Formuła E Sezon 2019/2020

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2019/2020 Mistrzostw Formuły E
Ilustracja
António Félix da Costa – mistrz wśród kierowców
Inauguracja

22 listopada

Zakończenie

13 sierpnia

Liczba wyścigów

11

Mistrzowie
Kierowcy

António Félix da Costa

Zespoły

DS Techeetah

Poprzedni sezon • Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 2019/2020 Formuły E – szósty sezon Formuły E. Sezon rozpoczął się 22 listopada 2019 w mieście Ad-Dirijja, a zakończył się 13 sierpnia 2020 w Berlinie.

13 marca 2020, władze Formuły E i FIA poinformowały o tymczasowym zawieszeniu sezonu, ze względu na pandemię COVID-19[1].

Mistrzostwo wśród kierowców zdobył António Félix da Costa, natomiast wśród zespołów tytuł po raz drugi zdobył zespół DS Techeetah[2].

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Zespół[3] Konstruktor Samochód Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy
Wielka Brytania Envision Virgin Racing Spark-Audi Audi e-tron FE06[4] M 2 Wielka Brytania Sam Bird[5] 1-11
4 Holandia Robin Frijns[5] 1-11
NIO 333 FE Team[6] Spark-NIO[a] NIO FE-005[4][b] M 3 Wielka Brytania Oliver Turvey[6] 1-11
33 Ma Qinghua[6] 1-5
Niemcy Daniel Abt[7] 6-11
Niemcy Mercedes-Benz EQ Formula E Team[8] Spark-Mercedes Mercedes-Benz EQ Silver Arrows 01[9] M 5 Belgia Stoffel Vandoorne[10] 1-11
17 Holandia Nyck de Vries[10] 1-11
Stany Zjednoczone GEOX Dragon Spark-Penske Penske EV-4[4] M 6 Nowa Zelandia Brendon Hartley[11] 1-5
Brazylia Sérgio Sette Câmara[12] 6-11
7 Szwajcaria Nico Müller[13] 1-11
Niemcy Audi Sport Abt Schaeffler Formula E Team Spark-Audi Audi e-tron FE06[4] M 11 Brazylia Lucas Di Grassi[14] 1-11
66 Niemcy Daniel Abt[14] 1-5
Niemcy René Rast[15] 6-11
DS Techeetah Spark-DS Automobiles DS E-Tense FE20[4] M 13 Portugalia António Félix da Costa[16] 1-11
25 Francja Jean-Éric Vergne[17] 1-11
Niemcy TAG Heuer Porsche Formula E Team Spark-Porsche Porsche 99X Electric[18] M 18 Szwajcaria Neel Jani[19] 1-11
36 Niemcy André Lotterer[20] 1-11
Monako ROKiT Venturi Racing[21] Spark-Mercedes Mercedes-Benz EQ Silver Arrows 01[22] M 19 Brazylia Felipe Massa[22] 1-11
48 Szwajcaria Edoardo Mortara[22] 1-11
Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing Spark-Jaguar Jaguar I-Type 4[23] M 20 Nowa Zelandia Mitch Evans[23] 1-11
51 Wielka Brytania James Calado[24] 1-9
Wielka Brytania Tom Blomqvist[25] 10-11
Francja Nissan e.dams Spark-Nissan Nissan IM02[4] M 22 Wielka Brytania Oliver Rowland[26] 1-11
23 Szwajcaria Sébastien Buemi[26] 1-11
Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport Spark-BMW BMW iFE.20[4] M 27 Wielka Brytania Alexander Sims[27] 1-11
28 Niemcy Maximilian Günther[28] 1-11
Indie Mahindra Racing Spark-Mahindra Mahindra M6Electro[4] M 64 Belgia Jérôme d’Ambrosio[29] 1-11
94 Niemcy Pascal Wehrlein[29] 1-5
Wielka Brytania Alex Lynn[30][31] 6-11

Przed sezonem[edytuj | edytuj kod]

Zmiany wśród zespołów[edytuj | edytuj kod]

  • Do Formuły E dołączy zespół Porsche[32]
  • Zespół HWA Racelab został zastąpiony przez fabryczny zespół Mercedesa[8], natomiast samo HWA będzie odpowiedzialne za obsługę operacyjną zespołu.
  • Venturi przejdzie na napęd Mercedesa, dzięki czemu przestali być producentami[22].
  • Ekipa NIO zmieniła właściciela – jego większościowym właścicielem została hongkońska firma BIE (Brillance in Excellence), natomiast za prowadzenie zespołu odpowiedzialnym został Lisheng Racing[6].
  • Amerykańska firma telekomunikacyjna ROKiT została sponsorem tytularnym zespołu Venturi[21].

Zmiany wśród kierowców[edytuj | edytuj kod]

W trakcie sezonu[edytuj | edytuj kod]

Zmiany wśród kierowców[edytuj | edytuj kod]

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Runda Miasto Kraj Tor Schemat Data
1 Ad-Dirijja  Arabia Saudyjska Riyadh Street Circuit 22 listopada 2019
2 23 listopada 2019
3 Santiago  Chile Parque O’Higgins Circuit 18 stycznia 2020
4 Meksyk  Meksyk Autódromo Hermanos Rodríguez 15 lutego 2020
5 Marrakesz  Maroko Circuit International Automobile Moulay El Hassan 29 lutego 2020
6 Berlin  Niemcy Port lotniczy Berlin-Tempelhof 5 sierpnia 2020
7 6 sierpnia 2020
8 8 sierpnia 2020
9 9 sierpnia 2020
10 12 sierpnia 2020
11 13 sierpnia 2020

Zmiany w kalendarzu[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem[edytuj | edytuj kod]

  • Do kalendarza dodano dwa nowe wyścigi: w Seulu[38] i Dżakarcie[39].
  • ePrix Ad-Dirijji został przesunięty z grudnia na listopad i stanie się podwójną rundą[40].
  • ePrix Londynu powróci do kalendarza i ponownie stanie się podwójną finałową rundą[c].
  • Wyścig o ePrix Hongkongu miał odbyć się 1 marca, jednak z powodu protestów postanowiono odwołać wyścig. Miejsce Hongkongu zajął Marrakesz, a runda w tym miejscu odbędzie się 29 lutego[41].
  • Z kalendarza usunięto wyścigi w Szwajcarii i Monako, natomiast ePrix Nowego Jorku przestało być podwójną rundą.

W trakcie sezonu[edytuj | edytuj kod]

  • Wyścigi w Sanyi, Rzymie, Paryżu, Seulu i Dżakarcie wskutek pandemii COVID-19 zostały odwołane[1][42][43].
  • Podwójna runda w Londynie, która miała być finałową rundą sezonu została odwołana ze względu na pandemię COVID-19, ponadto miejsce rozgrywania wyścigu zamieniono na prowizoryczny szpital[44].
  • W czerwcu 2020, władze serii postanowiły o dokończeniu sezonu sześcioma wyścigami w Berlinie. W stolicy Niemiec odbędą się trzy podwójne rundy w dniach 5-6, 8-9 i 12-13 sierpnia 2020[45]. Użyte będą trzy warianty toru: odwrócona pętla, tradycyjna i nowa z szesnastoma zakrętami[46].

Zmiany[edytuj | edytuj kod]

Przepisy techniczne[edytuj | edytuj kod]

  • Doładowanie, zwane trybem ataku zostanie zwiększone z 225 do 235 kW[47].
  • Kierowcy nie będą mogli używać trybu ataku w momencie neutralizacji[47].
  • Za każdą minutę okresu neutralizacji zostanie automatycznie odjęte od kierowcy 1 kWh w momencie wznowienia wyścigu[47].
  • Zakazane będzie stosowanie przez zespoły tzw. silników bliźniaczych[48]. Oznacza to ograniczenie liczby modułów odzyskiwania energii MGU do jednego[47].

Przepisy sportowe[edytuj | edytuj kod]

  • W trakcie zawieszenia wyścigu, pomiar czasu będzie zatrzymany, chyba że dyrektor wyścigu podejmie inną decyzję[49].
  • Najszybszy kierowca w każdej grupie kwalifikacyjnej otrzyma dodatkowy punkt do klasyfikacji mistrzostw[49].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Runda Miasto Pole position Najszybsze okrążenie Zwycięzca (kierowcy) Zwycięzca (zespoły) Wyniki
1 Arabia Saudyjska Ad-Dirijja Wielka Brytania Alexander Sims Niemcy Daniel Abt[d] Wielka Brytania Sam Bird Wielka Brytania Envision Virgin Racing Wyniki
2 Wielka Brytania Alexander Sims Portugalia António Félix da Costa Wielka Brytania Alexander Sims Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport
3 Chile Santiago Nowa Zelandia Mitch Evans Wielka Brytania Oliver Rowland[e] Niemcy Maximilian Günther Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport Wyniki
4 Meksyk Meksyk Niemcy André Lotterer Wielka Brytania Alexander Sims Nowa Zelandia Mitch Evans Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing Wyniki
5 Maroko Marrakesz Portugalia António Félix da Costa Niemcy Pascal Wehrlein[f] Portugalia António Félix da Costa DS Techeetah Wyniki
6 Niemcy Berlin Portugalia António Félix da Costa Portugalia António Félix da Costa Portugalia António Félix da Costa DS Techeetah Wyniki
7 Portugalia António Félix da Costa Belgia Stoffel Vandoorne Portugalia António Félix da Costa DS Techeetah
8 Francja Jean-Éric Vergne Nowa Zelandia Mitch Evans Niemcy Maximilian Günther Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport
9 Francja Jean-Éric Vergne Wielka Brytania Sam Bird[g] Francja Jean-Éric Vergne DS Techeetah
10 Wielka Brytania Oliver Rowland Brazylia Lucas Di Grassi[h] Wielka Brytania Oliver Rowland Francja Nissan e.dams
11 Belgia Stoffel Vandoorne Szwajcaria Nico Müller[i] Belgia Stoffel Vandoorne Niemcy Mercedes-Benz EQ Formula E Team

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Punkty były przyznawane według następującego klucza:

Pozycja  1.   2.   3.   4.   5.   6.   7.   8.   9.   10.   G   PP   NO 
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1 1 3 1

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca Arabia Saudyjska Chile Meksyk Maroko Niemcy Pkt
1 Portugalia António Félix da Costa 14* 10ⁿ* 2* 2* 1* 1ⁿ* 1* 4* 2* NU* 9* 158
2 Belgia Stoffel Vandoorne 3* 3* 6* NS* 15* 6* 5* NU* 12* 9* 1* 87
3 Francja Jean-Éric Vergne NU 8 NU 4 3 NS 10 3ⁿ 1ⁿ 18 7 86
4 Szwajcaria Sébastien Buemi NU* 12* 13 3 4 7 2ⁿ 11 3 10 3ⁿ 84
5 Wielka Brytania Oliver Rowland 4 5 17 7 9 14 7 6 5 1 NU 83
6 Brazylia Lucas Di Grassi 13 2 7* 6* 7* 8 3 8* 6* 21 6* 77
7 Nowa Zelandia Mitch Evans 10 18 3ⁿ 1ⁿ 6 13 12* 9 7 7* 11 71
8 Niemcy André Lotterer 2* 14* DK NU* 8 2 9 5* 8 4* 14 71
9 Niemcy Maximilian Günther 18 11 1 11 2ⁿ DK NU* 1 NU* NU 12 69
10 Wielka Brytania Sam Bird 1ⁿ NU 10 NU 10 3 6 13 11 20 5 63
11 Holandia Nyck de Vries 6* 16* 5* NU* 11 4 NU* 18 4 14 2* 60
12 Holandia Robin Frijns 5 NU 15 DK 12 NU 4 2 NW 2 NU 58
13 Wielka Brytania Alexander Sims 8 1 NU 5 NU 9 19 10 13 11 13 49
14 Szwajcaria Edoardo Mortara 7 4 NU 8 5 17 8 14 14 8 10 41
15 Niemcy René Rast 10* 13 NU 16 3ⁿ 4 29
16 Belgia Jérôme d’Ambrosio 9 NW NS 10 13* 5 DK 7 15 16 18 19
17 Wielka Brytania Alex Lynn 12 11 17 9 5 8 16
18 Niemcy Pascal Wehrlein 11 15 4 9 22* 14
19 Wielka Brytania James Calado 16 7 8 DK 16 15 20 NU 17 10
20 Szwajcaria Neel Jani 17 13 NU 14 18 11 15 NU 19 6 15 8
21 Niemcy Daniel Abt NU 6 14* NU 14 18* 16* 15* 18* NU* 20* 8
22 Brazylia Felipe Massa 12 17 9 NU 17 NU NS 19 10 13 16 3
23 Nowa Zelandia Brendon Hartley 19 9 NU 12 19 2
24 Wielka Brytania Oliver Turvey 15 DK 11 13 21 16 18 16 22 19 21 0
25 Szwajcaria Nico Müller NW NU 12 NU 20 NS 14 12 20 17 22 0
26 Wielka Brytania Tom Blomqvist 12 17 0
27 Brazylia Sérgio Sette Câmara DK* 17 NU 21 15 19 0
28 Ma Qinghua 20 19 16 NU 23 0
Poz. Kierowca Arabia Saudyjska Chile Meksyk Maroko Niemcy Pkt

Uwagi:
Pogrubienie – PP
Kursywa – Najszybsze okrążenie
* – FanBoost
† – Kierowca, który nie ukończył wyścigu, ale przejechał 90% dystansu wyścigu
ⁿ – Najszybszy w grupie kwalifikacyjnej

Zespoły[edytuj | edytuj kod]

Poz. Zespół # Arabia Saudyjska Chile Meksyk Maroko Niemcy Pkt
1 DS Techeetah 13 14 10ⁿ 2 2 1 1ⁿ 1 4 2 NU 9 244
25 NU 8 NU 4 3 NS 10 3ⁿ 1ⁿ 18 7
2 Francja Nissan e.dams 22 4 5 17 7 9 15 7 6 5 1 NU 167
23 NU 12 13 3 4 7 2ⁿ 11 3 10 3ⁿ
3 Niemcy Mercedes-Benz EQ Formula E Team 5 3 3 6 NS 15 6 5 NU 12 9 1 147
17 6 16 5 NU 11 4 NU 18 4 14 2
4 Wielka Brytania Envision Virgin Racing 2 1ⁿ NU 10 NU 10 3 6 13 11 20 5 121
4 5 NU 15 DK 12 NU 4 2 NW 2 NU
5 Stany Zjednoczone BMW i Andretti Motorsport 27 8 1 NU 5 NU 9 19 10 13 11 13 118
28 18 11 1 11 2ⁿ DK NU 1 NU NU 12
6 Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler 11 13 2 7 6 7 8 3 8 6 21 6 114
66 NU 6 14 NU 14 10 13 NU 16 3ⁿ 4
7 Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing 20 10 18 3ⁿ 1ⁿ 6 14 12 9 7 7 11 81
51 16 7 8 DK 16 16 20 NU 17 12 17
8 Niemcy TAG Heuer Porsche Formula E Team 18 17 13 NU 14 18 12 15 NU 19 6 15 79
36 2 14 DK NU 8 2 9 5 8 4 14
9 Indie Mahindra Racing 64 9 NW NS 10 13 5 DK 7 15 16 18 49
94 11 15 4 9 22 13 11 17 9 5 8
10 Monako ROKiT Venturi Racing 19 12 17 9 NU 17 NU NS 19 10 13 16 44
48 7 4 NU 8 5 11 8 14 14 8 10
11 Stany Zjednoczone GEOX Dragon 6 19 9 NU 12 19 DK 17 NU 21 15 19 2
7 NW NU 12 NU 20 NS 14 12 20 17 22
12 NIO 333 FE Team 3 15 DK 11 13 21 17 18 16 22 19 21 0
33 20 19 16 NU 23 18 16 15 18 NU 20
Poz. Zespół # Arabia Saudyjska Chile Meksyk Maroko Niemcy Pkt

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zespół utrzymał status producenta, ponieważ pod koniec sierpnia ich układ napędowy otrzymał homologację od FIA[6][b]
  2. ↑ a b W rzeczywistości jest to Penske EV-3, używany przez ekipę GEOX Dragon w sezonie 2018/2019[6]
  3. ↑ Wyścig o ePrix Londynu miał się odbyć na torze zlokalizowanym na terenie Royal Victoria Dock, natomiast część toru miała znajdować się wewnątrz centrum ExCeL[50]
  4. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie zdobył Mitch Evans, ponieważ Abt ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  5. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie zdobył Sam Bird, ponieważ Rowland ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  6. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie zdobył Mitch Evans, ponieważ Wehrlein ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  7. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie zdobył António Félix da Costa, ponieważ Bird ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  8. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie zdobył Oliver Rowland, ponieważ di Grassi ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  9. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie zdobył Sam Bird, ponieważ Müller ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Tomasz Kaliński: Rywalizacja w Formule E zawieszona. pl.motorsport.com, 2020-06-19. [dostęp 2020-06-24]. (pol.).
  2. ↑ Janusz Śmiłowski: Vergne wygrał, da Costa mistrzem. pl.motorsport.com, 2020-08-09. [dostęp 2020-08-11]. (pol.).
  3. ↑ Full Formula E team names revealed ahead of season opener. 2019-09-10. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h Provisional Formula E entry list revealed for 2019/20 ahead of the Valencia test. 2019-10-11. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  5. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Bird i Frijns zostają w Virgin Racing. pl.motorsport.com, 2019-06-11. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-15)]. (pol.).
  6. ↑ a b c d e f g Janusz Śmiłowski: Turvey i Ma kierowcami NIO 333. pl.motorsport.com, 2019-10-15. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-26)]. (pol.).
  7. ↑ a b Janusz Śmiłowski: NIO wybrało Abta. pl.motorsport.com, 2020-07-01. [dostęp 2020-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)]. (pol.).
  8. ↑ a b Grzegorz Filiks: Mercedes opuści DTM i wejdzie do Formuły E. motorsport.v10.pl, 2017-07-25. [dostęp 2020-06-24]. (pol.).
  9. ↑ Mercedes-Benz EQ Silver Arrows 01. mercedes-benz.com. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  10. ↑ a b c Alex Kalinauckas: Mercedes signs Vandoorne, de Vries for debut FE season. motorsport.com, 2019-09-11. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  11. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Hartley w Formule E. pl.motorsport.com, 2019-08-08. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)]. (pol.).
  12. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Sette Câmara zastąpi Hartleya. pl.motorsport.com, 2020-07-22. [dostęp 2020-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-03)]. (pol.).
  13. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Nico Müller w Formule E. pl.motorsport.com, 2019-09-18. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-26)]. (pol.).
  14. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Audi utrzymuje skład w Formule E. pl.motorsport.com, 2019-07-11. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-25)]. (pol.).
  15. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Rast w Formule E. pl.motorsport.com, 2020-06-19. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)]. (pol.).
  16. ↑ a b Łukasz Łuniewski: Da Costa dołączy do DS Techeetah. pl.motorsport.com, 2019-09-17. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-13)]. (pol.).
  17. ↑ Alex Kalinauckas: Formula E champion Jean-Eric Vergne's Techeetah contract extended. autosport.com, 2018-12-14. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  18. ↑ Alex Kalinauckas, Tomasz Kaliński: Porsche wchodzi do Formuły E. pl.motorsport.com, 2019-08-28. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)]. (pol.).
  19. ↑ a b Grzegorz Filiks: Formuła E: Jani pierwszym kierowcą Porsche. motorsport.v10.pl, 2018-12-14. [dostęp 2019-10-18]. (pol.).
  20. ↑ a b Tomasz Kubiak: Lotterer zwalnia miejsce w mistrzowskim zespole Formuły E. swiatwyscigow.pl, 2019-07-17. [dostęp 2019-10-18]. (pol.).
  21. ↑ a b Janusz Śmiłowski: ROKiT sponsorem Venturi. pl.motorsport.com, 2019-11-21. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-26)]. (pol.).
  22. ↑ a b c d Janusz Śmiłowski: Venturi klienckim zespołem Mercedesa. pl.motorsport.com, 2019-10-03. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-25)]. (pol.).
  23. ↑ a b MITCH EVANS COMMITS HIS FUTURE TO PANASONIC JAGUAR RACING. media.jaguarracing.com, 2019-09-26. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  24. ↑ a b JAMES CALADO COMPLETES PANASONIC JAGUAR RACING DRIVER LINE-UP. media.jaguarracing.com, 2019-10-03. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  25. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Blomqvist zastąpi Calado. pl.motorsport.com, 2020-08-10. [dostęp 2020-08-11]. (pol.).
  26. ↑ a b Topher Smith: Nissan e.dams retains Buemi and Rowland for season six. 2019-09-05. [dostęp 2020-06-24].
  27. ↑ Topher Smith: Sims retained by BMW i Andretti for season six. 2019-10-09. [dostęp 2020-06-24].
  28. ↑ a b Topher Smith: BMW i Andretti signs Günther to replace da Costa. 2019-09-09. [dostęp 2020-06-24].
  29. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Mahindra nie zmienia składu. pl.motorsport.com, 2019-10-04. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-25)]. (pol.).
  30. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Wehrlein opuścił Mahindrę. pl.motorsport.com, 2020-06-08. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-25)]. (pol.).
  31. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Lynn zastąpi Wehrleina. pl.motorsport.com, 2020-06-24. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-14)]. (pol.).
  32. ↑ Grzegorz Filiks: WEC: Porsche zamienia LMP1 na Formułę E. motorsport.v10.pl, 2018-07-28. [dostęp 2019-06-24]. (pol.).
  33. ↑ Łukasz Łuniewski: Lynn rezerwowym Jaguara. pl.motorsport.com, 2020-01-07. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-26)]. (pol.).
  34. ↑ Marcin Wyrzykowski: Paffett rezerwowym Mercedesa. pl.motorsport.com, 2019-10-15. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)]. (pol.).
  35. ↑ Alex Kalinauckas, Tomasz Kaliński: Gutierrez rezerwowym Mercedesa w Formule E. pl.motorsport.com, 2019-11-15. [dostęp 2020-06-24]. (pol.).
  36. ↑ Tomasz Kaliński: Abt na wylocie z Audi. pl.motorsport.com, 2020-05-26. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-26)]. (pol.).
  37. ↑ Janusz Śmiłowski: Hartley odszedł z Dragona. pl.motorsport.com, 2020-07-16. [dostęp 2020-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-11)]. (pol.).
  38. ↑ Alex Kalinauckas: Formula E to expand to Korea in season six. motorsport.com, 2018-11-30. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  39. ↑ Alex Kalinauckas: Formula E adds Jakarta to 2019/20 calendar. motorsport.com, 2019-09-20. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  40. ↑ Alex Kalinauckas: First Formula E night race in Saudi Arabia a "possibility" for 2019. autosport.com, 2019-05-09. [dostęp 2019-10-18]. (ang.).
  41. ↑ Ed Dixon: Marrakesh replaces Hong Kong on Formula E calendar. sportspromedia.com, 2019-10-04. [dostęp 2019-10-18]. (ang.).
  42. ↑ Tomasz Kaliński, Matt Kew: Formuła E traci kolejną rundę. pl.motorsport.com, 2020-03-06. [dostęp 2020-06-24]. (pol.).
  43. ↑ Janusz Śmiłowski: Dżakarta bez Formuły E. pl.motorsport.com, 2020-03-11. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-26)]. (pol.).
  44. ↑ Janusz Śmiłowski: London E-Prix oficjalnie odwołane. pl.motorsport.com, 2020-05-01. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-25)]. (pol.).
  45. ↑ Janusz Śmiłowski: Sześć wyścigów w Berlinie. pl.motorsport.com, 2019-06-17. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)]. (pol.).
  46. ↑ Janusz Śmiłowski: Trzy warianty toru Tempelhof. pl.motorsport.com, 2020-07-22. [dostęp 2020-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-03)]. (pol.).
  47. ↑ a b c d Tomasz Kubiak: Zatwierdzono kalendarz szóstego sezonu Formuły E. swiatwyscigow.pl, 2019-06-14. [dostęp 2019-06-24]. (pol.).
  48. ↑ Alex Kalinauckas: Twin motors banned in Formula E next season. motorsport.com, 2019-06-14. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  49. ↑ a b 2019/20 calendar revealed: London and Seoul star in sixth Formula E campaign. fiaformulae.com, 2019-06-14. [dostęp 2020-06-24]. (ang.).
  50. ↑ Topher Smith: London Calling: British capital returns to calendar. downforceracing.uk, 2019-03-05. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-09)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Sezony Formuły E
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Formuła_E_Sezon_2019/2020&oldid=67507880”