Caroline Garcia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Caroline Garcia
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

16 października 1993
Saint-Germain-en-Laye

Wzrost

177 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2011

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Bertrand Perret

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11 WTA, 1 WTA 125K, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

4 (10 września 2018)

Australian Open

4R (2018, 2023)

Roland Garros

QF (2017)

Wimbledon

4R (2017, 2022)

US Open

SF (2022)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

8 WTA, 1 WTA 125K, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

2 (24 października 2016)

Australian Open

SF (2017)

Roland Garros

W (2016, 2022)

Wimbledon

QF (2016, 2023)

US Open

F (2016)

Strona internetowa

Caroline Garcia (ur. 16 października 1993 w Saint-Germain-en-Laye) – francuska tenisistka, zwyciężczyni French Open 2016 i 2022 w deblu oraz pierwsza zawodniczka w historii, która wygrała w jednym sezonie (jesień 2017) oba wielkie turnieje chińskie (Wuhan i Pekin). Triumfatorka kończącego sezon WTA Finals 2022.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kontakt z zawodowym tenisem miała w wieku niespełna czternastu lat, w lipcu 2007 roku, biorąc udział w kwalifikacjach do turnieju ITF w Les Contamines. Start zakończył się na pierwszym meczu, który przegrała z Włoszką, Gabriellą Polito. Pierwszy raz w turnieju głównym wystąpiła w maju 2008 roku, w Bournemouth, do którego dostała się z kwalifikacji, a w którym odpadła już w pierwszej rundzie. Pierwsze sukcesy odnotowała we wrześniu 2009 roku na turnieju w portugalskim Espinho. W grze pojedynczej dotarła do półfinału, pokonując w ćwierćfinale Polkę, Weronikę Domagałę, a w grze podwójnej wygrała turniej, partnerując rodaczce Elixane Lechemia.

W lutym 2010 roku, po raz pierwszy w karierze, zagrała (dzięki dzikiej karcie) w kwalifikacjach do turnieju WTA w Paryżu. Trafiła jednak w pierwszej rundzie na dobrze dysponowaną Renatę Voracovą i przegrała 2:6, 4:6. W maju tego samego roku ponownie z dziką kartą wystąpiła w kwalifikacjach do wielkoszlemowego Roland Garros, ale i tym razem odpadła w pierwszej rundzie, przegrywając z Martą Domachowską. W lipcu dotarła do finału turnieju ITF w Aschaffenburgu, pokonując po drodze takie zawodniczki jak Elise Tamaëla i Irena Pavlovic a przegrywając w finale z Rumunką Mădăliną Gojnea.

Na początku 2011 roku odniosła swój największy jak dotąd sukces w karierze, osiągając drugą rundę Australian Open. Wystąpiła tam dzięki dzikiej karcie, gdzie w pierwszej rundzie pokonała Varvarę Lepczenko, a w drugiej pokonana została przez Ayumi Moritę. Dobry występ w styczniu Australian Open i półfinał turnieju ITF w Pelham na przełomie marca i kwietnia, pozwoliły jej na osiągnięcie drugiej setki światowego rankingu WTA i 11 kwietnia 2011 roku tenisistka osiągnęła 188. miejsce tego rankingu. W maju 2011 roku, grającą z dziką kartą Garcia, osiągnęła drugą rundę French Open 2011. W swoim pierwszym meczu, Francuzka pokonała Zuzanę Ondráškovą. W drugiej rundzie musiała jednak uznać wyższość Marii Szarapowej.

W 2013 roku razem z Jarosławą Szwiedową odniosła triumf w zawodach kategorii WTA 125K series w Tajpej. W finale pokonały parę Anna-Lena FriedsamAlison Van Uytvanck 6:3, 6:3.

W sezonie 2014 awansowała do finałów turnieju w Bogocie w obu konkurencjach. W grze pojedynczej pokonała w nim Jelenę Janković 6:3, 6:4. W grze podwójnej razem z Larą Arruabarreną wygrały z Vanią King oraz Chanelle Scheepers wynikiem 7:6(5), 6:4. Następnie osiągnęła jeszcze trzy finały rozgrywek deblowych w sezonie – w Wuhanie, Linzu i Moskwie. W pierwszym z nich razem z Carą Black przegrały 4:6, 7:5, 10–12 z Martiną Hingis i Flavią Pennettą. W Austrii wspólnie z Anniką Beck uległy parze Raluca OlaruAna Tatiszwili wynikiem 2:6, 1:6. W ostatnim finale, w którym partnerowała Francuzce Arantxa Parra Santonja, debel przegrał 3:6, 5:7 z Hingis i Pennettą.

W styczniu 2015 Garcia osiągnęła finał zawodów deblowych w Brisbane, w parze z Katariną Srebotnik ulegając 2:6, 5:7 Martinie Hingis i Sabine Lisicki. Na przełomie lutego i marca została finalistką dwóch turniejów singlowych, w Acapulco i Monterrey, dwukrotnie przegrywając w finale z Timeą Bacsinszky. Pod koniec kwietnia w Stuttgarcie Garcia razem ze Srebotnik osiągnęły finał zawodów gry podwójnej, jednakże zakończył się on ich porażką wynikiem 4:6, 3:6 z parą Bethanie Mattek-SandsLucie Šafářová. Pod koniec czerwca duet zwyciężył w zawodach Eastbourne, wygrywając w nich z Chan Yung-jan i Zheng Jie 7:6(5), 6:2.

W sezonie 2016 Francuzka w duecie z Mladenovic wygrały kwietniowe zawody w Charleston i Stuttgarcie z cyklu WTA Premier, w drugim z nich pokonując utytułowane Martinę Hingis i Sanię Mirza. Ten sam duet para pokonała w finale turnieju rangi WTA Premier Mandatory w Madrycie, wygrywając 6:4, 6:4. W maju Garcia zwyciężyła w rozgrywkach singlowych w Strasburgu, pokonując w meczu mistrzowskim Mirjanę Lučić-Baroni 6:4, 6:1. Garcia z Mladenovic odniosła największy jak dotąd sukces w karierze, zwyciężając w czerwcu w rozgrywkach wielkoszlemowego French Open w grze podwójnej. Miesiąc po wygranej w ojczyźnie zwyciężyła w premierowych zawodach rangi International na Majorce.

W kolejnym roku Francuzka doszła do półfinału w Monterrey i Strasburgu, ćwierćfinału na French Open, półfinału na Majorce i w Båstad oraz ćwierćfinału w Toronto i Tokio. Jesienią triumfowała w Wuhan i Pekinie, wyszła też z fazy grupowej WTA Finals.

W sezonie 2018 Garcia osiągnęła ćwierćfinał w Dosze i Dubaju, półfinał w Stuttgarcie i Madrycie oraz ćwierćfinał w Rzymie, Montrealu i Tokio.

W zawodach cyklu WTA Tour Francuzka wygrała jedenaście turniejów w grze pojedynczej z szesnastu rozegranych finałów, w grze podwójnej natomiast zwyciężyła w siedmiu turniejach z siedemnastu rozegranych finałów. Triumfowała też w jednym turnieju singlowym w cyklu WTA 125K series z dwóch osiągniętych finałów, w deblu zaś wygrała w jednym finale w zawodach tej kategorii.

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A 2R Q3 1R 1R 3R 1R 3R 4R 3R 2R 2R 1R 4R 2R 0 / 13 16 – 13
French Open A Q1 2R 1R 2R 1R 1R 2R QF 4R 2R 4R 2R 2R 2R 0 / 13 17 – 13
Wimbledon A A Q2 Q1 2R 3R 1R 2R 4R 1R 1R NH 1R 4R 3R 0 / 10 12 – 10
US Open A A Q1 Q2 2R 1R 1R 3R 3R 3R 1R 3R 2R SF 1R 0 / 11 15 – 11
Ranking na koniec roku 681 280 146 138 75 38 35 24 8 19 45 43 74 4 20 0 / 47 60 – 47

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 3R 3R 3R SF A A A A 2R A QF 0 / 6 14 – 6
French Open A A 1R 1R 2R 1R 3R W A A A A A W A 2 / 7 15 – 5
Wimbledon A A A A Q1 2R 2R QF A A A NH 1R A QF 0 / 5 8 – 5
US Open A A A A 2R 2R QF F A A A A 1R QF A[a] 0 / 6 13 – 6
Ranking na koniec roku 887 601 309 167 115 26 14 2 73 247 143 172 26 90 2 / 24 50 – 22

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A 1R A 1R A A A A NH 1R A A 0 / 3 0 – 3
Wimbledon A A A A A A 2R A A A A NH A A A 0 / 1 0 – 1
US Open A A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
0 / 4 0 – 4

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 16 (11–5)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 13 kwietnia 2014 Bogota Ceglana Serbia Jelena Janković 6:3, 6:4
Finalistka 1. 28 lutego 2015 Acapulco Twarda Szwajcaria Timea Bacsinszky 3:6, 0:6
Finalistka 2. 8 marca 2015 Monterrey Twarda Szwajcaria Timea Bacsinszky 6:4, 2:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 21 maja 2016 Strasburg Ceglana Chorwacja Mirjana Lučić-Baroni 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 3. 19 czerwca 2016 Santa Ponça Trawiasta Łotwa Anastasija Sevastova 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 4. 30 września 2017 Wuhan Twarda Australia Ashleigh Barty 6:7(3), 7:6(4), 6:2
Zwyciężczyni 5. 8 października 2017 Pekin Twarda Rumunia Simona Halep 6:4, 7:6(3)
Zwyciężczyni 6. 14 października 2018 Tiencin Twarda Czechy Karolína Plíšková 7:6(7), 6:3
Finalistka 3. 25 maja 2019 Strasburg Ceglana Ukraina Dajana Jastremśka 4:6, 7:5, 6:7(3)
Zwyciężczyni 7. 16 czerwca 2019 Nottingham Trawiasta Chorwacja Donna Vekić 2:6, 7:6(4), 7:6(4)
Zwyciężczyni 8. 25 czerwca 2022 Bad Homburg vor der Höhe Trawiasta Kanada Bianca Andreescu 6:7(5), 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 9. 31 lipca 2022 Warszawa Ceglana Rumunia Ana Bogdan 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 10. 21 sierpnia 2022 Cincinnati Twarda Czechy Petra Kvitová 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 11. 7 listopada 2022 Fort Worth Twarda Aryna Sabalenka 7:6(4), 6:4
Finalistka 4. 5 lutego 2023 Lyon Twarda (hala) Stany Zjednoczone Alycia Parks 6:7(7), 5:7
Finalistka 5. 5 marca 2023 Monterrey Twarda Chorwacja Donna Vekić 4:6, 6:3, 5:7

Gra podwójna 19 (8–11)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 13 kwietnia 2014 Bogota Ceglana Hiszpania Lara Arruabarrena Stany Zjednoczone Vania King
Południowa Afryka Chanelle Scheepers
7:6(5), 6:4
Finalistka 1. 27 września 2014 Wuhan Twarda Zimbabwe Cara Black Szwajcaria Martina Hingis
Włochy Flavia Pennetta
4:6, 7:5, 10–12
Finalistka 2. 12 października 2014 Linz Twarda (hala) Niemcy Annika Beck Rumunia Raluca Olaru
Stany Zjednoczone Ana Tatiszwili
2:6, 1:6
Finalistka 3. 18 października 2014 Moskwa Twarda (hala) Hiszpania Arantxa Parra Santonja Szwajcaria Martina Hingis
Włochy Flavia Pennetta
3:6, 5:7
Finalistka 4. 10 stycznia 2015 Brisbane Twarda Słowenia Katarina Srebotnik Szwajcaria Martina Hingis
Niemcy Sabine Lisicki
2:6, 5:7
Finalistka 5. 26 kwietnia 2015 Stuttgart Ceglana (hala) Słowenia Katarina Srebotnik Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Czechy Lucie Šafářová
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 2. 27 czerwca 2015 Eastbourne Trawiasta Słowenia Katarina Srebotnik Chan Yung-jan
Zheng Jie
7:6(5), 6:2
Finalistka 6. 16 sierpnia 2015 Toronto Twarda Słowenia Katarina Srebotnik Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Czechy Lucie Šafářová
1:6, 2:6
Finalistka 7. 15 stycznia 2016 Sydney Twarda Francja Kristina Mladenovic Szwajcaria Martina Hingis
Indie Sania Mirza
6:1, 5:7, 5–10
Finalistka 8. 20 lutego 2016 Dubaj Twarda Francja Kristina Mladenovic Chuang Chia-jung
Chorwacja Darija Jurak
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 3. 10 kwietnia 2016 Charleston Ceglana Francja Kristina Mladenovic Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Czechy Lucie Šafářová
6:2, 7:5
Zwyciężczyni 4. 24 kwietnia 2016 Stuttgart Ceglana (hala) Francja Kristina Mladenovic Szwajcaria Martina Hingis
Indie Sania Mirza
2:6, 6:1, 10–6
Zwyciężczyni 5. 7 maja 2016 Madryt Ceglana Francja Kristina Mladenovic Szwajcaria Martina Hingis
Indie Sania Mirza
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 6. 5 czerwca 2016 French Open Ceglana Francja Kristina Mladenovic Rosja Jekatierina Makarowa
Rosja Jelena Wiesnina
6:3, 2:6, 6:4
Finalistka 9. 11 września 2016 US Open Twarda Francja Kristina Mladenovic Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Czechy Lucie Šafářová
6:2, 6:7(5), 4:6
Finalistka 10. 9 października 2016 Pekin Twarda Francja Kristina Mladenovic Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Czechy Lucie Šafářová
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 7. 5 czerwca 2022 French Open Ceglana Francja Kristina Mladenovic Stany Zjednoczone Coco Gauff
Stany Zjednoczone Jessica Pegula
2:6, 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 8. 25 czerwca 2023 Berlin Trawiasta Brazylia Luisa Stefani Czechy Kateřina Siniaková
Czechy Markéta Vondroušová
4:6, 7:6(8), 10–4
Finalistka 11. 12 stycznia 2024 Adelaide Twarda Francja Kristina Mladenovic Brazylia Beatriz Haddad Maia
Stany Zjednoczone Taylor Townsend
5:7, 3:6

Finały turniejów WTA 125K series[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 2 (1–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 15 listopada 2015 Limoges Twarda (hala) Stany Zjednoczone Louisa Chirico 6:1, 6:3
Finalistka 1. 20 listopada 2016 Limoges Twarda (hala) Rosja Jekatierina Aleksandrowa 4:6, 0:6

Gra podwójna 1 (1–0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 10 listopada 2013 Tajpej Dywanowa (hala) Kazachstan Jarosława Szwiedowa Niemcy Anna-Lena Friedsam
Belgia Alison Van Uytvanck
6:3, 6:3

Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2017 Półfinał Stany Zjednoczone Venus Williams 7:6(3), 2:6, 3:6
2022 Zwycięstwo Aryna Sabalenka 7:6(4), 6:4

W grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2015 Faza grupowa Słowenia Katarina Srebotnik Chan Hao-ching
Chan Yung-jan

Czechy Lucie Šafářová
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Hiszpania Garbiñe Muguruza
Hiszpania Carla Suárez Navarro
4:6, 6:7(5)

6:2, 3:0 krecz

5:7, 2:6
2016 Półfinał Francja Kristina Mladenovic Czechy Lucie Šafářová
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
3:6, 5:7
2022 Zawodniczki rezerwowe Francja Kristina Mladenovic nie wystąpiły

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2016 Faza grupowa Wielka Brytania Johanna Konta
Australia Samantha Stosur
2:6, 2:6
6:4, 6:3
2018 Faza grupowa Australia Ashleigh Barty
Białoruś Aryna Sabalenka
3:6, 4:6
6:4, 6:4
2023 Faza grupowa Brazylia Beatriz Haddad Maia
Stany Zjednoczone Madison Keys
1:6, 6:7(4)
6:3, 7:6(3)

Historia występów w turniejach WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
W = zwycięstwo
F = finał
SF = półfinał
QF = ćwierćfinał
xR = x runda (x – numer rundy)
LQ = odpadła w kwalifikacjach
A = nie uczestniczyła w turnieju
NH = turniej nie odbywał się
Przypisy
a Uwzględniono tylko mecze rozegrane w głównej drabince turnieju.
b Uwzględniono tylko turnieje, w których zawodniczka wystąpiła.
c Statystyki całej kariery uwzględniają wyniki w turniejach WTA, ITF, kwalifikacjach do tych turniejów oraz spotkania rozegrane w Pucharze Federacji.
Q Do turnieju głównego dostała się przez kwalifikacje.
P5 Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier 5.
P Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier
1000 Turniej w danym roku miał rangę WTA 1000.
500 Turniej w danym roku miał rangę WTA 500.

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej Kategoria
do 2020
2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–Pa
Mistrzostwa kończące sezon
WTA Finals A A A A A A A A SF A A NH A W A 1 / 2 6 – 3
Turnieje WTA 1000
Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj Premier 5/Premier A A A P 2R P 2R P 2R P 3R 500 2R 1R 0 / 6 5 – 6
Katar Doha Premier 5/Premier NH P 2R 1R 2R P 1R P QF P 1R 500 2R 500 1R 0 / 8 4 – 8
Stany Zjednoczone Indian Wells Premier Mandatory A A A LQ A 2R 4R 1R 4R 4R 2R NH 2R 2R 4R 0 / 9 11 – 9
Stany Zjednoczone Miami Premier Mandatory A A A LQ A 3R 2R 3R 2R 2R 4R NH 2R 1R 2R 0 / 9 8 – 9
Hiszpania Madryt Premier Mandatory A A A A A QF 3R 2R 1R SF 3R NH A A 3R 0 / 7 13 – 7
Włochy Rzym Premier 5 A A A A A A 1R 1R 2R QF 1R 1R 2R A 3R 0 / 8 5 – 8
Kanada Montreal/Toronto Premier 5 A A A A LQ 2R 1R 1R QF QF 1R NH 1R 1R 2R 0 / 9 6 – 9
Stany Zjednoczone Cincinnati Premier 5 A A A A LQ LQ 3R 1R 1R 3R 1R 2R 2R W 2R 1 / 9 11 – 8
Meksyk Guadalajara Nie rozegrano 3R SF 500 0 / 2 4 – 2
Japonia Tokio/ Wuhan[b] Premier 5 A A A 1R A QF 2R 2R W 2R 2R Nie rozegrano 1 / 7 12 – 6
Pekin Premier Mandatory A A A A LQ 2R 2R 3R W 3R 1R Nie rozegrano QF 1 / 7 13 – 6
3 / 81 91 – 78

W grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej Kategoria
do 2020
2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–Pa
Mistrzostwa kończące sezon
WTA Finals A A A A A A RR SF A A A NH A Alt A 0 / 2 2 – 3
Turnieje WTA 1000
Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj Premier 5/Premier A A A P SF P QF P A P A 500 A QF 0 / 3 6 – 3
Katar Doha Premier 5/Premier NH P A 2R 2R P 2R P A P 1R 500 A 500 1R 0 / 5 2 – 5
Stany Zjednoczone Indian Wells Premier Mandatory A A A A A A QF A 1R A 1R NH A A A 0 / 3 2 – 3
Stany Zjednoczone Miami Premier Mandatory A A A A A A QF 1R A A A NH QF A A 0 / 3 4 – 3
Hiszpania Madryt Premier Mandatory A A A A A 1R 1R W A A A NH A A A 1 / 3 5 – 2
Włochy Rzym Premier 5 A A A A A A SF QF A A A A 1R A A 0 / 3 4 – 3
Kanada Montreal/Toronto Premier 5 A A A A A 2R F QF A A A NH A A 1R 0 / 4 5 – 4
Stany Zjednoczone Cincinnati Premier 5 A A A A A 1R 2R 2R A A A A A 1R 1R 0 / 5 0 – 5
Meksyk Guadalajara Nie rozegrano A A 500 0 / 0 0 – 0
Japonia Tokio/ Wuhan[b] Premier 5 A A A A A F 2R 2R A A QF Nie rozegrano 0 / 4 6 – 4
Pekin Premier Mandatory A A A A A A 2R F A A A Nie rozegrano 2R 0 / 3 5 – 3
1 / 36 39 – 35

Finały turniejów rangi ITF[edytuj | edytuj kod]

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 4 (1–3)[edytuj | edytuj kod]

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Finalistka 1. 11/07/2010 Niemcy Aschaffenburg 25 000 Ceglana Rumunia Mădălina Gojnea 1:6, 0:6
Finalistka 2. 17/04/2011 Stany Zjednoczone Osprey 25 000 Ceglana Francja Claire de Gubernatis 4:6, 4:6
Finalistka 3. 13/08/2011 Rosja Kazań 50 000 Twarda Rosja Julija Putincewa 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 1. 12/05/2013 Francja Cagnes-sur-Mer 100 000 Ceglana Ukraina Maryna Zanewśka 6:0, 4:6, 6:3

Gra podwójna 7 (4–3)[edytuj | edytuj kod]

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Zwyciężczyni 1. 27/09/2009 Portugalia Espinho 10 000 Ceglana Francja Elixane Lechemia Ukraina Mishel Okhremchuk
Francja Morgane Pons
7:5, 6:1
Finalistka 1. 10/10/2010 Francja Limoges 25 000 Ceglana Francja Claire Feuerstein Ukraina Ludmyła Kiczenok
Ukraina Nadija Kiczenok
7:6(5), 4:6, 8–10
Zwyciężczyni 2. 15/05/2011 Francja Saint-Gaudens 50 000 Ceglana Francja Aurélie Védy Rosja Anastasija Piwowarowa
Ukraina Olha Sawczuk
6:3, 6:3
Finalistka 2. 27/11/2011 Japonia Toyota 75 000 Dywanowa (hala) Holandia Michaëlla Krajicek Japonia Makoto Ninomiya
Japonia Riko Sawayanagi
walkower
Zwyciężczyni 3. 14/10/2012 Suzhou 100 000 Twarda Szwajcaria Timea Bacsinszky Yang Zhaoxuan
Zhao Yi-jing
7:5, 6:3
Finalistka 3. 21/10/2012 Japonia Makinohara 25 000 Trawiasta Australia Monique Adamczak Japonia Eri Hozumi
Japonia Miyu Katō
7:6(5), 4:6, 8–10
Zwyciężczyni 4. 27/10/2012 Tajpej 25 000 Twarda Chan Chin-wei Kao Shao-yuan
Lee Hua-chen
4:6, 6:4, 10–6

Występy w igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Francja
I runda  Brazylia: Teliana Pereira 6:1, 6:2
II runda  Wielka Brytania: Johanna Konta [10] 2:6, 3:6

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Francja
I runda Francja Kristina Mladenovic [2]  Japonia: Misaki Doi / Eri Hozumi 0:6, 6:0, 4:6

Gra mieszana[edytuj | edytuj kod]

Runda Partner Przeciwnicy Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Francja
I runda Francja Nicolas Mahut [1]  Brazylia: Teliana Pereira / Marcelo Melo 6:7(4), 6:7(1)

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 2011 Stany Zjednoczone US Open Twarda Stany Zjednoczone Grace Min 5:7, 6:7(3)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W parze z Kristiną Mladenovic wycofały się tuż przed rozpoczęciem turnieju.
  2. a b Do 2013 roku turniej w Tokio był w kategorii Premier 5, od 2014 spadł do rangi Premier (obecnie WTA 500), a jego miejsce zajął turniej Wuhan Open.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]