kraków 2007, s. 42-46, 57-65 i 73-84
  6. ↑ Ryszard L. Kobendza. Zarys 80-letniej Działalności Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich. Warszawa 2001, s. 272, ISBN 83-915043-0-1
  7. ↑ a b c d Czesław Michalski, Akademicki Związek Sportowy w Krakowie. Część II. 1945-2009, Kraków 2012, s. 11-51, 139-143 i 287-308
  8. ↑ a b Sport Wodny 1928, Nr 5 s. 68 http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=353158 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa] [dostęp: 2019-04-11]
  9. ↑ Sport Wodny, 1930 Nr 3 s. 76 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  10. ↑ Sport Wodny 1930 Nr 3 s. 76 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  11. ↑ Sport Wodny, 1930 Nr 14 s. 276 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  12. ↑ Sport Wodny, 1931 Nr 13 s. 200 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  13. ↑ Sport Wodny 1932 Nr 14 s. 270 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  14. ↑ Sport Wodny 1933 Nr 20, s. 395 Pomorska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  15. ↑ Sport Wodny 1934 Nr 22, s. 426 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  16. ↑ Sport Wodny 1935 Nr 18, s. 360 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  17. ↑ Tabela Punktacyjna za 1936. Sport Wodny 1936, Nr 19 s. 350. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  18. ↑ Tabela Punktacyjna za 1937. Sport Wodny 1937, Nr 22. Pomorska Biblioteka Cyfrowa) [dostęp: 2019-04-11]
  19. ↑ Tabela Punktacyjna w 1938, Sport Wodny, 1938, nr 20, s. 304 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  20. ↑ Tabela Punktacyjna w 1939, Sport Wodny, 1939 nr 227, s. 215-217. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-04-11]
  21. ↑ PZTW 1998. Wioślarski Informator sportowy.
  22. ↑ 80 lat PZTW. Wioślarski Informator sportowy 1999.
  23. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Sprawozdania Zarządu PZTW za lata 1999-2013, Biblioteka PZTW.
  24. ↑ ’’Sprawozdanie Zarządu PZTW za 2014 rok’’, s. 210, bip.msit.gov.pl [dostęp: 2019-04-11].
  25. ↑ ’’Sprawozdanie Zarządu PZTW za 2015 rok’’, s. 255, bip.msit.gov.pl [dostęp: 2019-04-11].
  26. ↑ ’’Sprawozdanie Zarządu PZTW za 2016 rok’’, s. 214, bip.msit.gov.pl [dostęp: 2019-04-11].
  27. ↑ ’’Sprawozdanie Zarządu PZTW za 2017 rok’’, s. 212, bip.msit.gov.pl [dostęp: 2019-04-11].
  28. ↑ klasyfikacja nieoficjalna – za stroną: Bydgostii Bydgoszcz [dostęp: 2019-04-11].
  29. ↑ Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2019-04-11]
  30. ↑ Wyniki na portalu worldrowing.com (ang.) [dostęp: 2019-04-11]
  31. ↑ Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2019-04-11]
  32. ↑ Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2019-04-11]
  33. ↑ Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2019-04-11]
  34. ↑ Sylwetka Czesław Lorenca na portalu olimpijskim [dostęp: 2019-04-11]
  35. ↑ Sylwetka Romualda Thomasa za: sports-reference.com (ang.) [dostęp: 2019-04-11]
  36. ↑ Sylwetka Zdzisława Michalskiego na portalu olimpijskim [dostęp: 2019-04-11]
  37. ↑ Wyniki zawodniczki za: worldrowing.com (ang.) [dostęp: 2019-04-11]
  38. ↑ Profil zawodniczki na worldrowing.com (ang.) [dostęp: 2019-04-11]
  39. ↑ Profil zawodniczki z worldrowing.com (ang.) [dostęp: 2019-04-11]
  40. ↑ Wyniki zawodniczki za: worldrowing.com (ang.) [dostęp: 2019-04-11]
  41. ↑ Udział studentów AWF Kraków w Akademickich Mistrzostwach Świata 2018 awf.krakow.pl [dostęp: 2019-04-12]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ryszard Wryk, Akademicki Związek Sportowy 1908-1939, Poznań 1990, ISBN 83-232-0265-6.
  • Ryszard L. Kobendza, Sekcja Wioślarska AZS Kraków 1911-1939, Biuletyn Zarządu Głównego PZTW 1989.
  • Czesław Michalski, Akademicki Związek Sportowy w Krakowie. Część I. 1909-1945, Kraków 2007, ISBN 978-83-7271-412-1.
  • Czesław Michalski, Akademicki Związek Sportowy w Krakowie. Część II. 1945-2009, Kraków 2012, ISBN 978-83-7271-670-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=AZS-AWF_Kraków_(wioślarstwo)&oldid=74384516”