Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Data i miejsce urodzenia
1 sierpnia 1993 Kranj
Klub
NSK Tržič FMG
Wzrost
190 cm[1]
Debiut w PŚ
9 stycznia 2013 w Wiśle (40. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ
14 lutego 2015 w Vikersund (26. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ
28 stycznia 2018 w Zakopanem (1. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ
28 stycznia 2018 w Zakopanem
Rekord życiowy
249,5 m na Letalnicy w Planicy (25 marca 2022)[2]
Dorobek medalowy
Inne nagrody
Anže Semenič (ur. 1 sierpnia 1993 w Kranju [1] ) – słoweński skoczek narciarski , reprezentant klubu NSK Tržič Trifix. Drużynowy srebrny medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2018 oraz złoty medalista Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 , zwycięzca Pucharu Kontynentalnego w sezonach 2012/2013 oraz 2014/2015 .
We wrześniu 2010 po raz pierwszy wystartował w zawodach Alpen Cupu . Zajął wówczas 46. miejsce w Kranju . Niespełna pół roku później, również w Kranju , zadebiutował w konkursie cyklu FIS Cup , gdzie zajął 24. miejsce. Latem 2012 po raz pierwszy wziął udział w zawodach Pucharu Kontynentalnego (ponownie w Kranju) i zajął 32. miejsce. Wystartował jeszcze w dwóch konkursach w Klingenthal , lecz dwukrotnie został zdyskwalifikowany i nie zdobył punktów do klasyfikacji generalnej[3] .
Został powołany do składu na mistrzostwa świata juniorów w Erzurum w 2012, ale po treningach, w których okazał się najsłabiej skaczącym reprezentantem Słowenii[4] [5] , nie otrzymał szansy startu w zawodach[6] .
27 i 28 grudnia 2012 w Engelbergu debiutował w zimowych zawodach Pucharu Kontynentalnego i zajmował miejsca w 4. i 5. dziesiątce. 5 stycznia 2013 po raz pierwszy zdobył punkty w zawodach tej rangi, zajmując czwartą lokatę[3] . Dzień później zajął miejsce na drugim stopniu podium, lecz po dyskwalifikacji Aleksandra Zniszczoła został ogłoszony zwycięzcą[7] . 9 stycznia 2013 w Wiśle po raz pierwszy wystartował w konkursie Pucharu Świata . W debiucie w zawodach tej rangi zajął 40. miejsce[8] . W zawodach drużynowych na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu zdobył złoty medal[9] . 9 i 10 lutego w Iron Mountain dwukrotnie zwyciężył w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Na podium stawał również w konkursach w Planicy i Brotterode , zajmując 3. miejsca[3] . Zwyciężył w klasyfikacji generalnej cyklu w sezonie 2012/2013 [10] .
14 lutego 2015 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata, zajmując 26. miejsce na Vikersundbakken [11] .
10 września 2016 stanął na drugim stopniu podium zawodów Letniego Grand Prix w Czajkowskim , zaś dzień później zwyciężył[12] .
28 stycznia 2018 w Zakopanem po raz pierwszy w karierze wygrał indywidualny konkurs Pucharu Świata [13] .
W marcu 2022 roku ogłosił zakończenie kariery sportowej[14] .
Starty A. Semeniča na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ]
Starty A. Semeniča na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Skok 3
Skok 4
Nota
Strata
Zwycięzca
14.
19–20 stycznia
2018
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-200
HS-235
indywid.
214,5 m
178,0 m
186,0 m
–[c]
538,8 pkt
113,1 pkt
Daniel-André Tande
2.
21 stycznia
2018
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-200
HS-235
druż.[b]
207,5 m
220,5 m
1615,8 pkt (411,7 pkt )
46,4 pkt
Austria
Starty A. Semeniča na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
14.
24 stycznia
2013
Liberec
Ještěd
K-90
HS-100
indywid.
93,5 m
93,5 m
236,5 pkt
47,0 pkt
Jaka Hvala
1.
26 stycznia
2013
Liberec
Ještěd
K-90
HS-100
druż.[d]
97,5 m
98,5 m
1086,5 pkt (260,0 pkt )
–
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Przypisy
1.
28 stycznia
2018
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
134,5 m
137,5 m
245,6 pkt
–
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
28 stycznia
2018
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
134,5 m
137,5 m
245,6 pkt
1.
–
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
11 września
2016
Czajkowskij
Snieżynka
K-125
HS-140
143,0 m
134,0 m
271,2 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
6 stycznia
2013
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
130,0 m
130,0 m
258,5 pkt
2.
9 lutego
2013
Iron Mountain
Pine Mountain
K-120
HS-133
133,0 m
136,0 m
281,7 pkt
3.
10 lutego
2013
Iron Mountain
Pine Mountain
K-120
HS-133
138,5 m
129,5 m
275,4 pkt
4.
8 marca
2014
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
126,0 m
128,5 m
276,4 pkt
5.
21 lutego
2015
Iron Mountain
Pine Mountain
K-120
HS-133
136,5 m
129,0 m
206,1 pkt
6.
14 marca
2015
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
127,5 m
131,0 m
247,4 pkt
7.
15 marca
2015
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
130,0 m
142,5 m
251,7 pkt
8.
11 grudnia
2016
Vikersund
Vikersundbakken
K-105
HS-117
115,5 m
118,0 m
273,2 pkt
9.
2 lutego
2020
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
140,5 m
131,0 m
263,2 pkt
10.
22 stycznia
2022
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-128
126,5 m
–
118,8 pkt
11.
23 stycznia
2022
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-128
125,5 m
128,5 m
245,9 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
6 stycznia
2013
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
130,0 m
130,0 m
258,5 pkt
1.
–
2.
3 lutego
2013
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-139
125,0 m
126,0 m
229,3 pkt
3.
9,6 pkt
Stefan Kraft
3.
9 lutego
2013
Iron Mountain
Pine Mountain
K-120
HS-133
133,0 m
136,0 m
281,7 pkt
1.
–
4.
10 lutego
2013
Iron Mountain
Pine Mountain
K-120
HS-133
138,5 m
129,5 m
275,4 pkt
1.
–
5.
16 lutego
2013
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
115,0 m
113,5 m
260,8 pkt
3.
16,7 pkt
Danny Queck
6.
8 marca
2014
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
126,0 m
128,5 m
276,4 pkt
1.
–
7.
14 grudnia
2014
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
132,5 m
138,0 m
270,3 pkt
2.
0,5 pkt
Johann André Forfang
8.
18 stycznia
2015
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
130,5 m
–
133,4 pkt
2.
7,6 pkt
Manuel Poppinger
9.
21 lutego
2015
Iron Mountain
Pine Mountain
K-120
HS-133
136,5 m
129,0 m
206,1 pkt
1.
–
10.
21 lutego
2015
Iron Mountain
Pine Mountain
K-120
HS-133
123,5 m
139,5 m
204,2 pkt
2.
8,5 pkt
Andreas Wank
11.
14 marca
2015
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
127,5 m
131,0 m
247,4 pkt
1.
–
12.
15 marca
2015
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
130,0 m
142,5 m
251,7 pkt
1.
–
13.
6 lutego
2016
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-139
129,0 m
136,0 m
271,0 pkt
2.
5,7 pkt
Philipp Aschenwald
14.
11 grudnia
2016
Vikersund
Vikersundbakken
K-105
HS-117
115,5 m
118,0 m
273,2 pkt
1.
–
15.
1 lutego
2020
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
135,0 m
118,0 m
250,8 pkt
2.
1,2 pkt
Stefan Huber
16.
2 lutego
2020
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
140,5 m
131,0 m
263,2 pkt
1.
–
17.
22 stycznia
2022
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-128
126,5 m
–
118,8 pkt
1.
–
18.
23 stycznia
2022
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-128
125,5 m
128,5 m
245,9 pkt
1.
–
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
10 sierpnia
2013
Kranj
Bauhenk
K-99
HS-109
106,5 m
112,5 m
262,2 pkt
2.
11 sierpnia
2013
Kranj
Bauhenk
K-99
HS-109
104,5 m
113,5 m
252,4 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
10 sierpnia
2013
Kranj
Bauhenk
K-99
HS-109
106,5 m
112,5 m
262,2 pkt
1.
–
2.
11 sierpnia
2013
Kranj
Bauhenk
K-99
HS-109
104,5 m
113,5 m
252,4 pkt
1.
–
3.
13 września
2014
Planica
Bloudkova velikanka
K-95
HS-104
100,0 m
100,5 m
250,5 pkt
2.
7,0 pkt
Sebastian Colloredo
4.
14 września
2014
Planica
Bloudkova velikanka
K-95
HS-104
100,0 m
100,0 m
250,0 pkt
2.
7,5 pkt
Nicholas Alexander
↑ a b Anze SEMENIC - sylwetka . skijumping.pl. [dostęp 2023-11-26].
↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-11-26].
↑ a b c SEMENIC Anze - Athlete Information . fis-ski.com. [dostęp 2023-11-26]. (ang. ) .
↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – MŚJ: Polacy znakomici na treningach w Erzurum . skokinarciarskie.pl, 2012-02-21. [dostęp 2013-01-06].
↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie – MŚJ Erzurum: Świetne skoki Polaków na treningach . skokinarciarskie.pl, 2012-02-22. [dostęp 2013-01-06].
↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – MŚJ: Dezman mistrzem świata, Zniszczoł i Hvala ze srebrem! . skokinarciarskie.pl, 2012-02-23. [dostęp 2013-01-06].
↑ Tadeusz Mieczyński: PK w Zakopanem: Anze Semenic triumfuje w niedzielnym konkursie, Zniszczoł zdyskwalifikowany! . skijumping.pl, 2013-01-06. [dostęp 2013-01-06].
↑ FIS Ski Jumping World Cup presented by Viessmann – 14th World Cup Competition – Wisla (POL) – Large Hill Individual – Official Results . fis-ski.com, 2013-01-09. [dostęp 2013-01-10]. (ang. ) .
↑ Tadeusz Mieczyński: MŚJ w Libercu: Słoweńcy najlepsi, Polacy ze srebrem! . skijumping.pl, 2013-01-26. [dostęp 2013-01-27].
↑ FIS-Ski – standings . fis-ski.com. [dostęp 2013-03-25]. (ang. ) .
↑ SEMENIC Anze - Athlete Information; Season 2015 . fis-ski.com. [dostęp 2015-02-14]. (ang. ) .
↑ SEMENIC Anze - Athlete Information; Season 2017 . fis-ski.com. [dostęp 2016-09-29]. (ang. ) .
↑ SEMENIC Anze - Athlete Information; Season 2018 . fis-ski.com. [dostęp 2018-01-28]. (ang. ) .
↑ Dominik Formela: Anze Semenic kończy karierę . skijumping.pl, 2022-03-24. [dostęp 2022-03-24].
↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Adam Kwieciński: SEMENIC Anze 1993.08.01 SLO . wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-11-26].
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Zwycięzcy edycji zimowych
Zwycięzcy edycji letnich