Alizé Cornet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alizé Cornet
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1990
Nicea

Wzrost

173 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2006

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Nicolas Beuque

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

11 (16 lutego 2009)

Australian Open

QF (2022)

Roland Garros

4R (2015, 2017)

Wimbledon

4R (2014, 2022)

US Open

4R (2020)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

59 (7 marca 2011)

Australian Open

3R (2014, 2019)

Roland Garros

3R (2023)

Wimbledon

3R (2019)

US Open

2R (2013, 2021)

Strona internetowa

Alizé Cornet (ur. 22 stycznia 1990 w Nicei) – francuska tenisistka, mistrzyni juniorskiego Roland Garros w grze pojedynczej, zdobywczyni Pucharu Hopmana w 2014 roku. Reprezentantka kraju w Pucharze Billie Jean King. Jest tenisistką praworęczną z oburęcznym bekhendem.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Cornet treningi tenisowe rozpoczęła w wieku czterech lat. W kwietniu 2003 rozpoczęła występy w gronie juniorek, początkowo bez żadnych sukcesów. W styczniu 2005 w Hamburgu osiągnęła finał, ustalając swój najlepszy wynik wówczas w karierze. Następnie była w finale mistrzostw Czech, jednak uległa tam Agnieszce Radwańskiej. Od kwietnia zaczęła być rozpoznawalna w rozgrywkach do lat osiemnastu i regularnie wygrywała turnieje (w tym między innymi Banana Bowl). Jej dwa ostatnie starty juniorskie to turnieje wielkoszlemowe. Podczas Australian Open 2007 doszła do półfinału, nie dając rady dominatorce z Rosji, Anastasiji Pawluczenkowej. Jednak na własnych kortach Rolanda Garrosa była już bezkonkurencyjna. W finale ograła Kolumbijkę Marianę Duque Mariño 4:6, 6:1, 6:0. Po tym triumfie została ósmą rakietą rankingu młodszych zawodniczek.

Od 2004 roku uczestniczyła w rozgrywkach kobiecych Międzynarodowej Federacji Tenisowej, początkowo nie odnosząc żadnych sukcesów. W maju 2005 została dostrzeżona i organizatorzy wielkoszlemowego Roland Garros przyznali jej dziką kartę, uprawniającą do startu w imprezie głównej. Był to jej debiut w profesjonalnych rozgrywkach. W pierwszej rundzie wyeliminowała Rosjankę Alinę Żydkową, ale zaraz potem uległa swojej utytułowanej rodaczce, Amélie Mauresmo.

Wkrótce młodziutka gwiazda z Nicei zagościła w Polsce w niewielkim turnieju w Toruniu. Przegrała tam w ćwierćfinale z Joanną Sakowicz. Po paśmie nieudanych występów powróciła w wielkim stylu we włoskim Bari, gdzie odniosła zwycięstwo. Na liście jej pokonanych znalazły się Karolina Kosińska i Tathiana Garbin. Najlepsza była również w Padwie, wzbogacając swój dorobek o kolejny puchar.

W styczniu 2007 przeszła eliminacje do zawodowego Australian Open (w trzeciej rundzie wygrała z Kateryną Bondarenko), jednak w głównej drabince trafiła na Danielę Hantuchovą i łatwo z nią przegrała. W Paryżu w turnieju halowym również grała krótko, została pokonana przez swoją rodaczkę, Tatianę Golovin. W dalszej części roku regularnie przechodziła eliminacje do imprez WTA, kontynuując swoją wspinaczkę rankingową. Podczas US Open odniosła cenne wygrane nad Samanthą Stosur i Caroline Wozniacki. Uległa dopiero Jelenie Janković.

Nieudanie rozpoczęła rok 2008, przegrywając we wczesnych fazach zawodów. Przełom nastąpił w Acapulco, gdzie Francuzka awansowała do pierwszego w karierze profesjonalnej finału. Pokonała między innymi Jelenę Kostanić Tošić. W decydującym spotkaniu uległa Flavii Pennetcie 0:6, 6:4, 1:6. Podczas imprezy w amerykańskim Amelia Island, występując jako 48. zawodniczka rankingu światowego, doszła do półfinału, pokonując Virginie Razzano w 1/4 finału. Podczas kolejnego turnieju na amerykańskiej, zielonej mączce Alizé doszła również do 1/2 finału ulegając Serenie Williams 5:7, 3:6.

Doszła do finału na kortach w Rzymie, gdzie do turnieju głównego dostała się z eliminacji. Na tej imprezie pokonała m.in. Francescę Schiavone w II rundzie, Swietłanę Kuzniecową w III czy Annę Czakwetadze w 1/2 finału, a Serena Williams oddała na jej korzyść mecz ćwierćfinałowy. W finale uległa Serbce Jelenie Janković 2:6, 2:6. Na French Open uległa Agnieszce Radwańskiej w trzeciej rundzie. Na turniejach trawiastych w Eastbourne i Londynie odpadła w pierwszej rundzie.

Następnie wzięła udział w turnieju trzeciej kategorii w Budapeszcie, Gaz de France Budapest Grand Prix. Była rozstawiona z numerem 2. W pierwszej rundzie otrzymała wolny los. W drugiej pokonała Słowaczkę Magdalénę Rybárikovą 6:2, 6:2. Następny mecz z Anną-Leną Grönefeld z Niemiec wygrała 6:2, 6:3. Półfinałowa przeciwniczka Gréta Arn zdołała jej ugrać tylko po gemie w obu setach. Dzięki temu zwycięstwu Cornet po raz trzeci w sezonie znalazła się w finale turnieju WTA w grze pojedynczej. Finałowa przeciwniczka Andreja Klepač również nie zdołała wygrać seta z Francuzką. Tym samym Alizé wygrała swój pierwszy turniej wynikiem 7:6(5), 6:3 i awansowała na 18. miejsce w rankingu WTA. W tej imprezie wzięła też udział w grze deblowej w parze z Janette Husárovą i osiągnęła ten sam rezultat – wygraną w finale przeciw parze Vanessa Henke-Raluca Olaru wynikiem 6:7(5), 6:1, 10–6.

W 2012 roku wygrała turniej w Bad Gastein, pokonując w finale Yaninę Wickmayer 7:5, 7:6(1). W maju 2013 roku awansowała do finału zawodów w Strasburgu, w którym pokonała Lucie Hradecką 7:6(4), 6:0.

Sezon 2014 rozpoczęła od zwycięstwa w parze z Jo-Wilfriedem Tsongą w Pucharze Hopmana. W finale mikst pokonał Agnieszkę Radwańską i Grzegorza Panfila stosunkiem 2:1. W lutym zanotowała finał w Dubaju, w którym uległa Venus Williams 3:6, 0:6. Kolejne singlowe zwycięstwo osiągnęła w Katowicach, gdzie triumfowała w meczu mistrzowskim z Camilą Giorgi 7:6(3), 5:7, 7:5.

Piąte zwycięstwo w grze pojedynczej Francuzka odniosła w styczniu 2016 roku w Hobart, pokonując Kanadyjkę Eugenie Bouchard 6:1, 6:2.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jej rodzice noszą imiona Patricia i Francis. Jej brat Sébastien, z wykształcenia lekarz, jest menedżerem Cornet.

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A 1R 1R 2R 4R 1R 3R 1R 2R 3R 3R 2R 2R 3R 2R 2R 2R QF 1R 1R 0 / 19 22 – 19
French Open A 2R 2R 1R 3R 2R 1R 2R 1R 3R 2R 4R 3R 4R 2R 1R 2R 1R 3R 1R 0 / 19 21 – 19
Wimbledon A A A 2R 1R 1R 1R 1R 2R 3R 4R 2R 3R 1R 1R 1R NH 2R 4R 2R 0 / 16 15 – 16
US Open A A A 3R 3R 2R 1R 2R 2R 3R 3R 1R 1R 2R 1R 2R 4R 1R 3R 1R 0 / 17 18 – 17
Ranking na koniec roku 861 308 189 57 16 50 78 89 44 27 20 43 46 38 47 60 53 59 36 118 0 / 71 76 – 71

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R 2R 1R 1R 1R 1R 3R 1R 1R 2R 1R 3R 1R A 1R 1R A 0 / 15 6 – 15
French Open A A 1R 1R 2R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 2R 2R 1R A 2R 1R A 1R 3R 0 / 16 7 – 15
Wimbledon A A A A 1R 1R A 1R 1R 2R 2R 1R 2R 1R 1R 3R NH A 2R A 0 / 12 6 – 11
US Open A A A A 1R 1R 1R A 1R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 1R A 2R 1R 1R 0 / 14 2 – 14
Ranking na koniec roku 364 127 186 79 86 92 174 110 108 153 115 156 111 185 280 67 317 0 / 57 21 – 55

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A 2R A A QF A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 2 3 – 1
French Open A 1R 1R 2R 2R A A 1R A A QF A 2R A A 1R NH 1R A 1R 0 / 10 5 – 10
Wimbledon A A A A 1R A A A A 3R A 2R A A A 1R NH A QF A 0 / 5 5 – 5
US Open A A A A A 1R A A A 2R A A A A A A NH A A A 0 / 2 1 – 2
0 / 19 14 – 18

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 15 (6–9)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 2 marca 2008 Acapulco Ceglana Włochy Flavia Pennetta 0:6, 6:4, 1:6
Finalistka 2. 18 maja 2008 Rzym Ceglana Serbia Jelena Janković 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 1. 13 lipca 2008 Budapeszt Ceglana Słowenia Andreja Klepač 7:6(5), 6:3
Finalistka 3. 26 maja 2012 Strasburg Ceglana Włochy Francesca Schiavone 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 17 czerwca 2012 Bad Gastein Ceglana Belgia Yanina Wickmayer 7:5, 7:6(1)
Zwyciężczyni 3. 25 maja 2013 Strasburg Ceglana Czechy Lucie Hradecká 7:6(4), 6:0
Finalistka 4. 22 lutego 2014 Dubaj Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 3:6, 0:6
Zwyciężczyni 4. 13 kwietnia 2014 Katowice Twarda (hala) Włochy Camila Giorgi 7:6(3), 5:7, 7:5
Finalistka 5. 20 września 2014 Kanton Twarda Rumunia Monica Niculescu 4:6, 0:6
Zwyciężczyni 5. 16 stycznia 2016 Hobart Twarda Kanada Eugenie Bouchard 6:1, 6:2
Finalistka 6. 7 stycznia 2017 Brisbane Twarda Czechy Karolína Plíšková 0:6, 3:6
Zwyciężczyni 6. 22 lipca 2018 Gstaad Ceglana Luksemburg Mandy Minella 6:4, 7:6(6)
Finalistka 7. 21 lipca 2019 Lozanna Ceglana Francja Fiona Ferro 1:6, 6:2, 1:6
Finalistka 8. 28 sierpnia 2021 Chicago Twarda Ukraina Elina Switolina 5:7, 4:6
Finalistka 9. 9 października 2022 Monastyr Ceglana Belgia Elise Mertens 2:6, 0:6

Gra podwójna 7 (3–4)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 13 lipca 2008 Budapeszt Ceglana Słowacja Janette Husárová Rumunia Raluca Olaru
Niemcy Vanessa Henke
6:7(5), 6:1, 10–6
Zwyciężczyni 2. 22 maja 2010 Strasburg Ceglana Stany Zjednoczone Vania King Rosja Ałła Kudriawcewa
Australia Anastasija Rodionowa
3:6, 6:4, 10–7
Finalistka 1. 27 sierpnia 2011 Dallas Twarda Francja Pauline Parmentier Włochy Alberta Brianti
Rumunia Sorana Cîrstea
5:7, 3:6
Finalistka 2. 20 września 2014 Kanton Twarda Polska Magda Linette Chuang Chia-jung
Liang Chen
6:2, 6:7(3), 7–10
Zwyciężczyni 3. 18 października 2015 Hongkong Twarda Kazachstan Jarosława Szwiedowa Hiszpania Lara Arruabarrena
Słowenia Andreja Klepač
7:5, 6:4
Finalistka 3. 6 sierpnia 2017 Stanford Twarda Polska Alicja Rosolska Stany Zjednoczone Abigail Spears
Stany Zjednoczone Coco Vandeweghe
2:6, 3:6
Finalistka 4. 19 czerwca 2022 Berlin Trawiasta Szwajcaria Jil Teichmann Australia Storm Sanders
Czechy Kateřina Siniaková
4:6, 3:6

Występy w Turnieju WTA Tournament of Champions[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2012 zawodniczka rezerwowa
2013 Faza grupowa Rumunia Simona Halep
Rosja Marija Kirilenko
Rosja Anastasija Pawluczenkowa
4:6, 4:6
5:0 krecz
2:6, 2:6
2014 Faza grupowa Rosja Jekatierina Makarowa
Włochy Flavia Pennetta
Hiszpania Garbiñe Muguruza
6:1, 6:4
1:6, 2:6
3:6, 5:7

Finały turniejów rangi ITF[edytuj | edytuj kod]

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 7 (3-4)[edytuj | edytuj kod]

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Zwyciężczyni 1. 23/04/2006 Włochy Bari 25 000 Ceglana Włochy Tathiana Garbin 6:2, 3:6, 6:2
Zwyciężczyni 2. 02/07/2006 Włochy Padwa 25 000 Ceglana Argentyna María Vanina García Sokol 6:1, 6:4
Finalistka 1. 22/07/2006 Włochy Rzym 25 000 Ceglana Węgry Kira Nagy 2:6, 7:6(5), 4:6
Zwyciężczyni 3. 22/07/2007 Ukraina Dniepropetrowsk 50 000 Ceglana Szwajcaria Stefanie Vögele 6:4, 6:3
Finalistka 2. 12/09/2007 Francja Bordeaux 100 000 Ceglana Bułgaria Cwetana Pironkowa 2:6, 3:6
Finalistka 3. 26/09/2010 Francja Saint-Malo 100 000 Ceglana Włochy Romina Oprandi 2:6, 6:2, 2:6
Finalistka 4. 17/03/2012 Bahamy Nassau 100 000 Twarda Kanada Aleksandra Wozniak 4:6, 5:7

Gra podwójna 4 (3-1)[edytuj | edytuj kod]

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 22/10/2006 Francja Saint-Raphaël 50 000 Twarda (hala) Francja Yulia Fedossova Ukraina Marija Korytcewa
Rosja Galina Woskobojewa
2:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 30/10/2011 Francja Poitiers 100 000 Twarda (hala) Francja Virginie Razzano Rosja Marija Kondratjewa
Francja Sophie Lefèvre
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 2. 20/05/2012 Czechy Praga 100 000 Ceglana Francja Virginie Razzano Australia Casey Dellacqua
Uzbekistan Akgul Amanmuradova
6:2, 6:3
Zwyciężczyni 3. 22/07/2012 Rumunia Bukareszt 100 000 Ceglana Rumunia Irina-Camelia Begu Rumunia Elena Bogdan
Rumunia Raluca Olaru
6:2, 6:0

Występy w igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Francja [15]
I runda  Czechy: Nicole Vaidišová 4:6, 6:1, 6:4
II runda  Chiny: Peng Shuai 6:2, 6:2
III runda  Stany Zjednoczone: Serena Williams [4] 6:3, 3:6, 4:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Francja
I runda  Austria: Tamira Paszek 7:6(4), 6:4
II runda  Słowacja: Daniela Hantuchová 3:6, 0:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Francja
I runda  Szwecja: Johanna Larsson 6:1, 2:6, 6:3
II runda  Stany Zjednoczone: Serena Williams [1] 6:7(5), 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Francja
I runda  Czechy: Karolína Plíšková [5] 1:6, 3:6

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Francja
I runda Francja Virginie Razzano  Chińskie Tajpej: Chan Yung-jan / Chuang Chia-jung [3] 6:7(2), 7:6(3), 5:7
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Francja
I runda Francja Kristina Mladenovic  Chiny: Peng Shuai / Zheng Jie 1:6, 7:6(3), 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Francja
I runda Francja Fiona Ferro  Ukraina: Elina Switolina / Dajana Jastremśka 6:4, 6:2
II runda  Stany Zjednoczone: Bethanie Mattek-Sands / Jessica Pegula 1:6, 4:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2007 Francja French Open Ceglana Kolumbia Mariana Duque Mariño 4:6, 6:1, 6:0

Gra podwójna (1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2006 Australia Australian Open Twarda Włochy Corinna Dentoni Kanada Sharon Fichman
Rosja A. Pawluczenkowa
2:6, 2:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]