Przejdź do zawartości

Rudolf Scharping

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudolf Scharping
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1947
Niederelbert

Minister obrony Niemiec
Okres

od 27 października 1998
do 18 lipca 2002

Przynależność polityczna

Socjaldemokratyczna Partia Niemiec

Poprzednik

Volker Rühe

Następca

Peter Struck

Odznaczenia
Order Wolności (Kosowo)

Rudolf Scharping (ur. 2 grudnia 1947 w Niederelbert) – niemiecki polityk i samorządowiec, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec i jej przewodniczący w latach 1993–1995, przewodniczący Partii Europejskich Socjalistów (1995–2001), premier Nadrenii-Palatynatu (1991–1994), deputowanych do Bundestagu, od 1998 do 2002 minister obrony.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1966 uzyskał maturę w Gymnasium Oberlahnstein, w tym samym roku wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W latach 1966–1974 studiował nauki polityczne, socjologię i prawo na Uniwersytecie w Bonn. W trakcie studiów pracował jako asystent posłów do Bundestagu. W latach 1969–1974 kierował socjaldemokratyczną młodzieżówką Jusos w Nadrenii-Palatynacie, następnie do 1976 był wiceprzewodniczącym struktur federalnych tej organizacji. W latach 1974–1991 zasiadał w radzie miasta Lahnstein, a od 1979 jednocześnie w radzie powiatu.

Od 1975 do 1994 był deputowanym do landtagu kraju związkowego Nadrenia-Palatynat. Pełnił różne funkcje w ramach frakcji poselskiej i regionalnej SPD, m.in. od 1985 do 1993 przewodniczył partii w Nadrenii-Palatynacie. W latach 1988–2003 wchodził w skład zarządu federalnego swojego ugrupowania. Od maja 1991 do października 1994 sprawował urząd premiera Nadrenii-Palatynatu.

W czerwcu 1993 wybrany na przewodniczącego SPD, zastąpił pełniącego obowiązki Johannesa Raua. W listopadzie 1995 nie został wybrany na kolejną kadencję – na czele partii stanął wówczas Oskar Lafontaine. Został natomiast jednym z wiceprzewodniczących SPD. W międzyczasie był kandydatem socjaldemokratów na kanclerza w wyborach parlamentarnych w 1994, które jego formacja przegrała z chadekami Helmuta Kohla. Rudolf Scharping uzyskał w tych wyborach mandat posła do Bundestagu, który odnawiał w 1998 i 2002, zasiadając w niższej izbie niemieckiego parlamentu do 2005. Od 1994 do czasu wejścia w skład rządu przewodniczył frakcji deputowanych SPD. W latach 1995–2001 był przewodniczącym Partii Europejskich Socjalistów.

27 października 1998 objął urząd ministra obrony w pierwszym gabinecie kanclerza Gerharda Schrödera. Sprawował go do 18 lipca 2002, został odwołany na kilka miesięcy przed kolejnymi wyborami. Doszło do tego po ujawnieniu niejasnych powiązań finansowych ministra z PR-owcem Moritzem Hunzingerem (od którego polityk otrzymał w trakcie pełnienia funkcji honorarium w wysokości 140 tys. marek niemieckich)[1]. Również wcześniej był publicznie krytykowany za różne zachowania. W 2001 opublikowano jego zdjęcia ze spędzanych wraz z partnerką wakacji na Majorce, gdy w tym samym czasie niemiecka Bundeswehra przygotowywała się do uczestnictwa w operacji militarnej w Macedonii[2].

Po odejściu z aktywnej polityki zajął się działalnością dydaktyczną, a później również biznesową. W 2005 po raz pierwszy wybrany na prezesa Niemieckiego Związku Kolarskiego, uzyskiwał reelekcję na kolejne kadencje.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Schröder feuert Scharping [online], manager-magazin.de, 18 lipca 2002 [dostęp 2016-11-24] (niem.).
  2. John Hooper, „Lustwaffe” Minister in firing line [online], theguardian.com, 2 września 2001 [dostęp 2016-11-24] (ang.).
  3. EVIDENCA E TË DEKORUARVE NGA PRESIDENTI IBRAHIM RUGOVA (2002–2006) [online], president-ksgov.net [dostęp 2025-01-28] (alb.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]