Język mansim
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
50? (2010}[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| Glottolog | mans1260 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mansim, także: borai, moi, moi brai[2] – prawie wymarły język papuaski używany w prowincji Papua Zachodnia w Indonezji. Według doniesień terenowych posługuje się nim 50 osób (w podeszłym wieku)[1]. G. Holton i M. Klamer (2018) sugerują, że jest już wymarły[3].
Jest blisko spokrewniony z językiem hatam[1][4]. Zebrane dane leksykalne sugerują, że należy go rozpatrywać jako język odrębny od hatam[1]. Oba języki zostały sklasyfikowane w ramach niewielkiej rodziny hatam-mansim[5][6]. G. Reesink omawia je wraz z językami wschodniej Ptasiej Głowy[4]. Nie jest jasne, czy języki te (z uwzględnieniem mansim i hatam) tworzą spójną grupę genetyczną (uważa się, że chodzi o dwie rodziny, co najwyżej daleko ze sobą spokrewnione)[7].
Do jego zaniku przyczyniła się presja ze strony języka hatam (dominującego lokalnie) i języka narodowego[8].
Wyróżnia się obfitością zapożyczeń z języka biak-numfor (na poziomie struktury i leksyki)[9].
Często pomijany w klasyfikacjach języków papuaskich[3]. Nie został uwzględniony w Ethnologue (wyd. 16–24)[1]. Bardzo słabo poznany, sporządzono pobieżny opis jego gramatyki i słownictwa[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Mansim. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-15)]. (ang.).
- ↑ Ger P. Reesink: A grammar of Hatam: Bird’s Head Peninsula, Irian Jaya. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 1999, s. 1–2, seria: Pacific Linguistics C-146. DOI: 10.15144/PL-C146. ISBN 0-85883-497-9. OCLC 1076067780. (ang.).
- ↑ a b Holton i Klamer 2018 ↓, s. 580.
- ↑ a b Jelle Miedema, Ger Reesink: One Head, Many Faces: New Perspectives on the Bird’s Head Peninsula of New Guinea. Leiden: KITLV Press, 2004, s. 32, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 219. DOI: 10.1163/9789004454385. ISBN 978-90-67-18229-4. ISBN 978-90-04-45438-5. OCLC 1312159896. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Hatam-Mansim. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-15)]. (ang.).
- ↑ Reesink 2005 ↓, s. 187.
- ↑ Holton i Klamer 2018 ↓, s. 579, 580.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 514.
- ↑ Reesink 2002 ↓, s. 280, 305.
- ↑ Reesink 2002 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gary Holton, Marian Klamer: The Papuan languages of East Nusantara and the Bird’s Head. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 569–640, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-005. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).
- Ger P. Reesink: Mansim, a lost language of the Bird’s Head. W: Ger P. Reesink (red.): Languages of the eastern Bird’s Head. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2002, s. 277–340, seria: Pacific Linguistics 524. DOI: 10.15144/PL-524.277. ISBN 0-85883-494-4. OCLC 50699329. (ang.).
- Ger Reesink: West Papuan languages: roots and development. W: Andrew Pawley, Robert Attenborough, Robin Hide, Jack Golson (red.): Papuan pasts: cultural, linguistic and biological histories of Papuan-speaking peoples. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2005, s. 185–218, seria: Pacific Linguistics 572. ISBN 978-0-85883-562-7. OCLC 67292782. [dostęp 2023-02-12]. (ang.).