Przejdź do zawartości

Broń krótka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykładowe egzemplarze broni krótkiej

Broń krótka – rodzaj ręcznej broni strzeleckiej, charakteryzującej się niewielkimi gabarytami, której długość lufy nie przekracza 30 cm lub której długość całkowita nie przekracza 60 cm. Broń krótka wyposażona jest w chwyt umożliwiający strzelanie z jednej ręki. Zalicza się do niej rewolwery oraz pistolety (w tym pistolety automatyczne)[1][2][3][4][5].

Broń krótka najczęściej wykorzystywana jest jako broń boczna.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. broń krótka – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2020-10-21] (pol.).
  2. https://edu.cossw.pl/file/redir.php?id=6277
  3. Good administration practices of the European Commission [online], europa.eu [dostęp 2024-04-22] (ang.).
  4. Polska Norma PN-V-01016, Broń strzelecka, Terminologia, Polski Komitet Normalizacyjny, lipiec 2004.
  5. Mała Encyklopedia Wojskowa Tom 1 ↓, s. 182.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mała Encyklopedia Wojskowa (A-J). T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.