Clemens Leitner (ur. 7 listopada 1998 w Stams[2]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu Nordic Team Absam. Medalista mistrzostw świata juniorów (2017 i 2018), zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2015) oraz zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016). Zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2019/2020.
Jego starszy brat, Felix, jest biathlonistą[3].
Wystąpił na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015. Zajął tam 23. miejsce indywidualnie, 5. miejsce w konkursie drużyn mieszanych, a w drużynowych zawodach mężczyzn zdobył brązowy medal[4]. W lipcu 2015 w Villach zadebiutował w cyklu FIS Cup, dwukrotnie zajmując 13. pozycję, a w styczniu 2016 w swoim pierwszym starcie w Pucharze Kontynentalnym zajął 22. miejsce. Następnie wystartował w zawodach skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016, kończąc je na 9. pozycji indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobywając brązowy medal[5].
W październiku 2016 debiutował w Letnim Grand Prix, zajmując 41. miejsce w konkursie w Hinzenbach. 5 stycznia 2017 wystąpił w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata w Bischofshofen, nie uzyskując awansu do konkursu głównego. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017 był 19. indywidualnie, a w zawodach drużynowych zdobył brązowy medal[6].
4 stycznia 2018 w Innsbrucku zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Świata, równocześnie zdobywając pierwsze punkty dzięki zajęciu 29. miejsca. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2018, zdobywając brązowy medal w konkursie indywidualnym, srebrny w drużynie męskiej i brązowy w drużynie mieszanej[7].
W sezonie 2018/2019 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, w styczniu 2019 w Bischofshofen. W Pucharze Świata w czterech startach nie zdobył punktów[8].
W sierpniu 2019 zdobył pierwsze punkty Letniego Grand Prix, zajmując 16. miejsce w konkursie w Zakopanem, a we wrześniu 2019 zajął 3. miejsce w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Lillehammer. W zimowej części sezonu 2019/2020 raz zdobył punkty Pucharu Świata – był 25. w konkursie 68. Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen. Z kolei w Pucharze Kontynentalnym 2019/2020 pięciokrotnie zajął pierwsze miejsce, dwukrotnie drugie i raz trzecie[9]. Odniósł zwycięstwo w całym cyklu, z 1085 punktami o 154 wyprzedzając swojego rodaka Clemensa Aignera[10].
W ramach Pucharu Świata 2020/2021 trzykrotnie zdobył punkty. Najwyżej sklasyfikowany był na 19. miejscu, w listopadowych zawodach w Ruce. W Pucharze Kontynentalnym 2020/2021 raz stanął na podium – w grudniu 2020, również w Ruce, zajął 3. miejsce[11]. Wobec serii zakażeń wirusem SARS-CoV-2 w kadrze austriackiej został powołany na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2020[12], ale ostatecznie nie wystąpił w żadnym konkursie[11].
W sezonie 2021/2022 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 8. pozycji latem i na 10. w zimowej części sezonu[13].
Występował w Pucharze Świata 2022/2023 w zawodach rozgrywanych od końca grudnia do końca stycznia. W okresie tym sześciokrotnie zdobył punkty cyklu, a najwyżej sklasyfikowany był na 12. miejscu, w konkursie 71. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen. W pozostałej części sezonu zimowego 2022/2023 startował w Pucharze Kontynentalnym, w którym to cyklu trzykrotnie zwyciężył i raz zajął 3. pozycję[14].
Otwierający Letnie Grand Prix 2023 lipcowy konkurs w Courchevel ukończył na 10. miejscu. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2023 trzykrotnie stawał na podium, w tym raz zwyciężył[15]. Cały cykl ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej[10]. W zimowej części sezonu w Pucharze Kontynentalnym 2023/2024 również trzy razy stanął na podium, raz zajmując 1. lokatę[15].
Starty C. Leitnera na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 33.
|
23 lutego
|
2016
|
 Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
88,0 m
|
–
|
102,4 pkt
|
146,6 pkt
|
David Siegel
|
| 19.
|
1 lutego
|
2017
|
 Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
89,0 m
|
91,5 m
|
236,6 pkt
|
26,6 pkt
|
Viktor Polášek
|
3.
|
3 lutego
|
2017
|
Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[a]
|
86,0 m
|
85,5 m
|
870,8 pkt (203,7 pkt)
|
61,5 pkt
|
Słowenia
|
| 3.
|
1 lutego
|
2018
|
 Kandersteg
|
Nordic Arena
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
100,0 m
|
96,5 m
|
267,1 pkt
|
24,3 pkt
|
Marius Lindvik
|
2.
|
3 lutego
|
2018
|
Kandersteg
|
Nordic Arena
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[b]
|
97,5 m
|
101,5 m
|
1063,7 pkt (270,5 pkt)
|
4,8 pkt
|
Niemcy
|
| 3.
|
4 lutego
|
2018
|
Kandersteg
|
Nordic Arena
|
K-95
|
HS-106
|
druż. miesz.[c]
|
97,5 m
|
103,0 m
|
775,8 pkt (232,0 pkt)
|
93,5 pkt
|
Norwegia
|
Starty C. Leitnera na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 9.
|
16 lutego
|
2016
|
 Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
94,5 m
|
83,0 m
|
217,7 pkt
|
45,1 pkt
|
Bor Pavlovčič
|
3.
|
18 lutego
|
2016
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
druż. miesz.[d]
|
99,0 m
|
91,5 m
|
666,7 pkt (238,0 pkt)
|
42,8 pkt
|
Słowenia
|
| 6.
|
19 lutego
|
2016
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
sztaf. miesz.[f][e]
|
98,0 m
|
351,5 pkt (128,4 pkt)
|
+54,9 s
|
Rosja
|
Starty C. Leitnera na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 23.
|
27 stycznia
|
2015
|
 Tschagguns
|
Montafoner Schanzenzentrum
|
K-97
|
HS-108
|
indywid.
|
90,5 m
|
99,0 m
|
211,8 pkt
|
59,5 pkt
|
Niko Kytösaho
|
| 3.
|
29 stycznia
|
2015
|
Tschagguns
|
Montafoner Schanzenzentrum
|
K-97
|
HS-108
|
druż.[g]
|
100,0 m
|
99,5 m
|
953,8 pkt (255,9 pkt)
|
76,6 pkt
|
Słowenia
|
| 5.
|
30 stycznia
|
2015
|
Tschagguns
|
Montafoner Schanzenzentrum
|
K-60
|
HS-66
|
druż. miesz.[h]
|
61,0 m
|
63,5 m
|
819,3 pkt (233,8 pkt)
|
61,3 pkt
|
Niemcy
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
| 1.
|
11 stycznia
|
2020
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
133,0 m
|
135,5 m
|
287,6 pkt
|
| 2.
|
25 stycznia
|
2020
|
 Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-123
|
HS-137
|
134,5 m
|
137,0 m
|
220,8 pkt
|
| 3.
|
29 lutego
|
2020
|
Rena
|
Renabakkene
|
K-124
|
HS-139
|
135,5 m
|
134,5 m
|
278,6 pkt
|
| 4.
|
7 marca
|
2020
|
 Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
123,0 m
|
131,0 m
|
270,6 pkt
|
| 5.
|
8 marca
|
2020
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
125,5 m
|
127,5 m
|
264,0 pkt
|
| 6.
|
12 marca
|
2023
|
 Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
136,5 m
|
144,5 m
|
281,6 pkt
|
| 7.
|
18 marca
|
2023
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
120,0 m
|
130,5 m
|
255,8 pkt
|
| 8.
|
19 marca
|
2023
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
130,0 m
|
135,5 m
|
278,0 pkt
|
| 9.
|
16 grudnia
|
2023
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
141,0 m
|
140,0 m
|
286,7 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
14 grudnia
|
2019
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
136,5 m
|
132,0 m
|
276,6 pkt
|
3.
|
17,1 pkt
|
Keiichi Satō
|
| 2.
|
15 grudnia
|
2019
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
136,5 m
|
135,0 m
|
280,3 pkt
|
2.
|
13,4 pkt
|
Taku Takeuchi
|
| 3.
|
11 stycznia
|
2020
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-142
|
133,0 m
|
135,5 m
|
287,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 4.
|
12 stycznia
|
2020
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-142
|
139,5 m
|
136,5 m
|
262,2 pkt
|
2.
|
4,5 pkt
|
Clemens Aigner
|
| 5.
|
25 stycznia
|
2020
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-123
|
HS-137
|
134,5 m
|
137,0 m
|
220,8 pkt
|
1.
|
–
|
| 6.
|
29 lutego
|
2020
|
Rena
|
Renabakkene
|
K-124
|
HS-139
|
135,5 m
|
134,5 m
|
278,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 7.
|
7 marca
|
2020
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
123,0 m
|
131,0 m
|
270,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 8.
|
8 marca
|
2020
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
125,5 m
|
127,5 m
|
264,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 9.
|
19 grudnia
|
2020
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
136,5 m
|
134,0 m
|
286,0 pkt
|
3.
|
3,0 pkt
|
Stefan Rainer
|
| 10.
|
10 grudnia
|
2022
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
115,5 m
|
117,0 m
|
287,9 pkt
|
3.
|
9,5 pkt
|
Sondre Ringen
|
| 11.
|
12 marca
|
2023
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
136,5 m
|
144,5 m
|
281,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 12.
|
18 marca
|
2023
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
120,0 m
|
130,5 m
|
255,8 pkt
|
1.
|
–
|
| 13.
|
19 marca
|
2023
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
130,0 m
|
135,5 m
|
278,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 14.
|
10 grudnia
|
2023
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-140
|
135,5 m
|
131,5 m
|
266,4 pkt
|
2.
|
2,5 pkt
|
Clemens Aigner
|
| 15.
|
16 grudnia
|
2023
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
141,0 m
|
140,0 m
|
286,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 16.
|
13 stycznia
|
2024
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-128
|
120,0 m
|
119,0 m
|
254,0 pkt
|
3.
|
14,8 pkt
|
Robin Pedersen
|
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
15 września
|
2019
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-140
|
118,0 m
|
120,5 m
|
223,6 pkt
|
3.
|
9,6 pkt
|
Simon Ammann
|
| 2.
|
9 września
|
2023
|
Oslo
|
Midtstubakken
|
K-95
|
HS-106
|
103,5 m
|
104,5 m
|
247,7 pkt
|
3.
|
14,2 pkt
|
Robert Johansson
|
| 3.
|
17 września
|
2023
|
Stams
|
Brunnentalschanzen
|
K-105
|
HS-115
|
109,5 m
|
112,5 m
|
253,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 4.
|
23 września
|
2023
|
 Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
133,5 m
|
147,0 m
|
240,2 pkt
|
2.
|
4,9 pkt
|
Domen Prevc
|
stan po zakończeniu LPK 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
14 grudnia
|
2018
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-100
|
99,5 m
|
95,0 m
|
256,0 pkt
|
3.[i]
|
10,0 pkt
|
Stefan Rainer
|
| 2.
|
15 lipca
|
2021
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-92
|
HS-100
|
94,5 m
|
89,5 m
|
234,6 pkt
|
3.
|
11,9 pkt
|
Thomas Lackner
|
| 3.
|
26 lutego
|
2022
|
Oberhof
|
Kanzlersgrund
|
K-90
|
HS-100
|
95,0 m
|
92,0 m
|
243,5 pkt
|
3.
|
9,9 pkt
|
Claudio Haas
|
| 4.
|
27 lutego
|
2022
|
Oberhof
|
Kanzlersgrund
|
K-90
|
HS-100
|
92,5 m
|
98,0 m
|
245,7 pkt
|
2.
|
6,7 pkt
|
Mika Schwann
|
| 5.
|
10 września
|
2022
|
Villach
|
Villacher Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
88,5 m
|
98,0 m
|
232,3 pkt
|
3.
|
4,6 pkt
|
Tomasz Pilch
|
| 6.
|
11 września
|
2022
|
Villach
|
Villacher Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
97,0 m
|
97,5 m
|
240,9 pkt
|
2.
|
0,3 pkt
|
Francesco Cecon
|
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
- ↑ a b Skład zespołu: Markus Rupitsch, Mika Schwann, Clemens Leitner i Janni Reisenauer
- ↑ a b Skład zespołu: Mika Schwann, Jan Hörl, Maximilian Lienher i Clemens Leitner
- ↑ a b Skład zespołu: Claudia Purker, Jan Hörl, Sophie Mair i Clemens Leitner
- ↑ a b Skład zespołu: Julia Huber, Florian Dagn i Clemens Leitner
- ↑ a b Skład zespołu: Julia Huber, Clemens Leitner, Florian Dagn, Anna Juppe i Florian Schwenther
- ↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
- ↑ a b Skład zespołu: Julian Wienerroither, Michael Falkensteiner, Maximilian Schmalnauer i Clemens Leitner
- ↑ a b Skład zespołu: Julia Huber, Michael Falkensteiner, Timna Moser i Clemens Leitner
- ↑ Ex aequo z Maximilianem Lienherem
Zwycięzcy
edycji zimowych |
|
|---|
Zwycięzcy
edycji letnich |
|
|---|
Râșnov
Park City
Kandersteg
Lillehammer
Tschagguns
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Sapporo
Lahti
Zakopane
.svg){kind=small}
Klingenthal
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}