Hannes Reichelt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hannes Reichelt
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1980
Altenmarkt

Klub

SC-Sparkasse Radstadt

Wzrost

183 cm

Debiut w PŚ

7.12 2001, Val d’Isère
(DNF1 – super G)

Pierwsze punkty w PŚ

20.12 2002, Val Gardena (2. miejsce - super G)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Mistrzostwa świata
złoto Vail/Beaver Creek 2015 Supergigant
srebro Ga-Pa 2011 supergigant
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Québec 2000 Kombinacja
brąz Québec 2000 Supergigant
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2014/2015
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
2007/2008
2. miejsce
2016/2017
Zakończenie kariery: 2021 rok
Strona internetowa

Hannes Reichelt (ur. 5 lipca 1980 w Altenmarkt im Pongau) – austriacki narciarz alpejski, dwukrotny medalista mistrzostw świata seniorów i juniorów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się 22 sierpnia 1995 roku w Thredbo, gdzie w zawodach FIS Race zajął 37. miejsce w gigancie. W 2000 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, zdobywając brązowe medale w supergigancie i kombinacji. Był tam też piąty w slalomie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 7 grudnia 2001 roku w Val d’Isère, gdzie nie ukończyła supergiganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 20 grudnia 2002 roku w Val Gardena, zajmując drugie miejsce w tej samej konkurencji. W zawodach tych rozdzielił Didiera Défago ze Szwajcarii i Marco Büchela z Liechtensteinu. Blisko trzy lata później, 1 grudnia 2005 roku w Beaver Creek odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, wygrywając supergiganta i wyprzedzając Kanadyjczyka Erika Guaya i swego rodaka, Matthiasa Lanzingera. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2011/2012, kiedy zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2007/2008 wywalczył Małą Kryształową Kulę, a w sezonach 2013/2014 i 2014/2015 zajmował drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu.

Na mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek w 2015 roku wywalczył złoty medal w supergigancie, wyprzedzając Kanadyjczyka Dustina Cooka i Francuza Adriena Théaux. Na rozgrywanych cztery lata wcześniej mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w tej samej konkurencji zajął drugie miejsce, rozdzielając Włocha Christofa Innerhofera i Ivicę Kostelicia z Chorwacji. Był też czwarty w supergigancie podczas mistrzostw świata w Schladming, przegrywając walkę o podium z Akselem Lundem Svindalem z Norwegii o 0,33 sekundy. W 2006 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, zajmując dziesiąte miejsce w supergigancie.

W marcu 2021 r. ogłosił zakończenie kariery[1].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
10. 18 lutego 2006 Włochy Sestriere Supergigant 1:30,65 +0,74 Norwegia Kjetil André Aamodt
12. 15 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Zjazd 1:40,25 +1,51 Norwegia Aksel Lund Svindal
11. 16 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Supergigant 1:24,44 +0,96 Austria Matthias Mayer

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF1 2 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Supergigant 1:38,80 - Austria Stephan Eberharter
DNF1 14 lutego 2007 Szwecja Åre Gigant 2:19,64 - Norwegia Aksel Lund Svindal
30. 13 lutego 2009 Francja Val d’Isère Gigant 2:18,82 - Szwajcaria Carlo Janka
2. 9 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Supergigant 1:38,31 +0,60 Włochy Christof Innerhofer
16. 12 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Zjazd 1:58,41 +2,58 Kanada Erik Guay
4. 6 lutego 2013 Austria Schladming Supergigant 1:23,96 +0,55 Stany Zjednoczone Ted Ligety
DNF1 9 lutego 2013 Austria Schladming Zjazd 2:01,32 - Norwegia Aksel Lund Svindal
1. 5 lutego 2015 Stany Zjednoczone Beaver Creek Supergigant 1:15,68 - -
13. 7 lutego 2015 Stany Zjednoczone Beaver Creek Zjazd 1:43,18 +0,94 Szwajcaria Patrick Küng
10. 9 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Supergigant 1:25,38 +1,09 Kanada Erik Guay
17. 12 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:38,91 +1,08 Szwajcaria Beat Feuz

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
11. 21 lutego 2000 Kanada Québec Zjazd 1:10,77 +1,29 Austria Thomas Graggaber
3. 22 lutego 2000 Kanada Québec Supergigant 1:15,69 +0,82 Austria Klaus Kröll
5. 25 lutego 2000 Kanada Québec Slalom 1:52,95 +0,89 Szwajcaria Daniel Défago
15. 26 lutego 2000 Kanada Québec Gigant 1:52,09 +1,52 Austria Georg Streitberger
3. 26 lutego 2000 Kanada Québec Kombinacja 31,36 pkt +7,70 pkt Austria Matthias Lanzinger

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Stany Zjednoczone Beaver Creek – 1 grudnia 2005 (supergigant)
  2. Stany Zjednoczone Beaver Creek – 3 grudnia 2007 (supergigant)
  3. Kanada Whistler – 23 lutego 2008 (gigant)
  4. Włochy Bormio – 13 marca 2008 (supergigant)
  5. Austria Hinterstoder – 5 lutego 2011 (supergigant)
  6. Włochy Bormio – 29 grudnia 2012 (zjazd)
  7. Austria Kitzbühel – 25 stycznia 2014 (zjazd)
  8. Stany Zjednoczone Beaver Creek – 6 grudnia 2014 (supergigant)
  9. Szwajcaria Wengen – 18 stycznia 2015 (zjazd)
  10. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 28 lutego 2015 (zjazd)
  11. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 28 stycznia 2017 (zjazd)
  12. Stany Zjednoczone Aspen – 16 marca 2017 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Włochy Val Gardena – 20 grudnia 2002 (supergigant) – 2. miejsce
  2. Norwegia Lillehammer – 13 marca 2003 (supergigant) – 3. miejsce
  3. Austria Kitzbühel – 20 stycznia 2006 (supergigant) – 3. miejsce
  4. Szwajcaria Adelboden – 5 stycznia 2008 (gigant) – 3. miejsce
  5. Kanada Whistler – 21 lutego 2008 (supergigant) – 2. miejsce
  6. Włochy Alta Badia – 21 grudnia 2008 (gigant) – 3. miejsce
  7. Norwegia Kvitfjell – 7 marca 2010 (supergigant) – 2. miejsce
  8. Kanada Lake Louise – 26 listopada 2011 (zjazd) – 3. miejsce
  9. Włochy Alta Badia – 18 grudnia 2011 (gigant) – 2.miejsce
  10. Szwajcaria Wengen – 14 stycznia 2012 (zjazd) – 2.miejsce
  11. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 28 stycznia 2012 (zjazd) – 3. miejsce
  12. Szwajcaria Crans-Montana – 26 lutego 2012 (gigant) – 3. miejsce
  13. Austria Schladming – 14 marca 2012 (zjazd) – 3. miejsce
  14. Stany Zjednoczone Beaver Creek – 1 grudnia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
  15. Szwajcaria Wengen – 19 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
  16. Austria Kitzbühel – 26 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
  17. Stany Zjednoczone Beaver Creek – 6 grudnia 2013 (zjazd) – 2. miejsce
  18. Stany Zjednoczone Beaver Creek – 7 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
  19. Włochy Bormio – 29 grudnia 2013 (zjazd) – 2. miejsce
  20. Szwajcaria Wengen – 18 stycznia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  21. Włochy Val Gardena – 20 grudnia 2014 (supergigant) – 3. miejsce
  22. Austria Saalbach – 21 lutego 2015 (zjazd) – 3. miejsce
  23. Włochy Santa Caterina – 29 grudnia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
  24. Szwajcaria Wengen – 16 stycznia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
  25. Austria Kitzbühel – 22 stycznia 2016 (supergigant) – 3. miejsce
  26. Włochy Santa Caterina – 27 grudnia 2016 (supergigant) – 2. miejsce
  27. Norwegia Kvitfjell – 26 lutego 2017 (supergigant) – 2. miejsce
  28. Kanada Lake Louise – 26 listopada 2017 (supergigant) – 3. miejsce
  29. Stany Zjednoczone Beaver Creek – 1 grudnia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
  30. Austria Kitzbühel – 20 stycznia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
  • W sumie (12 zwycięstw, 12 drugich i 18 trzecich miejsc).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Mateusz Król: Alpejski PŚ. Kolejna austriacka gwiazda kończy karierę. Narty zamieni na szkolną ławkę. sportsinwinter.pl, 2021-03-17. [dostęp 2021-03-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie świata w narciarstwie alpejskim w supergigancie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hannes_Reichelt&oldid=70323793”