Przejdź do zawartości

Heike Henkel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heike Henkel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1964
Kilonia

Wzrost

181 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Halowe mistrzostwa świata
brąz Budapeszt 1989 skok wzwyż
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Glasgow 1990 skok wzwyż
srebro Budapeszt 1988 skok wzwyż
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Barcelona 1992 lekkoatletyka
(skok wzwyż)
Mistrzostwa świata
złoto Tokio 1991 skok wzwyż
Halowe mistrzostwa świata
złoto Sewilla 1991 skok wzwyż
srebro Toronto 1993 skok wzwyż
brąz Barcelona 1995 skok wzwyż
Mistrzostwa Europy
złoto Split 1990
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Genua 1992 skok wzwyż

Heike Henkel z domu Redetzky (ur. 5 maja 1964 w Kilonii) – niemiecka lekkoatletka, która specjalizowała się w skoku wzwyż.

Jedna z najbardziej utytułowanych skoczkiń wzwyż w historii. Trzykrotna uczestniczka igrzysk olimpijskich[1]: Los Angeles 1984 (11. miejsce), Seul 1988 (odpadła w eliminacjach) oraz Barcelona 1992 (złoty medal). W roku 1990 została mistrzynią Europy[2], a rok później – w 1991 – wywalczyła mistrzostwo świata[3]. Czterokrotna medalistka halowych mistrzostw świata[4]Sewilla 1991 (złoto), Toronto 1993 (srebro), Budapeszt 1989 oraz Barcelona 1995 (brąz). W 1992 wynikiem 2,07 ustanowiła halowy rekord świata (dziś jest to 2. wynik w historii światowej lekkoatletyki i rekord Niemiec). Swój najlepszy rezultat na stadionie – 2,05 – uzyskała 31 sierpnia 1991 w Tokio.

W 1991 roku triumfowała w łącznej klasyfikacji punktowej wszystkich konkurencji w cyklu Grand Prix oraz wygrała prestiżowy plebiscyt Track & Field Athlete of the Year[5]. Obecnie jest zaangażowana w walkę z niedozwolonym dopingiem.

Jej pierwszym mężem był pływak Rainer Henkel, aktualnie jest żoną wieloboisty Paula Meiera.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zawody Miasto Lokata
1981 Mistrzostwa Europy juniorów Holandia Utrecht 5. miejsce
1984 Igrzyska olimpijskie Stany Zjednoczone Los Angeles 11. miejsce
1986 Mistrzostwa Europy Stuttgart 6. miejsce
1987 Halowe mistrzostwa Europy Francja Liévin 5. miejsce
1987 Halowe mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Indianapolis 6. miejsce
1987 Finał A pucharu Europy Czechosłowacja Praga 3. miejsce[6]
1987 Mistrzostwa świata Włochy Rzym 6. miejsce
1988 Halowe mistrzostwa Europy Budapeszt 2. miejsce[7]
1988 Igrzyska olimpijskie Korea Południowa Seul el. – 13. miejsce
1989 Halowe mistrzostwa świata Budapeszt 3. miejsce
1989 Finał Grand Prix IAAF Monako Monte Carlo 3. miejsce
1990 Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow 1. miejsce[7]
1990 Mistrzostwa Europy Split 1. miejsce
1991 Halowe mistrzostwa świata Hiszpania Sewilla 1. miejsce
1991 Finał A pucharu Europy Niemcy Frankfurt nad Menem 3. miejsce[6]
1991 Mistrzostwa świata Japonia Tokio 1. miejsce
1991 Finał Grand Prix IAAF Hiszpania Barcelona 1. miejsce
1992 Halowe mistrzostwa Europy Włochy Genua 1. miejsce[7]
1992 Igrzyska olimpijskie Hiszpania Barcelona 1. miejsce
1993 Halowe mistrzostwa świata Kanada Toronto 2. miejsce
1993 Superliga pucharu Europy Włochy Rzym 2. miejsce[6]
1993 Mistrzostwa świata Niemcy Stuttgart DNS[8]
1995 Halowe mistrzostwa świata Hiszpania Barcelona 3. miejsce
1995 Mistrzostwa świata Szwecja Göteborg el. – 8. miejsce[9]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. SROlympic. [dostęp 2009-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 maja 2011)]. (ang.).
  2. GBRAthletics: European Championships (Women). [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
  3. GBRAthletics: IAAF World Championships. [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
  4. GBRAthletics: IAAF World Indoor Championships. [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
  5. T&FN’s World Women’s Athletes of the Year. Track & Field News. [dostęp 2015-02-09]. (ang.).
  6. a b c GBRAthletics: European Cup A Final and Super League (Women). [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
  7. a b c GBRAthletics: European Indoor Championships (Women). [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
  8. Po pomyślnym przejściu eliminacji Henkel nie wystartowała w konkursie finałowym.
  9. W swojej grupie eliminacyjnej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]