Bolesław (imię)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław
Płeć

męskie

Język (i)

polski, czeski

Znaczenie
Języki

słowiańskie

Słowo

bole(j) + sław

Znaczenie

„bardziej sławny”

Alternatywne nazwy
Warianty obcojęzyczne

Boleslav (cz.)

Odpowiednik dla płci przeciwnej

Bolesława

Formy pochodne

Bolek, Bolko

Pokrewne imiona

Wacław, Więcesław

Bolesław (bole(j) + sław – „bardziej sławny”) – słowiańskie imię męskie. Dawniej zapisywane również w formie skróconej Bosław lub Bolko. Imię dynastyczne w polskiej dynastii Piastów oraz czeskiej Przemyślidów. Do dynastii piastowskiej zostało zapożyczone od Przemyślidów poprzez dziedziczenie po linii żeńskiej (imię kognacyjne). Ostatnim jego piastowskim przedstawicielem był Piast mazowiecki Bolesław V, książę warszawski (XV w.)[1].

Bolesław imieniny obchodzi 12 czerwca, 23 lipca i 19 sierpnia[2].

Podobne imiona: Bolebor, Boleczaj, Boleczest, Bolelut, Bolemir oraz Bolemysł.

Żeńskie odpowiedniki: Bolesława, Bosława.

Odpowiedniki w innych językach:

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Znaczenie imienia „Bolesław” podał Thietmar z Merseburga w swojej Kronice, spisanej w latach 1012–1018[3]:

Kiedy poprzez kraj Milczan dotarł [cesarz Henryk II] do siedzib Dziadoszan, wyjechał z radością na jego spotkanie Bolesław, który nazywał się „większą sławą” nie dla swoich zasług, lecz dlatego, że takie było z dawna przyjęte znaczenie tego słowa.

Thietmar z Merseburga, Kronika, ks. IV, rozdz. 45

Osoby o imieniu Bolesław[edytuj | edytuj kod]

Królowie i książęta polscy[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Bolko.

Władcy Czech[edytuj | edytuj kod]

Inne osoby[edytuj | edytuj kod]

Nazwy miejscowości pochodzące od imienia Bolesław[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Delimata, M., Dziecko w Polsce średniowiecznej, Poznań 2004, ISBN 83-7177-361-7
  2. Donat Chruścicki, Skarbczyk imion, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1983, s. 15 nlb, ISBN 83-217-2374-8 (pol.).
  3. Kronika Thietmara 2004 ↓, s. 164.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Diethmar von Merseburg: Kronika Thietmara. Marian Zygmunt Jedlicki (tłum., wstęp, koment.). T. II. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich; De Agostini Polska, 2004. ISBN 83-04-04745-4.