Bronisław Górski (1900–1940)

Bronisław Górski
	; Bronisław Górski w mundurze Błękitnej Armii
	porucznik piechoty rezerwy
Data i miejsce urodzenia	19 października 1900 ; Sanok
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Lata służby	ok. 1915–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	Armia Hallera; 11 Pułk Strzelców Polskich Armii Polskiej / 53 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Późniejsza praca	nauczyciel
	Odznaczenia

Bronisław Felicjan Górski h. Poraj (ur. 19 października 1900 w Sanoku, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski nauczyciel, porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Bronisław Felicjan Górski urodził się 19 października w Sanoku jako syn Jana Górskiego herbu Poraj (urzędnik-sekretarz Kasy Chorych oraz w fabryce) i Antoniny z domu Stupnickiej^[1]^[2]. Miał siostry Marię Wandę (ur. 1902), Michalinę Albinę (ur. 1903)^[1].

Po wybuchu I wojny światowej w 1915 został zmobilizowany do armii austriackiej i w jej szeregach brał udział w walkach na froncie południowym włoskim. W jej trakcie zgłosił się ochotniczo do Armii Hallera. Służył w szeregach 11 pułku strzelców polskich Armii Polskiej we Francji, później przemianowanego na 53 pułk piechoty Strzelców Kresowych. Po powrocie do Polski brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej 1919.

W II Rzeczypospolitej zawodowo pracował jako nauczyciel, od 1 września 1922 w Pobiednie i Markowcach, także w Bukowsku^[2]. Jako nauczyciel szkół powszechnych otrzymał patent kwalifikacyjny 1 marca 1927 w Samborze^[3]. W połowie 1928 został mianowany nauczycielem w 1-klasowej szkoły powszechnej w Jurowcach^[4]. Następnie był zatrudniony w okolicach Łańcuta: od 1927 w Szkole Powszechnej nr 1 w Białobrzegach, a od 1935 w Kosinie.

Wobec zagrożenia konfliktem w sierpniu 1939 został zmobilizowany, a po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej walczył w szeregach macierzystego 53 pułku piechoty w ramach 11 Karpackiej Dywizji Piechoty. Po walkach w okolicach Lwowa i agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939, 18 września został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie starobielskim^[a]. Wiosną 1940 wraz z innymi jeńcami został przewiezieni do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 i potajemnie pogrzebany w mogile zbiorowej w Piatichatkach^[5], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[6]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 633^[5].

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^[7]^[8]^[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[10]^[11].

W 1962 Bronisław Górski został upamiętniony wśród innych osób wymienionych na tablicy Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Zobacz też

Uwagi

↑ Pierwotnie Bronisław Górski był wymieniany w publikacjach jako jeniec obozu w Kozielsku. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 217. ISBN 83-7001-294-9.

Przypisy

↑ ^a ^b Księga urodzeń (1898–1908). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 226, 433, 562.
↑ ^a ^b Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 64.
↑ Wykaz imienny nauczycieli szkół powszechnych, którzy otrzymali patent kwalifikacyjny przed komisjami egzaminacyjnymi na terenie Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego w terminie wiosennym roku 1927. „Dziennik Urzędowy dla Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 428, Nr 10 z 20 listopada 1927.
↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy dla Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 286, Nr 7 z 25 lipca 1928.
↑ ^a ^b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 145.
↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 84 [dostęp 2024-09-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).

Bibliografia

Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Ofiary zbrodni katyńskiej. Bronisław Górski (1900–1940). „Głos Gminy Łańcut”, s. 32–33, nr 2 (67) – kwiecień 2012. Gmina Łańcut. ISSN 1731-9773.
Bronisław Górski. gminalancut.pl. [dostęp 2014-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 marca 2014)].
Słownik biograficzny powiatu łańcuckiego. powiat-lancut.com.pl. [dostęp 2014-03-06].
Informacja na stronie katedrapolowa.pl

[5] Pierwotnie Bronisław Górski był wymieniany w publikacjach jako jeniec obozu w Kozielsku. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 217. ISBN 83-7001-294-9.

[KU-1] Księga urodzeń (1898–1908). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 226, 433, 562.

[naucz1924-2] Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 64.

[3] Wykaz imienny nauczycieli szkół powszechnych, którzy otrzymali patent kwalifikacyjny przed komisjami egzaminacyjnymi na terenie Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego w terminie wiosennym roku 1927. „Dziennik Urzędowy dla Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 428, Nr 10 z 20 listopada 1927.

[4] Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy dla Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 286, Nr 7 z 25 lipca 1928.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003145-6] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 145.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003LXXIV-7] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.

[8] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 84 [dostęp 2024-09-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).

[9] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[10] Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).

[11] Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).

[12] Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[a]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]