
Brandenburg an der Havel
| |||||
Główna ulica w Brandenburgu | |||||
| |||||
Państwo | ![]() | ||||
Kraj związkowy | ![]() | ||||
Burmistrz | Dietlind Tiemann (CDU) | ||||
Powierzchnia | 228,80 km² | ||||
Populacja (31.12.2013) • liczba ludności • gęstość |
71 032 309 os./km² | ||||
Nr kierunkowy | 03381 | ||||
Kod pocztowy | 14770 | ||||
Tablice rejestracyjne | BRB | ||||
Położenie na mapie Brandenburgii ![]() | |||||
Położenie na mapie Niemiec ![]() | |||||
![]() | |||||
Strona internetowa | |||||
Portal ![]() |
Brandenburg an der Havel (powszechnie stosowna jest również forma skrócona Brandenburg; hist. pol. Branibór[1] lub Branibórz[2], hist. cz. Branibor) – miasto na prawach powiatu w Niemczech w kraju związkowym Brandenburgia, położone nad rzeką Hawelą.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie słowiańska Brenna, gród plemienia Stodoran, od 948 roku z przerwami siedziba biskupstwa. W latach 1154–1157 gród księcia Stodoran Jaksy z Kopanicy, lennika Polski. W 1157 został zdobyty przez margrabiego Marchii Północnej Albrechta Niedźwiedzia[3] i ustanowiony stolicą Marchii Brandenburskiej. W latach 1373–1415 wraz z Marchią Brandenburską pod panowaniem Królestwa Czech w granicach, których nosił czeską nazwę Branibor. W 1417 miasto utraciło stołeczny status na rzecz Berlina. Znacząco ucierpiało w trakcie wojny trzydziestoletniej. W 1715 doszło do połączenia Starego Miasta i Nowego Miasta. Od 1871 w granicach Niemiec. Od 1881 roku należał do rejencji rejencji poczdamskiej w prowincji Brandenburgia. W latach 1949–1990 leżał w granicach Niemieckiej Republiki Demokratycznej.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- katedra z XII wieku – XV wieku
- kościoły z XIII wieku – XV wieku
- dwa ratusze z XIV i z XVI–XVIII wieku
- mury obronne z basztami
Demografia[edytuj | edytuj kod]
|
|
|
Polacy w Brandenburgu[edytuj | edytuj kod]
W latach 1154–1157 jako część Księstwa Kopanickiego miejscowość stanowiła lenno Polski. W drugiej połowie XII wieku w miejscowej katedrze została pochowana polska księżniczka Judyta Bolesławówna. W 1884 roku w Brandenburgu urodził się wiceadmirał Józef Unrug. W latach 1942–1944 w Brandenburgu zostali straceni przez Niemców Józef Horst, Maksymilian Golisz i Wacław Ławrentjew.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Ośrodek przemysłowy; stalownia i walcownia. Port nad kanałem łączącym Hawelę z Łabą i Kanałem Śródlądowym oraz stocznia rzeczna.
Transport[edytuj | edytuj kod]

Ważny węzeł drogowy i kolejowy ze stacją Brandenburg Hauptbahnhof. Dodatkowo w mieście działają trzy linie tramwajowe.
Współpraca międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W. Dzwonkowski, 1918. Prahistorja ziem polskich. Słowiańszczyzna pierwotna. Początki polskiej kultury i organizacji. Warszawa; mapa.
- ↑ Wacław Sobieski, Dzieje Polski, Warszawa 1923, s. 19.
- ↑ Jerzy Krasuski, Polska-Niemcy. Stosunki polityczne od zarania po czasy najnowsze, Wrocław: Ossolineum, 2009, s. 57, ISBN 978-83-04-04985-7, OCLC 750890813 .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Plan Brandenburga
- Brandenburg, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 349 .
|
|