Grand Prix Francji 1951

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Francji 1951
XXXVIII Grand Prix de l’ACF
XII Grand Prix d’Europe
4. wyścig z 8 w sezonie
11. Grand Prix Formuły 1
Tor Reims-Gueux
Francja Reims-Gueux
Data

1 lipca 1951

Trasa
Liczba okrążeń

77

Długość okrążenia

7,816 km

Dystans

601,832 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

26 kierowców

Zakwalifikowało się

23 kierowców

Ukończyło wyścig

11 kierowców

Wyniki
Pole position

Juan Manuel Fangio
(2:25,7, Alfa Romeo)

Zwycięzca

Luigi Fagioli
Juan Manuel Fangio
(3:22:11,0, Alfa Romeo)

Najszybsze
okrążenie

Juan Manuel Fangio
(2:27,8, Alfa Romeo)

4. Grand Prix w sezonie 1951
Poprzednie

Grand Prix Belgii

Następne

Grand Prix Wielkiej Brytanii

Grand Prix Francji
1950 1951 1952
Multimedia w Wikimedia Commons
Guy Mairesse podczas Grand Prix Francji 1951

Grand Prix Francji 1951 (oryg. Grand Prix de l'ACF), Grand Prix Europy 1951[1] – czwarta runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1951, która odbyła się 1 lipca 1951 po raz drugi na torze Reims-Gueux.

12. Grand Prix Francji, drugie zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Na niebieskim tle kierowcy, który wycofali się przed treningiem.

Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony
2 Włochy Giuseppe Farina Alfa Romeo Alfa Romeo 159 Alfa Romeo 1.5L 8C P
4 Argentyna Juan Manuel Fangio[a] Alfa Romeo Alfa Romeo 159 Alfa Romeo 1.5L 8C P
6 Włochy Consalvo Sanesi Alfa Romeo Alfa Romeo 159 Alfa Romeo 1.5L 8C P
8 Włochy Luigi Fagioli[b] Alfa Romeo Alfa Romeo 159 Alfa Romeo 1.5L 8C P
10 Włochy Luigi Villoresi Ferrari Ferrari 375 Ferrari Type 375 4.5L V12 E
12 Włochy Alberto Ascari Ferrari Ferrari 375 Ferrari Type 375 4.5L V12 E
14 Argentyna José Froilán González Ferrari Ferrari 375 Ferrari Type 375 4.5L V12 E
16 Włochy Piero Taruffi Ferrari Ferrari 375 Ferrari Type 375 4.5L V12 E
18 Szwajcaria Emmanuel de Graffenried Enrico Platé Maserati 4CLT/50 Maserati 4 CL 1.5L P
20 Stany Zjednoczone Harry Schell Enrico Platé Maserati 4CLT-48 Maserati 4 CL 1.5L P
22 Tajlandia Prince Bira Ecurie Siam Maserati 4CLT-48 Maserati 4 CL 1.5L P
24 Wielka Brytania Peter Whitehead Graham Whitehead Ferrari 125 Ferrari 125 F1 1.5L V12 D
26 Wielka Brytania Reg Parnell[c] GA Vandervell Ferrari 375 tw Ferrari Type 375 4.5L V12 P
28 Belgia Johnny Claes Ecurie Belge Talbot-Lago T26C-DA Talbot 23CV 4.5L 6C E
30 Robert Manzon Equipe Gordini Simca-Gordini T15 Simca-Gordini 15C 1.5L 4C E
32 Maurice Trintignant Equipe Gordini Simca-Gordini T15 Simca-Gordini 15C 1.5L 4C E
34 André Simon Equipe Gordini Simca-Gordini T15 Simca-Gordini 15C 1.5L 4C E
36 Aldo Gordini Equipe Gordini Simca-Gordini T11 Simca-Gordini 15C 1.5L 4C E
38 Philippe Étancelin Philippe Étancelin (prywatnie) Talbot-Lago T26C-DA Talbot 23CV 4.5L 6C D
40 Louis Rosier Ecurie Rosier Talbot-Lago T26C-DA Talbot 23CV 4.5L 6C D
42 Monako Louis Chiron Ecurie Rosier Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5L 6C D
44 Eugène Chaboud Eugène Chaboud (prywatnie) Talbot-Lago T26C-GS Talbot 23CV 4.5L 6C D
46 Yves Giraud-Cabantous Yves Giraud-Cabantous (prywatnie) Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5L 6C D
48 Guy Mairesse Yves Giraud-Cabantous Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5L 6C D
50 Argentyna Onofre Marimon Scuderia Milano Maserati 4CLT-50 Maserati 4 CL 1.5L P
Źródła: [2][3][4]
Uwagi
  1. ↑ Juan Manuel Fangio jeździł w aucie nr 4 w kwalifikacjach oraz przez 15 okrążeń w wyścigu. Luigi Fagioli wziął jego samochód na pozostałe okrążenia.
  2. ↑ Luigi Fagioli jeździł w aucie nr 8 w kwalifikacjach oraz przez 20 okrążeń w wyścigu. Juan Manuel Fangio wziął jego samochód na pozostałe okrążenia.
  3. ↑ Brian Shawe-Taylor miał jechać autem nr 26, lecz wycofał się, a Reg Parnell zastąpił go.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Źródło: racing-reference.info[5]

P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata
1 4 Argentyna Juan Manuel Fangio Alfa Romeo P 2:25,7 – –
2 2 Włochy Giuseppe Farina Alfa Romeo P 2:27,4 +1,7 +1,7
3 12 Włochy Alberto Ascari Ferrari E 2:28,1 +0,7 +2,4
4 10 Włochy Luigi Villoresi Ferrari E 2:28,5 +0,4 +2,8
5 6 Włochy Consalvo Sanesi Alfa Romeo P 2:28,9 +0,4 +3,2
6 14 Argentyna José Froilán González Ferrari E 2:30,8 +1,9 +5,1
7 8 Włochy Luigi Fagioli Alfa Romeo P 2:33,1 +2,3 +7,4
8 42 Monako Louis Chiron Talbot-Lago D 2:43,7 +10,6 +18,0
9 26 Wielka Brytania Reg Parnell Vandervell P 2:44,0 +0,3 +18,3
10 38 Philippe Étancelin Talbot-Lago D 2:44,8 +0,8 +19,1
11 46 Yves Giraud-Cabantous Talbot-Lago D 2:45,7 +0,9 +20,0
12 28 Belgia Johnny Claes Talbot-Lago E 2:46,6 +0,9 +20,9
13 40 Louis Rosier Talbot-Lago D 2:48,0 +1,4 +22,3
14 44 Eugène Chaboud Talbot-Lago D 2:49,6 +1,6 +23,9
15 50 Argentyna Onofre Marimon Maserati P 2:49,8 +0,2 +24,1
16 18 Szwajcaria Emmanuel de Graffenried Maserati P 2:50,1 +0,3 +24,4
17 36 Aldo Gordini Simca-Gordini E 2:50,3 +0,2 +24,6
18 32 Maurice Trintignant Simca-Gordini E 2:50,3 +0,0 +24,6
19 48 Guy Mairesse Talbot-Lago D 2:58,4 +8,1 +32,7
20 24 Wielka Brytania Peter Whitehead Ferrari D 2:59,0 +0,6 +33,3
21 34 André Simon Simca-Gordini E 2:59,5 +0,5 +33,8
22 20 Stany Zjednoczone Harry Schell Maserati P 3:02,0 +2,5 +36,3
23 30 Robert Manzon Simca-Gordini E 3:06,0 +4,0 +40,3
P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

Źródła: [6][7]

P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz
1 Awans 6 8 Włochy Luigi Fagioli
Argentyna Juan Manuel Fangio 		Alfa Romeo P 20
57 		3h22m11,0 [a]
2 Awans 4 14 Argentyna José Froilán González
Włochy Alberto Ascari 		Ferrari E 35
42 		+0:58,2 [a]
3 Awans 1 10 Włochy Luigi Villoresi Ferrari E 74 +3 okr.
4 Awans 5 26 Wielka Brytania Reg Parnell Ferrari P 73 +4 okr.
5 Spadek 3 2 Włochy Giuseppe Farina Alfa Romeo P 73 +4 okr.
6 Awans 2 42 Monako Louis Chiron Talbot-Lago D 71 +6 okr.
7 Awans 4 46 Yves Giraud-Cabantous Talbot-Lago D 71 +6 okr.
8 Awans 6 44 Eugène Chaboud Talbot-Lago D 69 +8 okr.
9 Awans 10 48 Guy Mairesse Talbot-Lago D 66 +11 okr.
10 Spadek 5 6 Włochy Consalvo Sanesi Alfa Romeo P 58 +19 okr.
11 Spadek 10 4 Argentyna Juan Manuel Fangio
Włochy Luigi Fagioli 		Alfa Romeo P 15
40 		+22 okr. [a]
Niesklasyfikowani
  28 Belgia Johnny Claes Talbot-Lago E 54 +23 okr. wypadek
  40 Louis Rosier Talbot-Lago D 43 +34 okr. zawieszenie
  38 Philippe Étancelin Talbot-Lago D 37 +40 okr. silnik
  36 Aldo Gordini Simca-Gordini E 27 +50 okr. silnik
  20 Stany Zjednoczone Harry Schell Maserati P 23 +54 okr. przegrzanie
  32 Maurice Trintignant Simca-Gordini E 11 +66 okr. silnik
  12 Włochy Alberto Ascari Ferrari E 10 +67 okr. skrzynia biegów
  34 André Simon Simca-Gordini E 7 +70 okr. silnik
  30 Robert Manzon Simca-Gordini E 3 +74 okr. silnik
  50 Argentyna Onofre Marimon Maserati P 2 +75 okr. silnik
  18 Szwajcaria Emmanuel de Graffenried Maserati P 1 +76 okr. zawieszenie
  24 Wielka Brytania Peter Whitehead Ferrari D 1 +76 okr. silnik
Nie wystartowali / niedopuszczeni do ponownego startu
  16 Włochy Piero Taruffi Ferrari E 0 choroba
  22 Tajlandia Prince Bira Maserati P 0 nie przybył
  26 Wielka Brytania Brian Shawe-Taylor Ferrari P 0 hamulce
P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz
Uwagi
  1. ↑ a b c Bolid współdzielony.

Najszybsze okrążenie[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[8]

Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
8 Argentyna Juan Manuel Fangio Alfa Romeo 2:27,8 32

Prowadzenie w wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[9]

Nr Kierowca Konstruktor Okrążenia Suma
2 Włochy Giuseppe Farina Alfa Romeo 10-44 35
4 Argentyna Juan Manuel Fangio Alfa Romeo 9 28
8 51-77
12 Włochy Alberto Ascari Ferrari 1-8 14
14 45-50

Klasyfikacja po wyścigu[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Lista systemów punktacji Formuły 1.

Pierwsza piątka otrzymywała punkty według klucza 8-6-4-3-2, 1 punkt przyznawany był dla kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie w wyścigu[10]. Klasyfikacja konstruktorów została wprowadzona w 1958 roku. Liczone było tylko 4 najlepsze wyścigi danego kierowcy.

Uwzględniono tylko kierowców, którzy zdobyli jakiekolwiek punkty

P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 +1 Argentyna Juan Manuel Fangio 3 15 2 – – 3 3 –
2 -1 Włochy Giuseppe Farina 3 14 1 – 1 – – –
3 0 Stany Zjednoczone Lee Wallard 1 9 1 – – – 1 –
4 0 Włochy Alberto Ascari 3 9 – 2 – – – –
5 +2 Włochy Luigi Villoresi 3 8 – – 2 – – 1
6 -2 Włochy Piero Taruffi 3 6 – 1 – – – 1
= -2 Stany Zjednoczone Mike Nazaruk 1 6 – 1 – – – –
8 N Włochy Luigi Fagioli 1 4 1 – – – – –
9 N Argentyna José Froilán González 2 3 – 1 – – – 1
10 -2 Louis Rosier 3 3 – – – – – 1
= -2 Włochy Consalvo Sanesi 3 3 – – – – – 1
= -2 Stany Zjednoczone Andy Linden 1 3 – – – – – –
= N Wielka Brytania Reg Parnell 1 3 – – – – – –
14 -3 Stany Zjednoczone Manny Ayulo 1 2 – – 1 – – –
= -3 Stany Zjednoczone Jack McGrath 1 2 – – 1 – – –
16 -3 Yves Giraud-Cabantous 3 2 – – – – – 1
= -3 Szwajcaria Emmanuel de Graffenried 2 2 – – – – – 1
= -3 Stany Zjednoczone Bobby Ball 1 2 – – – – – –
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Do roku 1977 Grand Prix Europy było honorowym tytułem przyznawanym eliminacjom rozgrywanym w Europie.
  2. ↑ FRANCE 1951 Race entrants. statsf1.com. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
  3. ↑ 1951 Belgian Grand Prix Entries. manipef1.com. [dostęp 2020-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-09)]. (ang.).
  4. ↑ 1951 ACF GP Entry List. chicanef1.com. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
  5. ↑ 1951 Grand Prix of France qualifying results. racing-reference.info. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
  6. ↑ 1951 Grand Prix of France. racing-reference.info. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
  7. ↑ FRANCE 1951 Result. statsf1.com. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
  8. ↑ FRANCE 1951 Best Laps. statsf1.com. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
  9. ↑ FRANCE 1951 Laps led. statsf1.com. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
  10. ↑ 1951 - STATS F1. statsf1.com. [dostęp 2020-11-20]. (ang.).
←1950 Grand Prix Formuły 1 w sezonie 1951 1952→
Grand Prix Francji zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_Francji_1951&oldid=65468424”