Julia Görges

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julia Görges
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1988
Bad Oldesloe

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

lipiec 2005

Zakończenie kariery

21 października 2020

Trener

Michael Geserer

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

7 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

9 (20 sierpnia 2018)

Australian Open

4R (2012, 2013, 2015)

Roland Garros

4R (2015)

Wimbledon

SF (2018)

US Open

4R (2017, 2019)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

12 (22 sierpnia 2016)

Australian Open

SF (2015, 2016)

Roland Garros

3R (2011, 2016)

Wimbledon

SF (2016)

US Open

QF (2012)

Strona internetowa

Julia Görges (ur. 2 listopada 1988 w Bad Oldesloe) – niemiecka tenisistka, finalistka French Open 2014 w grze mieszanej, zwyciężczyni WTA Elite Trophy 2017 w grze pojedynczej.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Görges to tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem, od 2005 roku w gronie profesjonalistek.

W zawodach cyklu ITF odniosła 6 zwycięstw singlowych i tyle samo deblowych.

Jej pierwszym tytułem na poziomie WTA Tour było zwycięstwo w 2010 roku w Bad Gastein. Rok później na kortach ziemnych wygrała turniej rangi WTA Premier w Stuttgarcie oraz doszła do półfinału w Madrycie; w obu zawodach pokonała ówczesną liderkę rankingu Caroline Wozniacki.

W 2014 roku osiągnęła finał miksta podczas French Open, grając w parze z Nenadem Zimonjiciem. W 2015 roku w rozgrywkach deblowych dotarła do półfinału Australian Open i wygrała zawody w New Haven.

Kontynuując karierę deblową, w 2016 roku awansowała do półfinałów wielkoszlemowych w Australian Open i na Wimbledonie, a w Indian Wells – do finału.

Pod koniec 2017 roku wygrała w rozgrywkach gry pojedynczej w Moskwie, a następnie w zawodach WTA Elite Trophy.

Sezon 2018 Görges rozpoczęła od zdobycia tytułu w Auckland. Następnie doszła do półfinału w Petersburgu, ćwierćfinału w Dosze, finału w Charleston oraz przedostatniej rundy na Wimbledonie i w New Haven. W październiku zwyciężyła również w Luksemburgu.

W 2019 roku obroniła tytuł zdobyty przed rokiem w Auckland, a także awansowała do finału zawodów w Birmingham.

W październiku 2020 roku poinformowała o zakończeniu kariery zawodowej[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Trenowana jest przez Saschę Nensela, byłego szkoleniowca Nicolasa Kiefera. Ojcem tenisistki jest Klaus Görges, a matką Inga Görges. Oboje rodzice pracują w biurze ubezpieczeń. Ma starszą siostrą Maike. Zaczęła grać w tenisa jako sześciolatka. Za wzór tenisowy uważa Martinę Hingis. Lubi nawierzchnię twardą.

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 Tytuły Z–P
Australian Open A A A Q2 1R 2R 3R 4R 4R 2R 4R 2R 2R 2R 1R 3R 0 / 12 18 – 12
French Open A A A Q3 1R 2R 3R 3R 1R 2R 4R 2R 1R 3R 1R 2R 0 / 12 13 – 12
Wimbledon A A A 2R 1R 1R 3R 3R 1R 1R 1R 1R 1R SF 3R NH 0 / 12 12 – 12
US Open A A 1R 1R 1R 2R 3R 1R 1R 1R 1R 2R 4R 2R 4R A 0 / 13 11 – 13
Ranking na koniec roku 1118 425 131 102 78 40 21 18 73 75 50 54 14 14 28 0 / 49 54 – 49

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 1R 3R 2R 2R 2R SF SF 1R A A 2R 0 / 9 14 – 9
French Open A A A A A 2R 3R 1R A 1R 1R 3R A A A A 0 / 6 5 – 6
Wimbledon A A A Q1 A QF 1R 1R QF QF 1R SF 3R A A NH 0 / 8 15 – 8
US Open A A A A 1R 3R 2R QF 2R 1R 1R 3R 1R A 1R A 0 / 10 9 – 10
Ranking na koniec roku 569 366 266 68 36 40 21 27 40 24 16 82 299 126 0 / 33 43 – 33

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A QF A A A A A A 0 / 1 2 – 1
French Open A A A A A A A A A F A A A A A NH 0 / 1 4 – 1
Wimbledon A A A A A 1R A QF 2R A A A A A A NH 0 / 3 3 – 3
US Open A A A A A A A 1R 1R 1R 2R A A A A NH 0 / 4 1 – 4
0 / 9 10 – 9

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Elite Trophy
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 17 (7–10)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 25 lipca 2010 Bad Gastein Ceglana Szwajcaria Timea Bacsinszky 6:1, 6:4
Finalistka 1. 24 października 2010 Luksemburg Twarda (hala) Włochy Roberta Vinci 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 24 kwietnia 2011 Stuttgart Ceglana (hala) Dania Caroline Wozniacki 7:6(3), 6:3
Finalistka 2. 25 lutego 2012 Dubaj Twarda Polska Agnieszka Radwańska 5:7, 4:6
Finalistka 3. 14 października 2012 Linz Twarda (hala) Białoruś Wiktoryja Azaranka 3:6, 4:6
Finalistka 4. 9 stycznia 2016 Auckland Twarda Stany Zjednoczone Sloane Stephens 5:7, 2:6
Finalistka 5. 25 czerwca 2017 Santa Ponça Trawiasta Łotwa Anastasija Sevastova 4:6, 6:3, 3:6
Finalistka 6. 23 lipca 2017 Bukareszt Ceglana Rumunia Irina-Camelia Begu 3:6, 5:7
Finalistka 7. 6 sierpnia 2017 Waszyngton Twarda Rosja Jekatierina Makarowa 6:3, 6:7(2), 0:6
Zwyciężczyni 3. 21 października 2017 Moskwa Twarda (hala) Rosja Darja Kasatkina 6:1, 6:2
Zwyciężczyni 4. 5 listopada 2017 Zhuhai Twarda (hala) Stany Zjednoczone Coco Vandeweghe 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 5. 7 stycznia 2018 Auckland Twarda Dania Caroline Wozniacki 6:4, 7:6(4)
Finalistka 8. 8 kwietnia 2018 Charleston Ceglana Holandia Kiki Bertens 2:6, 1:6
Zwyciężczyni 6. 20 października 2018 Luksemburg Twarda (hala) Szwajcaria Belinda Bencic 6:4, 7:5
Zwyciężczyni 7. 6 stycznia 2019 Auckland Twarda Kanada Bianca Andreescu 2:6, 7:5, 6:1
Finalistka 9. 23 czerwca 2019 Birmingham Trawiasta Australia Ashleigh Barty 3:6, 5:7
Finalistka 10. 20 października 2019 Luksemburg Twarda (hala) Łotwa Jeļena Ostapenko 4:6, 1:6

Gra podwójna 17 (5–12)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 20 lipca 2009 Portorož Twarda Czechy Vladimíra Uhlířová Francja Camille Pin
Czechy Klára Zakopalová
6:4, 6:2
Finalistka 1. 27 lipca 2009 Stambuł Twarda Szwajcaria Patty Schnyder Czechy Lucie Hradecká
Czechy Renata Voráčová
6:2, 3:6, 10–12
Finalistka 2. 12 czerwca 2010 Palermo Ceglana Stany Zjednoczone Jill Craybas Włochy Alberta Brianti
Włochy Sara Errani
4:6, 1:6
Zwyciężczyni 2. 2 sierpnia 2010 Kopenhaga Twarda Niemcy Anna-Lena Grönefeld Rosja Witalija Djaczenko
Białoruś Tacciana Puczak
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 3. 26 września 2010 Seul Twarda Słowenia Polona Hercog Południowa Afryka Natalie Grandin
Czechy Vladimíra Uhlířová
6:3, 6:4
Finalistka 3. 17 lipca 2011 Bad Gastein Ceglana Australia Jarmila Gajdošová Czechy Eva Birnerová
Czechy Lucie Hradecká
6:4, 2:6, 10–12
Finalistka 4. 16 października 2011 Linz Twarda (hala) Niemcy Anna-Lena Grönefeld Nowa Zelandia Marina Erakovic
Rosja Jelena Wiesnina
5:7, 1:6
Finalistka 5. 7 stycznia 2012 Auckland Twarda Włochy Flavia Pennetta Czechy Andrea Hlaváčková
Czechy Lucie Hradecká
7:6(2), 2:6, 7–10
Finalistka 6. 29 kwietnia 2012 Stuttgart Ceglana (hala) Niemcy Anna-Lena Grönefeld Czechy Iveta Benešová
Czechy Barbora Záhlavová-Strýcová
4:6, 5:7
Zwyciężczyni 4. 29 kwietnia 2012 Bad Gastein Ceglana Stany Zjednoczone Jill Craybas Niemcy Anna-Lena Grönefeld
Chorwacja Petra Martić
6:7(4), 6:4, 11–9
Finalistka 7. 14 października 2012 Linz Twarda (hala) Czechy Barbora Záhlavová-Strýcová Niemcy Anna-Lena Grönefeld
Czechy Květa Peschke
4:6, 5:7
Finalistka 9. 5 stycznia 2013 Auckland Twarda Kazachstan Jarosława Szwiedowa Zimbabwe Cara Black
Australia Anastasija Rodionowa
6:2, 2:6, 5–10
Finalistka 10. 29 lipca 2013 Stanford Twarda Chorwacja Darija Jurak Stany Zjednoczone Raquel Kops-Jones
Stany Zjednoczone Abigail Spears
2:6, 6:7(4)
Finalistka 11. 14 września 2014 Québec Dywanowa (hala) Czechy Andrea Hlaváčková Czechy Lucie Hradecká
Chorwacja Mirjana Lučić-Baroni
3:6, 6:7(8)
Zwyciężczyni 5. 29 sierpnia 2015 New Haven Twarda Czechy Lucie Hradecká Chuang Chia-jung
Liang Chen
6:3, 6:1
Finalistka 12. 20 marca 2016 Indian Wells Twarda Czechy Karolína Plíšková Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Stany Zjednoczone Coco Vandeweghe
6:4, 4:6, 6–10

Gra mieszana 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalistka 1. 5 czerwca 2014 French Open Ceglana Serbia Nenad Zimonjić Niemcy Anna-Lena Grönefeld
Holandia Jean-Julien Rojer
6:4, 2:6, 7–10

Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]

W grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2016 Ćwierćfinał Czechy Karolína Plíšková Francja Caroline Garcia
Francja Kristina Mladenovic
4:6, 2:6

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2017 Zwycięstwo Stany Zjednoczone Coco Vandeweghe 7:5, 6:1
2018 Półfinał Australia Ashleigh Barty 6:4, 3:6, 2:6
2019 zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wozniacki, Sharapova & the WTA stars who have retired in 2020. wtatennis.com, 2020-11-01. [dostęp 2020-11-01]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]