52°25′N 12°34′E/52,416667 12,566667Brandenburg an der Havel
|
|||||
 Główna ulica w Brandenburgu |
|||||
|
|||||
| Państwo |  Niemcy |
||||
| Kraj związkowy |  Brandenburgia |
||||
| Burmistrz | Dietlind Tiemann (CDU) | ||||
| Powierzchnia | 228,80 km² | ||||
| Populacja (31.12.2013) • liczba ludności • gęstość |
71 032 309 os./km² |
||||
| Nr kierunkowy | 03381 | ||||
| Kod pocztowy | 14770 | ||||
| Tablice rejestracyjne | BRB | ||||
|
Położenie na mapie Brandenburgii
 Brandenburg an der Havel
|
|||||
|
Położenie na mapie Niemiec
Brandenburg an der Havel
|
|||||
| 52°25′N 12°34′E/52,416667 12,566667 |
|||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Niemcy |
|||||
Brandenburg an der Havel (powszechnie stosowna jest również forma skrócona Brandenburg; hist. pol. Branibór[1] lub Branibórz[2], hist. cz. Branibor) – miasto na prawach powiatu w Niemczech w kraju związkowym Brandenburgia, położone nad rzeką Hawelą.
Spis treści
Historia[edytuj]
_p479_BRANDENBURG,_ANNENSTRASSE.jpg)
Pierwotnie słowiańska Brenna, gród plemienia Stodoran, od 948 roku z przerwami siedziba biskupstwa. W latach 1154–1157 gród księcia Stodoran Jaksy z Kopanicy, lennika Polski. W 1157 został zdobyty przez margrabiego Marchii Północnej Albrechta Niedźwiedzia[3] i ustanowiony stolicą Marchii Brandenburskiej. W latach 1373-1415 wraz z Marchią Brandenburską pod panowaniem Królestwa Czech w granicach, których nosił czeską nazwę Branibor. W 1417 miasto utraciło stołeczny status na rzecz Berlina. Znacząco ucierpiało w trakcie wojny trzydziestoletniej. W 1715 doszło do połączenia Starego Miasta i Nowego Miasta. Od 1871 w granicach Niemiec. Od 1881 roku należy do rejencji rejencji poczdamskiej w prowincji Brandenburgia. W latach 1949–1990 leżał w granicach Niemieckiej Republiki Demokratycznej.
Zabytki[edytuj]
- katedra z XII wieku – XV wieku
- kościoły z XIII wieku – XV wieku
- dwa ratusze z XIV i z XVI–XVIII wieku
- mury obronne z basztami
Gospodarka[edytuj]
Ośrodek przemysłowy; stalownia i walcownia. Port nad kanałem łączącym Hawelę z Łabą i Kanałem Śródlądowym oraz stocznia rzeczna.
Demografia[edytuj]
|
|
|
Polacy w Brandenburgu[edytuj]
W latach 1154–1157 jako część Księstwa Kopanickiego miejscowość stanowiła lenno Polski. W drugiej połowie XII wieku w miejscowej katedrze została pochowana polska księżniczka Judyta Bolesławówna. W 1884 roku w Brandenburgu urodził się wiceadmirał Józef Unrug. W latach 1942–1944 w Brandenburgu zostali straceni przez Niemców Józef Horst, Maksymilian Golisz i Wacław Ławrentjew.
Współpraca międzynarodowa[edytuj]
Komunikacja[edytuj]
Ważny węzeł drogowy i kolejowy ze stacją Brandenburg Hauptbahnhof. Dodatkowo w mieście działają trzy linie tramwajowe.
Przypisy
- ↑ W. Dzwonkowski, 1918. Prahistorja ziem polskich. Słowiańszczyzna pierwotna. Początki polskiej kultury i organizacji. Warszawa; mapa
- ↑ Wacław Sobieski, Dzieje Polski, Warszawa 1923, s. 19.
- ↑ Jerzy Krasuski, Polska-Niemcy. Stosunki polityczne od zarania po czasy najnowsze, Ossolineum, Wrocław 2009, s. 57. ISBN 978-83-04-04985-7.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Plan Brandenburga
- Brandenburg w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa, 1880.
|
||||||||||||||
