Dajana Jastremśka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Dajana Jastremska)
Dajana Jastremśka
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Data i miejsce urodzenia

15 maja 2000
Odessa

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2015

Zakończenie kariery

aktywna

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3 WTA, 1 WTA 125, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

21 (20 stycznia 2020)

Australian Open

SF (2024)

Roland Garros

1R (2019, 2020, 2022, 2023)

Wimbledon

4R (2019)

US Open

3R (2019)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

82 (6 stycznia 2020)

Australian Open

3R (2022)

Roland Garros

1R (2020)

Wimbledon

1R (2019, 2022)

US Open

3R (2021)

Dajana Ołeksandriwna Jastremśka, ukr. Даяна Олександрівна Ястремська (ur. 15 maja 2000 w Odessie) – ukraińska tenisistka, finalistka juniorskiego Wimbledonu 2016 w grze pojedynczej dziewcząt oraz Australian Open 2016 w grze podwójnej dziewcząt.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

W rozgrywkach zawodowych zadebiutowała w marcu 2015 roku, w turnieju ITF w egipskim Szarm el-Szejk. Dotychczas zwyciężyła w trzech turniejach singlowych i trzech deblowych rangi ITF.

W parze z Anastasiją Zaryćką osiągnęła finał Australian Open 2016 w grze podwójnej dziewcząt. Podczas Wimbledonu w tym samym sezonie osiągnęła finał zawodów gry pojedynczej dziewcząt, w którym uległa Anastasii Potapowej 4:6, 3:6.

W styczniu 2018 roku wystartowała w kwalifikacjach do Australian Open. W pierwszej rundzie pokonała rozstawioną z numerem siedemnastym Misaki Doi 6:3, 6:1, by w drugiej nie sprostać Alexandrze Dulgheru 6:7(6), 0:6. Pod koniec lutego w Acapulco przeszła przez eliminacje i po raz pierwszy w sezonie wystąpiła w głównej drabince turnieju WTA. W meczu pierwszej rundy przeciwko Mónice Puig skreczowała w trzecim secie przy stanie 6:2, 4:6, 0:5. W maju wystąpiła w turnieju ITF z pulą nagród 100 000 $ w Cagnes-sur-Mer. Przeszła przez turniej eliminacyjny, a w głównej części zawodów doszła aż do finału, w którym musiała jednak uznać wyższość Rebekki Peterson 4:6, 5:7. Miesiąc później powtórzyła wynik w turnieju tej samej kategorii przegrywając finał w Ilkley z Terezą Smitkovą 6:7(2), 6:3, 6:7(4).

W lipcu 2018 pokonała Magdalenę Fręch 6:3, 6:2 w pierwszej rundzie eliminacji do Wimbledonu, lecz w drugiej nie sprostała Barbarze Haas 4:6, 2:6. Przez brak kwalifikacji do trzeciego w roku turnieju wielkoszlemowego wystąpiła w turnieju ITF w Rzymie z pulą nagród 60 000 $. Przez zawody przeszła bez straty seta, a w meczu mistrzowskim zrewanżowała się Anastasiji Potapowej za finał juniorskiego Wimbledonu z 2016 roku, gromiąc rosyjską tenisistkę 6:1, 6:0. W kolejnym tygodniu doszła do półfinału w Budapeszcie (80 000 $ ITF), a w sierpniu wygrała eliminacje w New Haven odpadając w turnieju głównym w drugiej rundzie z Julią Görges 4:6, 6:3, 4:6. Dobre występy zaowocowały awansem do pierwszej setki rankingu WTA, co pozwoliło Jastremśkiej na występ w US Open bez konieczności przechodzenia przez kwalifikacje. Debiut w turnieju wielkoszlemowym nie wypadł dobrze, gdyż przegrała już w pierwszym meczu ze sklasyfikowaną ponad sto miejsc niżej Karolíną Muchovą 4:6, 2:6.

We wrześniu 2018 doszła do ćwierćfinału turnieju WTA 125K Series w Chicago oraz przeszła przez eliminacje w Pekinie, przegrała jednak w pierwszej rundzie głównych zawodów ze Zheng Saisai 4:6, 3:6. Przełom nastąpił w październiku podczas turnieju w Hongkongu. Przez drabinę przeszła bez straty seta, spotykając się z którąkolwiek rozstawioną zawodniczką dopiero w finale. Mecz mistrzowski przeciwko pogromczyni Garbiñe MuguruzyWang Qiang nie przyniósł żadnych emocji i młoda Ukrainka wygrała swój pierwszy tytuł rangi WTA wynikiem 6:2, 6:1.

W styczniu 2021 roku została tymczasowo zawieszona z powodu wykrycia w jej organizmie zabronionego środka anabolicznego[1].

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A Q2 3R 2R A 1R 1R SF 0 / 5 8 – 5
French Open A A A A 1R 1R A 1R 1R 0 / 4 0 – 4
Wimbledon A A A Q2 4R NH A 1R Q3 0 / 2 3 – 2
US Open A A A 1R 3R 2R 1R 1R Q3 0 / 5 3 – 5
Ranking na koniec roku 1103 342 189 60 22 29 97 102 106 0 / 16 14 – 16

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R 1R A 3R A A 0 / 3 2 – 3
French Open A A A A A 1R A A A 0 / 1 0 – 1
Wimbledon A A A A 1R NH A 1R A 0 / 2 0 – 2
US Open A A A A 1R A 3R A A 0 / 2 2 – 2
Ranking na koniec roku 603 229 346 84 90 196 293 728 0 / 8 4 – 8

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
US Open A A A A A A SF A A 0 / 1 3 – 1
0 / 1 3 – 1

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 5 (3–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 14 października 2018 Hongkong Twarda Wang Qiang 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 2. 3 lutego 2019 Hua Hin Twarda Australia Ajla Tomljanović 6:2, 2:6, 7:6(3)
Zwyciężczyni 3. 25 maja 2019 Strasburg Ceglana Francja Caroline Garcia 6:4, 5:7, 7:6(3)
Finalistka 1. 18 stycznia 2020 Adelaide Twarda Australia Ashleigh Barty 2:6, 5:7
Finalistka 2. 6 marca 2022 Lyon Twarda (hala) Zhang Shuai 6:3, 3:6, 4:6

Gra podwójna 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 6 października 2019 Pekin Ceglana Łotwa Jeļena Ostapenko Stany Zjednoczone Sofia Kenin
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
3:6, 7:6(5), 7–10

Finały turniejów WTA 125[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 1 (1–0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 13 sierpnia 2023 Kozerki Twarda Belgia Greet Minnen 2:6, 6:1, 6:3

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2019 Faza grupowa Chorwacja Donna Vekić
Holandia Kiki Bertens
7:6(6), 6:2
4:6, 3:6

Wygrane turnieje rangi ITF[edytuj | edytuj kod]

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 80 000 $
turnieje z pulą nagród 60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Data Turniej ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 06/03/2016 Brazylia Campinas 25 000 ziemna Francja Alizé Lim 6:4, 6:4
2. 03/09/2017 Węgry Dunakeszi 60 000 ziemna Ukraina Katarina Zawacka 6:0, 6:1
3. 08/07/2018 Włochy Rzym 60 000 ziemna Rosja Anastasija Potapowa 6:1, 6:0

Występy w igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Ukraina
I runda  Kanada: Leylah Fernandez 3:6, 6:3, 0:6

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Ukraina
I runda Ukraina Elina Switolina  Francja: Alizé Cornet / Fiona Ferro 2:6, 4:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 2016 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Rosja Anastasija Potapowa 4:6, 3:6

Gra podwójna (1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2016 Australia Australian Open Twarda Ukraina Anastasija Zaryćka Rosja Anna Kalinska
Słowacja Tereza Mihalíková
1:6, 1:6

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Karol Wasiek: Sensacyjna wiadomość. Znana tenisistka zawieszona za doping!. Sportowe Fakty, 2021-01-07. [dostęp 2021-02-03]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]