Języki ugrofińskie
Języki ugrofińskie – grupa języków w obrębie języków uralskich lub uralsko-jukagirskich (liga uralo-ałtajska).
Posługuje się nimi około 24 mln mówiących, zamieszkujących Europę Północną, Syberię oraz Węgry. Grupa ta dzieli się na dwa zespoły: fiński (zwany też zachodniougrofińskim lub fińsko-permskim) i ugryjski[1]. Najważniejsze z nich to węgierski, fiński, estoński oraz mordwiński, ale wieloma językami z tej grupy posługują się niewielkie społeczności zamieszkujące daleką północ Rosji i wraz z postępującą asymilacją tych ludów wiele z tych języków zagrożonych jest wymarciem.
Cechą charakterystyczną języków z tej grupy jest występowanie dużej liczby przypadków.
Pokrewieństwo między różnymi członkami tej rodziny polega przede wszystkim na zbliżonej strukturze języka, podczas gdy w słownictwie jest niewiele podobieństw. Prajęzyki, z których powstały następnie fiński i węgierski, rozdzieliły się wiele tysięcy lat temu, toteż ich podobieństwo jest nie większe niż między członkami różnych podrodzin języków indoeuropejskich, na przykład między polskim a niemieckim.
Klasyfikacja języków ugrofińskich
[edytuj | edytuj kod]- języki uralskie (ok. 24 mln)
- języki ugrofińskie (ok. 24 mln)
- języki fińskie (ponad 9,6 mln)
- języki bałtycko-fińskie (ok. 7,3 mln)
- języki wołżańskie (ok. 1,5 mln)
- języki permskie (ok. 1,2 mln)
- komi (zyriański, ok. 345 tys.)
- komi-permiacki (ok. 150 tys.)
- udmurcki (wotiacki, ok. 700 tys.)
- języki saamskie (ok. 35 tys.)
- języki ugryjskie (ponad 14 mln)
- chantyjski (ostiacki, ok. 20 tys.)
- mansyjski (wogulski, ok. 8 tys.)
- węgierski (ok. 14 mln)
- języki fińskie (ponad 9,6 mln)
- języki ugrofińskie (ok. 24 mln)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ugrofińskie języki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-29] .