Daniel Bertoni

Daniel Bertoni
	; Daniel Bertoni (1978)
Pełne imię i nazwisko	Daniel Ricardo Bertoni
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1955 ; Bahía Blanca
Wzrost	176 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Daniel Ricardo Bertoni (ur. 14 marca 1955 w Bahía Blanca) – piłkarz argentyński grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Bertoni jest wychowankiem Quilmes Atlético Club. To w jego barwach zadebiutował w 1971 roku w drugiej lidze argentyńskiej mając zaledwie 16 lat. W 1973 roku Bertoni przeniósł się do innego klubu ze stolicy, Independiente. Od razu zaczął grać w podstawowym składzie i jeszcze w tym samym roku wywalczył Copa Libertadores (wystąpił w obu meczach z CSD Colo-Colo). Niedługo potem zdobył kolejne trofeum – Puchar Interkontynentalny, w którym to Independiente pokonało 1:0 Juventus Turyn. Rok później w Bertoni znów wystąpił w finale Pucharu Wyzwolicieli, a Independiente tym razem okazało się lepsze od São Paulo FC. W 1975 klub po raz trzeci z rzędu powtórzył ten sukces pokonując Unión Española. Od tego czasu Bertoni nie osiągał już sukcesów z Independiente na arenie międzynarodowej, ale na krajowej, gdy w latach 1977 i 1978 wywalczył z nim mistrzostwo fazy Nacional.

Latem 1978 Bertoni opuścił ojczyznę i wyjechał do Europy. Jego pierwszym klubem na tym kontynencie była hiszpańska Sevilla FC. Pierwszy sezon miał mniej udany, gdy zdobył tylko 8 goli w lidze, a z Sevillą zajął 11. pozycję, ale w kolejnym zagrał już dużo lepiej zdobywając 16 bramek i zostając najlepszym strzelcem zespołu, który zakończył na 8. miejscu w tabeli.

W 1980 roku Bertoni wyjechał do Włoch. Przez pierwsze 4 sezony grywał we Fiorentinie. W 1982 roku osiągnął z nią wicemistrzostwo Włoch (zdobył 9 goli), ale z czasem tracil miejsce w składzie i w swoich dwóch ostatnich sezonach w klubie z Florencji opuścił prawie 30 ligowych spotkań, a w ostatnim (1983/1984) zajął z nim 3. miejsce. W 1984 roku Bertoni przeszedł do SSC Napoli, gdzie w linii ataku grał ze swoim rodakiem, Diego Maradoną, jednak z klubem nie osiągnął większych sukcesów. W sezonie 1986/1987 Daniel grał w Udinese Calcio, w którym zdobył zaledwie jednego gola i spadł z nim do Serie B. Po tamtym sezonie zakończył piłkarską karierę w wieku 32 lat.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1971	Quilmes Atlético Club	Argentyna	Primera B Nacional Argentina	?	?
1972	Quilmes Atlético Club	Argentyna	Primera B Nacional Argentina	?	?
1973	Independiente	Argentyna	Primera División	35	8
1974	Independiente	Argentyna	Primera División	35	17
1975	Independiente	Argentyna	Primera División	33	11
1976	Independiente	Argentyna	Primera División	42	21
1977	Independiente	Argentyna	Primera División	34	22
1978	Independiente	Argentyna	Primera División	17	6
1978/79	Sevilla FC	Hiszpania	Primera División	25	8
1979/80	Sevilla FC	Hiszpania	Primera División	32	16
1980/81	AC Fiorentina	Włochy	Serie A	25	4
1981/82	AC Fiorentina	Włochy	Serie A	30	9
1982/83	AC Fiorentina	Włochy	Serie A	16	4
1983/84	AC Fiorentina	Włochy	Serie A	26	10
1984/85	SSC Napoli	Włochy	Serie A	27	11
1985/86	SSC Napoli	Włochy	Serie A	26	3
1986/87	Udinese Calcio	Włochy	Serie A	20	1

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Argentyny Bertoni zadebiutował w 1974 roku. W 1978 roku został powołany przez selekcjonera Césara Luisa Menottiego do kadry na Mistrzostwa Świata, których gospodarzem była Argentyna. Tam występował w podstawowym składzie w ataku u boku Mario Kempesa oraz Leopoldo Luque. Już w pierwszym meczu przeciwko Węgrom zdobył zwycięskiego gola, ustalającego wynik meczu na 2:1.Grał we wszystkich meczach, także w finałowym z Holandią, gdy w 116. minucie pokonał Jana Jongbloeda i Argentyna wygrywając 3:1 została mistrzem świata.

W 1982 roku Bertoni ponownie znalazł się w kadrze "Albicelestes" na mistrzostwa świata, tym razem był to mundial w Hiszpanii. Tam podobnie jak 4 lata wcześniej był podstawowym zawodnikiem kadry i grał we wszystkich meczach, jednak Argentyna nie obroniła mistrzostwa i odpadła już w drugiej rundzie przegrywając 1:2 z Włochami oraz 1:3 z Brazylią. Podobnie jak na mundialu w Argentynie tak i tu zdobył 2 gole, oba w grupowych meczach: z Węgrami (4:1) oraz Salwadorem (2:0). Po tym turnieju Bertoni zakończył reprezentacyjną karierę. W kadrze przez 8 lat wystąpił łącznie w 31 meczach i zdobył w nich 12 goli.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Independiente

Primera División: Nacional 1977
Copa Libertadores: 1973, 1974, 1975
Copa Interamericana: 1973, 1974, 1976
Puchar Interkontynentalny: 1973

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Argentyna

Złoty medal Mistrzostw Świata: 1978

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Daniel Bertoni w bazie National Football Teams (ang.)

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[t-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x tymczasowo

[a]

[A]