World Open 2010

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Grand Prix 2010)
World Open
2009 2010 2012
Ilustracja
Liczba uczestników

32

Miejsce

Szkocja Scottish Exhibition and Conference Centre, Glasgow

Zwycięzca

Australia Neil Robertson

II miejsce

Anglia Ronnie O’Sullivan

Najwyższy break

135 Anglia Ronnie O’Sullivan w fazie zasadniczej
147 Anglia Ronnie O’Sullivan w kwalifikacjach

Rozegrane mecze

31

World Open 2010 był drugim turniejem rankingowym w sezonie snookerowym 2010/2011. Rozegrany został w dniach 18 – 26 września 2010 roku, a miejscem jego rozegrania była hala widowiskowa Scottish Exhibition and Conference Centre w Glasgow.

Obrońcą tytułu był Neil Robertson, który zdołał obronić tytuł pokonując w finale Ronnie O’Sullivana 5-1.

Podobnie jak w poprzednim roku, pary w kolejnych rundach nie były określone przez drabinkę tylko poprzez losowanie. Zmiana nastąpiła jednak w kwalifikacjach, w których brali udział wszyscy zawodnicy (także z czołowej 16 światowego rankingu), oraz w tym, że wszystkie mecze, zarówno kwalifikacyjne jak i te z fazy zasadniczej turnieju (oprócz finału), rozgrywane były do 3 zwycięskich frame’ów. Finał rozegrany został do 5 wygranych frame’ów.

W Polsce turniej transmitowała komercyjna stacja Eurosport.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzca: £100 000
II miejsce: £40 000

Półfinalista: £20 000
Ćwierćfinalista: £12 500
Last 16: £7 500
Last 32: £5 000
Last 64: £2 500
Last 96: £1 500

Najwyższy break kwalifikacji: £500
Najwyższy break fazy zasadniczej turnieju: £4 000

Maksymalny break w kwalifikacjach: nie przewidziano
Maksymalny break w fazie zasadniczej turnieju: nie przewidziano

Łączna pula nagród: £502 500[1]

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

W tegorocznej edycji turnieju World Open wszyscy zawodnicy brali udział w kwalifikacjach. Wyłoniły one 32 zawodników, którzy wzięli udział w fazie zasadniczej turnieju (w nawiasie podano miejsce zajmowane wówczas przez zawodnika w światowym rankingu snookerowym):

  1. Australia Neil Robertson (2)
  2. Anglia Ronnie O’Sullivan (3)
  3. Anglia Allister Carter (4)
  4. Ding Junhui (5)
  5. Szkocja Stephen Maguire (6)
  6. Walia Mark Williams (8)
  7. Szkocja Stephen Hendry (11)
  8. Hongkong Marco Fu (14)
  9. Anglia Jamie Cope (17)
  10. Anglia Peter Ebdon (18)
  11. Anglia Ricky Walden (20)
  12. Anglia Barry Hawkins (21)
  13. Anglia Stephen Lee (23)
  14. Walia Matthew Stevens (25)
  15. Anglia Mark Davis (26)
  16. Anglia Judd Trump (27)
  1. Irlandia Ken Doherty (30)
  2. Anglia Dave Harold (31)
  3. Anglia Andrew Higginson (32)
  4. Anglia Mike Dunn (33)
  5. Anglia Nigel Bond (38)
  6. Szkocja Marcus Campbell (40)
  7. Anglia Martin Gould (43)
  8. Szkocja Alan McManus (46)
  9. Irlandia Fergal O’Brien (47)
  10. Anglia Jimmy Michie (56)
  11. Irlandia David Morris (59)
  12. Anglia Jimmy White (60)
  13. Anglia Shailesh Jogia (69)
  14. Anglia Matthew Couch (71)
  15. Szkocja James McBain (90)
  16. Liu Song (nkl)[2]

Sędziowie[edytuj | edytuj kod]

Wydarzenia związane z turniejem[edytuj | edytuj kod]

Przebieg turnieju[edytuj | edytuj kod]

Ta sekcja będzie uzupełniana w trakcie trwania turnieju

Rozegrane mecze[edytuj | edytuj kod]

[4][5]

Pierwsza Runda[edytuj | edytuj kod]

Walia Matthew Stevens 2–3 Szkocja Alan McManus
Anglia Shailesh Jogia 1–3 Liu Song
Anglia Jamie Cope 3–2 Anglia Dave Harold
Anglia Mike Dunn 1–3 Szkocja Marcus Campbell
Anglia Allister Carter 1–3 Walia Mark Williams
Ding Junhui 3–1 Anglia Jimmy Michie
Anglia Stephen Lee 3–2 Anglia Nigel Bond
Szkocja Stephen Hendry 3–0 Anglia Mark Davis
Anglia Peter Ebdon 3–2 Irlandia Fergal O’Brien
Australia Neil Robertson 3–1 Irlandia David Morris
Anglia Barry Hawkins 3–1 Irlandia Ken Doherty
Szkocja James McBain 0–3 Anglia Ricky Walden
Anglia Judd Trump 2–3 Szkocja Stephen Maguire
Anglia Martin Gould 3–0 Anglia Matthew Couch
Anglia Ronnie O’Sullivan 3–1 Anglia Jimmy White
Hongkong Marco Fu 1–3 Anglia Andrew Higginson

Druga Runda[edytuj | edytuj kod]

Szkocja Marcus Campbell 0–3 Ding Junhui
Walia Mark Williams 3–2 Anglia Barry Hawkins
Anglia Peter Ebdon 3–2 Liu Song
Anglia Jamie Cope 1–3 Anglia Ricky Walden
Szkocja Stephen Hendry 1–3 Anglia Ronnie O’Sullivan
Szkocja Alan McManus 0–3 Szkocja Stephen Maguire
Australia Neil Robertson 3–2 Anglia Andrew Higginson
Anglia Stephen Lee 0–3 Anglia Martin Gould

Ćwierćfinały[edytuj | edytuj kod]

Walia Mark Williams 3–2 Ding Junhui
Anglia Peter Ebdon 3–1 Anglia Martin Gould
Anglia Ronnie O’Sullivan 3–1 Szkocja Stephen Maguire
Anglia Ricky Walden 1–3 Australia Neil Robertson

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Anglia Peter Ebdon 1–3 Anglia Ronnie O’Sullivan
Walia Mark Williams 2–3 Australia Neil Robertson

Finał[edytuj | edytuj kod]

Finał: Do 5 frame’ów
Scottish Exhibition and Conference Centre, Glasgow, Szkocja, 26 września 2010.
Sędzia: Walia Eirian Williams
Ronnie O’Sullivan
Anglia 		1-5 Neil Robertson
Australia
Sesja wieczorna: 51-75, 0-107(107), 79(72)-18, 15–73(59), 0–66(66), 44–63
72 Najwyższy break 107
0 Breaki stupunktowe 1
1 Breaki 50-punktowe 3

Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju[edytuj | edytuj kod]

[4]

Statystyki turnieju[edytuj | edytuj kod]

Statystyki pierwszej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 18 56,25%
Szkocja Szkocja 5 15,63%
Irlandia Irlandia 3 9,38%
Walia Walia 2 6,25%
Chiny 2 6,25%
Australia Australia 1 3,13%
Hongkong Hongkong 1 3,13%
  • Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 66 (80)
  • Średnia liczba partii w meczu: 4,13
  • Najwyższe zwycięstwo: 3-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 5


Statystyki drugiej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 8 50,00%
Szkocja Szkocja 4 25,00%
Chiny 2 12,50%
Walia Walia 1 6,25%
Australia Australia 1 6,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 28 (40)
  • Średnia liczba partii w meczu: 3,50
  • Najwyższe zwycięstwo: 3-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3


Statystyki ćwierćfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 4 50,00%
Szkocja Szkocja 1 12,50%
Chiny 1 12,50%
Walia Walia 1 12,50%
Australia Australia 1 12,50%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 17 (20)
  • Średnia liczba partii w meczu: 4,25
  • Najwyższe zwycięstwo: 3-1
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1


Statystyki półfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 2 50,00%
Walia Walia 1 25,00%
Australia Australia 1 25,00%
  • Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 9 (10)
  • Średnia liczba partii w meczu: 4,50
  • Najwyższe zwycięstwo: 3-1
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1


Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Mecze kwalifikacyjne odbyły się w dniach 21 – 24 sierpnia 2010 roku w Pontin's Centre w Prestatyn w Walii. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy w pierwszej rundzie turnieju zmierzyli się z najlepszą 16 światowego rankingu snookerowego.

Mecze kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

[6][7][8]

Runda 1[edytuj | edytuj kod]

Wszyscy zakwalifikowani amatorzy i zawodowcy z miejsc 65 - 96 światowego rankingu snookerowego
Do 3 frame’ów

Walia Jamie Jones 3–0 Anglia Tony Knowles
Anglia Matt Williams 1–3 Anglia Paul Davison
Anglia John Whitty 0–3 Tajlandia Thanawat Thirapongpaiboon
Tajlandia Noppon Saengkham 3–1 Belgia Luca Brecel
Brazylia Igor Figueiredo 3–2 Liu Chuang
Anglia Liam Highfield 3–1 Walia Michael White
Anglia Justin Astley 3–2 Anglia Michael Wasley
Anglia Chris Norbury 3–0 Anglia Richard Beckman
Anglia Adam Wicheard 2–3 Szkocja James McBain
Walia Daniel Wells 3–1 Anglia Jamie O’Neill
Walia Jak Jones 1–3 Anglia Shailesh Jogia
Irlandia Północna Patrick Wallace 3–0 Norwegia Kurt Maflin
Anglia Jack Lisowski 3–1 Anglia Ryan Causton
Xiao Guodong 3–0 Anglia James Loft
Tajlandia Thepchaiya Un-Nooh 3–1 Anglia Reanne Evans
Irlandia Północna Julian Logue 1–3 Anglia Joel Walker
Anglia Mike Finn 0–3 Anglia Kyren Wilson
Bahrajn Habib Subah 1–3 Walia Darren Morgan
Anglia Mitchell Mann 0–3 Anglia Ben Woollaston
Walia Andrew Pagett 2–3 Anglia Kuldesh Johal
Anglia Anish Gokool 0–3 Anglia Sam Harvey
Niemcy Patrick Einsle 2–3 Irlandia Północna Dermot McGlinchey
Tajlandia Issara Kachaiwong 2–3 Anglia James McGouran
Anglia Sam Baird 3–2 Zhang Anda
Szkocja Gary Thomson 0–3 Niemcy Lasse Münstermann
Szkocja Anthony McGill 3–1 Anglia Ian Glover
Belgia Mario Geudens 3–2 Irlandia Jason Devaney
Norwegia Anita Rizzuti 0–3 Anglia Alfie Burden
Walia Allan Morgan 0–3 Liu Song
Szkocja Marc Davis 0–3 Anglia Matthew Couch
Belgia Wendy Jans 1–3 Anglia Simon Bedford
Walia Jamie Edwards 1–3 Szkocja Craig MacGillivray

Runda 2[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy pojedynków pierwszej rundy i zawodowcy z miejsc 33 - 64 światowego rankingu snookerowego
Do 3 frame’ów

Szkocja Jamie Burnett 0–3 Anglia Adrian Gunnell
Walia Dominic Dale 3–1 Anglia Sam Harvey
Anglia Ben Woollaston 3–0 Anglia Justin Astley
Liu Song 3–1 Anglia Barry Pinches
Anglia Anthony Hamilton 1–3 Szkocja James McBain
Anglia Jimmy White 3–0 Irlandia Michael Judge
Irlandia Północna Dermot McGlinchey 1–3 Anglia Paul Davison
Szkocja Anthony McGill 3–1 Belgia Mario Geudens
Anglia Tom Ford 1–3 Anglia Alfred Burden
Walia Paul Davies 3–2 Anglia James McGouran
Belgia Bjorn Haneveer 3–2 Irlandia Północna Joe Swail
Tajlandia Thepchaiya Un-Nooh 3–0 Anglia Peter Lines
Anglia Simon Bedford 3–2 Anglia Jimmy Robertson
Anglia Liam Highfield 2–3 Irlandia Fergal O’Brien
Tajlandia Noppon Saengkham 0–3 Anglia Martin Gould
Anglia Matthew Couch 3–0 Anglia Ian McCulloch
Anglia Jimmy Michie 3–2 Anglia Mark Joyce
Walia Jamie Jones 3–0 Anglia Sam Baird
Walia Darren Morgan 3–2 Xiao Guodong
Malta Tony Drago 3–1 Anglia Joel Walker
Irlandia Joe Delaney 2–3 Tajlandia Thanawat Thirapongpaiboon
Anglia Chris Norbury 1–3 Szkocja Alan McManus
Anglia Stuart Pettman 3–0 Anglia Kyren Wilson
Anglia Matthew Selt 3–1 Niemcy Lasse Münstermann
Anglia Rod Lawler 2–3 Anglia Nigel Bond
Szkocja Marcus Campbell 3–0 Walia Daniel Wells
Anglia Jack Lisowski 1–3 Anglia Andy Hicks
Anglia Rory McLeod 3–1 Anglia Kuldesh Johal
Brazylia Igor Figueiredo 3–0 Anglia David Gilbert
Anglia Robert Milkins 1–3 Irlandia David Morris
Irlandia Północna Patrick Wallace 1–3 Anglia Shailesh Jogia
Szkocja Craig MacGillivray 0–3 Tajlandia James Wattana

Runda 3[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy pojedynków drugiej rundy i zawodowcy z miejsc 1 - 32 światowego rankingu snookerowego
Do 3 frame’ów

Anglia Judd Trump 3–0 Tajlandia Thanawat Thirapongpaiboon
Hongkong Marco Fu 3–2 Anglia Alfred Burden
Anglia Matthew Selt 0–3 Anglia Martin Gould
Irlandia Fergal O’Brien 3–1 Walia Dominic Dale
Anglia Ricky Walden 3–1 Anglia Andy Hicks
Walia Darren Morgan 2–3 Walia Matthew Stevens
Anglia Andrew Higginson 3–1 Liang Wenbo
Irlandia Północna Gerard Greene 2–3 Anglia Shailesh Jogia
Szkocja Marcus Campbell 3–1 Anglia Simon Bedford
Liu Song 3–1 Anglia Michael Holt
Szkocja Alan McManus 3–0 Szkocja Anthony McGill
Tajlandia James Wattana 2–3 Anglia Jimmy Michie
Anglia Rory McLeod 1–3 Anglia Nigel Bond
Anglia Mark Davis 3–0 Walia Jamie Jones
Malta Tony Drago 1–3 Anglia Stephen Lee
Anglia Mike Dunn 3–1 Walia Ryan Day
Irlandia David Morris 3–0 Anglia Ben Woollaston
Irlandia Północna Mark Allen 2–3 Szkocja James McBain
Anglia Matthew Couch 3–0 Walia Paul Davies
Irlandia Ken Doherty 3–2 Anglia Joe Perry
Anglia Stuart Bingham 2–3 Anglia Jamie Cope

Mecze rozegrane w Glasgow:

Anglia Shaun Murphy 0–3 Anglia Dave Harold
Anglia Paul Davison 2–3 Anglia Jimmy White
Ding Junhui 3–0 Anglia Adrian Gunnell
Anglia Allister Carter 3–1 Tajlandia Thepchaiya Un-Nooh
Anglia Steve Davis 1–3 Anglia Peter Ebdon
Australia Neil Robertson 3–1 Szkocja Graeme Dott
Szkocja Stephen Hendry 3–0 Belgia Bjorn Haneveer
Anglia Stuart Pettman 2–3 Szkocja Stephen Maguire
Anglia Mark King 0–3 Anglia Ronnie O’Sullivan
Anglia Mark Selby 2–3 Anglia Barry Hawkins
Walia Mark Williams 3–0 Brazylia Igor Figueiredo

Breaki stupunktowe kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

[9]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Global Snooker: Prize Fund. [dostęp 2012-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)].
  2. ↑ niesklasyfikowany na liście 96 najlepszych snookerzystów na świecie
  3. ↑ eurosport.pl: 10. maks Ronniego!. [dostęp 2010-09-21]. (pol.).
  4. ↑ a b globalsnooker.com: 2010 World Open results. [dostęp 2010-03-14].
  5. ↑ worldsnooker.com: World Open Drawsheet. [dostęp 2010-03-14].
  6. ↑ worldsnooker.com: World Open Qualifying Format. [dostęp 2011-03-14].
  7. ↑ worldsnooker.com: World Open Qualifiers Drawsheet. [dostęp 2011-03-14].
  8. ↑ globalsnooker.com: 2010 World Open qualifying rounds results. [dostęp 2011-03-14].
  9. ↑ globalsnooker.com: Century Breaks. [dostęp 2011-03-14].
Turnieje snookerowe sezon 2010/2011
Turnieje rankingowe
Turnieje PTC
Inne ważne turnieje

Turnieje World Open
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=World_Open_2010&oldid=72909727”