Przejdź do zawartości

Józef Przybyła

To jest dobry artykuł
Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Przybyła
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1945
Bystra

Data i miejsce śmierci

21 marca 2009
Buczkowice

Klub

LKS Klimczok Bystra (1956–1973)
WKS Zakopane (1965–1966)

Wzrost

170 cm[1]

Rekord życiowy

143 m na Velikance w Planicy (1968)[2]

Józef Ignacy Przybyła (ur. 29 stycznia 1945 w Bystrej, zm. 21 marca 2009 w Buczkowicach) – polski skoczek narciarski, reprezentant Polski, dwukrotny olimpijczyk. Sześciokrotny mistrz Polski, jedenastokrotny medalista mistrzostw Polski[3]. Były rekordzista kraju w długości skoku. Reprezentant klubu LKS Klimczok Bystra, a w czasie służby wojskowej – WKS Zakopane.

Mąż Marii z domu Bigos, ojciec Natalii (ur. 1966), Wacława (ur. 1971) i Sebastiana (ur. 1975)[4]. Jego zięciem był Janusz Malik, skoczek, reprezentant Polski, olimpijczyk, a wnukiem Fabian Malik, także były skoczek[1].

Przybyła skakał początkowo na nartach Kästla, a potem na enerdowskich Poppach[5]. Buty robiono w Krośnie. Polacy skakali wówczas w fińskich swetrach i spodniach z polskiego elastiku[5].

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Józefa Przybyły, Antoni, pochodził z Brennej, gdzie przed wybuchem II wojny światowej istniały dwie skocznie narciarskie, i gdzie w okresie przedwojennym jeździł na nartach[6]. Poślubił potem Karolinę Halamę. Starszy brat Józefa, Władysław, skakał na nartach i nauczył brata jeździć i skakać, łącząc te dyscypliny z konkurencjami alpejskimi. W Bystrej, gdzie Przybyła się wychowywał, w połowie lat 50. powstał klub narciarski, wybudowano także skocznię na tzw. Kozoku[6]. Pierwszy skok oddał w 1956, w wieku 11 lat, na drewnianych jesionowych deskach. Jego pierwszym trenerem był Stefan Nikiel. W młodzieżowych mistrzostwach Polski w konkurencjach klasycznych, które odbywały się w Zakopanem w dniach 16–20 lutego 1961, był 5. w grupie młodzików[6]. W 1962 należał już do czołówki klubowych skoczków i jako widz, oglądał mistrzostwa świata w Zakopanem[6].

1962/1963

[edytuj | edytuj kod]

W 1963 po treningach seniorów na Wielkiej Krokwi, razem z Wirgiliuszem Hulą i Janicą, oddał swoje dwa pierwsze skoki na tym obiekcie. Osiągnął odległości 86 m i 99 m[5]. Trener Mieczysław Kozdruń włączył go do kadry narodowej, w której znajdowali się wówczas m.in. Władysław Tajner, Antoni Łaciak, Antoni Wieczorek i Piotr Wala[5]. Przybyła, jako junior, został zgłoszony do oficjalnego konkursu z seniorami. Wygrał go, skacząc 97 m i 98 m[1]. Kozdruń stale pracował nad stylem skoków swoich zawodników, zwłaszcza nad równym prowadzeniem nart i poprawnym lądowaniem. Ważnym elementem treningu były też ćwiczenia akrobatyczne na sali, które prowadził mgr Świętek.

11 marca wziął udział w Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny. Faworytem zawodów, które odbywały się w trzech seriach, był Niemiec z NRD Helmut Recknagel[7]. Pod skocznią zebrało się kilkadziesiąt tysięcy widzów. Recknagel w pierwszej serii uzyskał rezultat 91,5 m. Przybyła skoczył 90,5 m. W drugiej serii lądowali odpowiednio na 87 m i 86,5 m. W ostatniej serii Niemiec skoczył 90 m, Polak metr dalej. Recknagel wygrał ten konkurs z notą 231,2 pkt., Przybyła stracił doń 3,2 pkt[7].

1963/1964

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy wziął udział w Turnieju Czterech Skoczni. W zawodach w Oberstdorfie uplasował się na 6. lokacie[8]. W Garmisch-Partenkirchen był 3.[9] W Innsbrucku, w pierwszej serii, wylądował na 95,5 m, ustanawiając nowy rekord Bergisel[7]. W drugim skoku osiągnął odległość 86 m i ponownie zajął 3. pozycję[10]. Po trzech konkursach TCS zajmował drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. Do Fina Veikko Kankkonena tracił 1,5 punktu[7]. W Bischofshofen skoczył 100 m i objął prowadzenie w klasyfikacji Turnieju. Dostał wtedy na zeskoku specjalną odznakę „stumetrowca”, gdyż jako pierwszy w historii skoczył na tym obiekcie sto metrów[11]. Drugi skok, na 90 m, zakończył upadkiem.

Nie wiem co się stało. Padłem jak skoszony. Prawdopodobnie najechałem na kamień lub jakąś przeszkodę, gdyż śnieg na skocznię w Bischofshofen był przywożony ciężarówkami z gór. Sędziowie za upadek odjęli mi 30 punktów.

Józef Przybyła, [11]
Skocznia w Bischofshofen, której od 1964 roku Przybyła był rekordzistą

Przybyłę w rankingu konkursu sklasyfikowano na 41. pozycji[12], a w całym Turnieju na miejscu 7., z notą 828,2 pkt.[13] Sędziowie w tamtym cyklu nisko oceniali skoki Przybyły. Przy lądowaniu jego telemark był bardzo głęboki, często kolanem dotykał narty. Jego szeroko prowadzone narty falowały w powietrzu, przez co noty były niskie[14].

Przed igrzyskami olimpijskimi ostatnią eliminacją dla grupy skoczków prowadzonych przez trenera Kozdrunia był Memoriał Czecha i Marusarzówny na Wielkiej Krokwi. Przybyła po 100 m skoku był w nim drugi. Zwyciężył też w mistrzostwach Polski[3].

Na igrzyskach w Innsbrucku Polskę reprezentowało sześciu skoczków[15]. Na średniej skoczni w Seefeld in Tirol Przybyła złamał podczas treningu nartę. Jego kolega z kadry – Stefan Przybyła – przysłał mu z Polski swoje Poppy. Olimpijczykowi dostarczono je dzień przed pierwszym konkursem[15]. Po swoim pierwszym skoku, na 78 m, długo prowadził. W kolejnych seriach lądował na 74 m i 73 m i zajął 18. pozycję[16]. Na dużej skoczni po pierwszej serii, w której osiągnął 92 m, był czwarty. W drugiej był szósty, po lądowaniu na 87,5 m. W ostatnim skoku, przy silnie wiejącym fenie skoczył 74,5 m i rywalizację zakończył na 9. miejscu[17].

Miesiąc po olimpiadzie był czwarty na Holmenkollen w Oslo[15]. W tamtym sezonie został uznany przez specjalistów FIS (na podstawie dziewięciu najważniejszych zawodów sezonu) czwartym skoczkiem świata[18]. Wygrał jeszcze kolejną rywalizację o mistrzostwo kraju[3].

1964/1965

[edytuj | edytuj kod]

TCS Przybyła zaczął od 11. miejsca w Oberstdorfie[19]. W Innsbrucku był 3., za Norwegami Torgeirem Brandtzægiem i Bjørnem Wirkolą[20]. W klasyfikacji końcowej był 5.[1]

W połowie lutego odbyły się w Zakopanem otwarte mistrzostwa Polski. W konkursie skoków triumfował Przybyła (miał najdłuższy skok dnia – 99,5 m) przed Piotrem Walą i Ryszardem Witkem[18]. Zwyciężył też w międzynarodowych zawodach w skokach o Puchar Beskidów, zarówno w Wiśle, jak i w Szczyrku. Był najlepszy w skokach w Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny w Zakopanem. Pierwszy konkurs wygrał Przybyła, drugi Witke (Przybyła był w nim 4.)[18]. Wystartował jeszcze w zimowej Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych w Kawgołowie, na której był piąty. W mistrzostwach kraju na skoczni dużej wywalczył srebrny medal[3].

1965/1966

[edytuj | edytuj kod]

Turniej Czterech Skoczni ukończył na 34. miejscu, z 711,2 zdobytymi punktami[21]. W Oberstdorfie był 34.[22], w Ga-Pa 36.[23], w Innsbrucku 46.[24], a w Bischofshofen 32.[25]

Startował w międzynarodowym otwartym konkursie o Wielką Nagrodę Tatr i zwyciężył (z najdłuższym skokiem na 103 m), przed Czechosłowakiem Doubkiem i Piotrem Walą[18]. W Pucharze Beskidów triumfował Koba Cakadze z ZSRR. Przybyła wygrał za to konkurs na skoczni w Wiśle-Malince. W silnie obsadzonym Pucharze Przyjaźni w Oberhofie zajął 8. miejsce[18]. W Brotterode i w Schmiedefeldzie Przybyła skakał słabiej i w klasyfikacji łącznej Pucharu był na 20. pozycji. Na Wielkiej Krokwi w mistrzostwach Polski wygrał konkurs, wyrównując skokiem na 103 m rekord Recknagla z FIS 1962[18]. Potem wywalczył kolejny złoty medal MP[3].

Potem pojechał na Mistrzostwa Świata 1966 do Oslo. Na normalnej skoczni po pierwszej serii, po skoku na 78 m, był drugi. W ostatniej serii wylądował na 71,5 m i w klasyfikacji spadł na 13. pozycję[26].

Wydawało mi się, że medal mam w kieszeni, bo po pierwszej serii byłem ex aequo na drugim miejscu. Chciałem bardzo wygrać te zawody. A wystarczyło tylko jeszcze raz normalnie, dobrze skoczyć. Trener i działacze mobilizowali mnie do długiego skoku. Chciałem wygrać, może za bardzo... i nie wygrałem. W próg, w drugim skoku, trafiłem świetnie, wyleciałem wysoko, potem zamiast to wytrzymać, „dołożyłem” biodrami i narty mi uciekły, musiałem się ratować przed upadkiem i skoczyłem tylko 71,5 m.

Józef Przybyła, [18]

Rywalizacja na dużej skoczni toczona była we mgle. Przybyła lądował na 76,5 m i 73 m i uplasował się na 30. lokacie[27].

Po MŚ startował w zakopiańskim Memoriale i wygrał konkurs na Wielkiej Krokwi ze skokiem na 98,5 m, przed Austriakiem Golserem i Reinholdem Bachlerem, a w drugim konkursie był trzeci. Na zamykających sezon zawodach w Moirana w Norwegii zajął trzecie miejsce, a w Helsinkach był drugi, za mistrzem świata Wirkolą[18].

1966/1967

[edytuj | edytuj kod]

W TCS zdobył 811,9 pkt. i uplasował się na 9. miejscu[28]. Zajął 6. pozycję w Oberstdorfie[29], 22. w Ga-Pa[30], 15. w Innsbrucku[31] i 12. w Bischofshofen[32].

W Pucharze Przyjaźni w Wiśle był 6. Polska zajęła drużynowo 4. miejsce[2]. W MP zdobył złoty medal na Średniej i brązowy na Wielkiej Krokwi[2][3]. W marcowym memoriale, w pierwszym konkursie Przybyła był 3. (skoki na 104 m i 98 m), a w drugim – drugi. W Raufoss w Norwegii zajął 7. pozycję. W III Mistrzostwach Armii Zaprzyjaźnionych był 3. w Oberhofie, a reprezentacja Polski wygrała klasyfikację zespołową[2].

1967/1968

[edytuj | edytuj kod]

W konkursie w Ga-Pa, rozgrywanym w ramach Turnieju Czterech Skoczni zajął 18. pozycję[33] (w Oberstdorfie 55.). W Innsbrucku był 33.[34], a w Bischofshofen ponownie 18.[35] W całym Turnieju zajął 23. pozycję.

Drugim startem olimpijskim Przybyły był występ we francuskim Grenoble na olimpiadzie w roku 1968. Wypadł tam najlepiej z polskich zawodników, mimo wcześniejszej kontuzji nogi[2]. Jak sam później przyznał, we Francji był bez formy[2]. Przed konkursem na normalnej skoczni do południa tory na rozbiegu były oblodzone. Polscy zawodnicy nasmarowali narty, aby dobrze jeździły w tych warunkach. W międzyczasie organizatorzy wyrównali tory i posypali próg solą. Austriacy i Czechosłowacy przystosowali do nich swoje skokówki, przez co w zawodach skakali najdalej[2]. Na obiekcie K-70 Przybyła był 27. Osiągnął wówczas odległości 72,5 m i 71 m[36]. Na skoczni dużej zajął 14. miejsce, skacząc 98 m i 90,5 m[37].

Obiekt w Wiśle-Malince, na którym Przybyła wygrywał zawody o Puchar Beskidów

Jeszcze przed igrzyskami wziął udział w Memoriale Czecha i Marusarzówny. Na Wielkiej Krokwi był drugi, po dwóch skokach na 99,5 m, przegrywając z Horstem Queckiem. W drugim konkursie Przybyła skakał najdalej, lądując na 108,5 m, bijąc rekord obiektu, od 1962 należący do Recknagla[2]. Jeszcze w tym samym roku poprawił swój rezultat, skacząc na Krokwi 109 m. Po powrocie do kraju rozegrano w Beskidach na skoczniach w Wiśle i Szczyrku mistrzostwa Polski. Na obydwu skoczniach najlepszy był kombinator klasyczny Erwin Fiedor. Przybyła był czwarty i drugi[2]. Wygrał także Puchar Beskidów. Na skoczni Velikanka w Planicy ustanowił rekord Polski – 143 m. O 10 m poprawił rekord Kocyana z Vikersund. Przybyła zajął 14. lokatę, po skokach na 143 m i 137 m. Łącznie w dwudniowym konkursie lotów był 18.[2]

Przed trzecim skokiem „złapałem” potworną tremę. To było coś strasznego. Strach wtłaczał, kotłował się we mnie. Z wieżyczki startowej widziałem jedynie morze mgły, wijącej się jak gdyby nad... przepaścią. Wszystko przestało dla mnie istnieć. Jak z otchłani wyrwał mnie głos startera. Przemogłem się i pojechałem w dół. Na spotkanie z morzem mgły i... strachem. Na ledwie widniejący próg skoczni... Nie pamiętam jak skoczyłem i jak lądowałem. W piersiach zapierało. To było wspaniałe uczucie. Dla takiej chwili warto było skakać. Kiedy spojrzałem na tablicę świetlną z wynikami ujrzałem „143”. To był rekord Polski w długości skoku narciarskiego. Byłem rekordzistą, znalazłem się w gronie ludzi ptaków.

Józef Przybyła, [2]

Zdobył jeszcze Puchar Przyjaźni, rozgrywany na skoczniach w Wiśle, Szczyrku i Zakopanem, na który przyjechali najlepsi skoczkowie z NRD, ZSRR, Czechosłowacji i Polski[38].

1968/1969

[edytuj | edytuj kod]

W tym sezonie zwyciężył w zaliczanym do Pucharu Beskidów konkursie w Szczyrku. Zajął także 1. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu[38]. W zakopiańskim Memoriale był 2. i 9. Oba konkursy wygrał Manfred Wolf z NRD. W mistrzostwach Polski, rozgrywanych w Zakopanem w dniach 13–17 lutego, zwyciężył na Średniej Krokwi. Na Wielkiej był 2., ex aequo z kombinatorem klasycznym Józefem Gąsienicą Danielem.

1969/1970

[edytuj | edytuj kod]

W Turnieju Czterech Skoczni znalazł się na 33. miejscu, z 784,4 zdobytymi punktami[39]. W Oberstdorfie został sklasyfikowany na pozycji 34.[40], w Garmisch-Partenkirchen na 32.[41], w Innsbrucku na 35.[42], a w Bischofshofen na 45.[43]

Potem po raz drugi wystartował w mistrzostwach świata, tym razem odbywających się w Wysokich Tatrach, w Czechosłowacji. Dwukrotnie był 39., na skoczni normalnej lądował na 74 m i 73 m[44], a na dużej na 86 m i 90 m[45]. W pokazowym konkursie drużynowym polska reprezentacja w składzie Tadeusz Pawlusiak, Stanisław Gąsienica-Daniel, Przybyła, Adam Krzysztofiak zajęła 5. pozycję (startowało 18 ekip)[46].

Po mistrzostwach wystartował w zakopiańskim Memoriale i zajął 2. miejsce, za Manfredem Wolfem[38]. Na MP w Zakopanem był 4., a w Wiśle nie wystartował.

1970/1971

[edytuj | edytuj kod]

W TCS Przybyła plasował się kolejno na 10. pozycji w Oberstdorfie[47], 10. w Ga-Pa, 23. w Innsbrucku[48] i 34. w Bischofshofen[49]. W klasyfikacji łącznej miał 826 pkt. i był 19.

W Mistrzostwach Polski 1971, przeprowadzonych w dniach 18–22 lutego, był 3. na skoczni w Malince i 12. na Skalitem[38].

1971/1972

[edytuj | edytuj kod]

Karierę zakończył w 1972 roku. Skakał wówczas jeszcze w mistrzostwach kraju w Zakopanem, gdzie zajął dwa razy szóste miejsce na skoczni dużej i średniej[50], a potem, z powodu kontuzji, nie wystartował w Memoriale Czecha i Marusarzówny, mimo iż miał być wystawiony przez trenera do tego występu[4]. Przybyłę przewidywano do wyjazdu na igrzyska do Sapporo, lecz był po kontuzji i nie wziął udziału w eliminacjach. Na jego miejsce pojechał Wojciech Fortuna[4]. Potem doznał ciężkiego upadku na Wielkiej Krokwi. Spadł z progu na głowę i uderzył ją nartą, co spowodowało wstrząs mózgu. Dodatkowo, odkleiła mu się siatkówka w prawym oku[50]. Przeszedł pięć operacji, w wyniku których oko uratowano, ale nic na nie nie widział. Przeszedł wówczas na rentę[4]. Nie mógł wrócić do zawodu szlifierza kryształów, zdobył więc uprawnienia instruktora i trenera sportowego.

Po zakończeniu kariery

[edytuj | edytuj kod]

Przybyła przez pewien czas był asystentem trenera kadry narodowej skoczków Tadeusza Kołdra. W latach 1978–1982 pracował z kombinatorami klasycznymi[4]. Od 1985 do 1992 szkolił młodzież w szkółce skoczków LKS Szczyrk. Klub nie miał pieniędzy i Przybyła z niego odszedł. Został Mistrzem Sportu, odznaczony został Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Jest też zasłużonym działaczem LZS (trzykrotnie znalazł się na 2. miejscu w plebiscycie najlepszych sportowców Ludowych Związków Sportowych)[11]. Był sędzią okręgowym w skokach[1]. Od 1966 mieszkał w Buczkowicach i pomagał zięciowi w prowadzeniu warsztatu stolarskiego[51]. Zmarł 21 marca 2009 roku w Buczkowicach. Tam też został pochowany[52].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]
1964 Austria Innsbruck – 18. miejsce (K-70), 9. miejsce (K-90)
1968 Francja Grenoble – 27. miejsce (K-70), 14. miejsce (K-90)

Starty J. Przybyły na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Skok 3 Nota Strata Zwycięzca
18. 31 stycznia 1964 Austria Innsbruck/Seefeld in Tirol Toni-Seelos-Olympiaschanze K-70 78,0 m 74,0 m 73,0 m 203,2 pkt 26,7 pkt Veikko Kankkonen
9. 9 lutego 1964 Austria Innsbruck Bergisel K-90 92,0 m 87,5 m 74,5 m 211,3 pkt 19,4 pkt Toralf Engan
27. 11 lutego 1968 Francja Grenoble/Autrans Le Claret K-70 72,5 m 71,0 m – 193,7 pkt 22,8 pkt Jiří Raška
14. 18 lutego 1968 Francja Grenoble/Saint-Nizier Dauphine K-90 98,0 m 90,5 m – 199,2 pkt 32,1 pkt Władimir Biełousow

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]
1966 Norwegia Oslo – 13. miejsce (K-70), 30. miejsce (K-90)
1970 Czechosłowacja Wysokie Tatry – 39. miejsce (K-70), 39. miejsce (K-90)

Starty J. Przybyły na mistrzostwach świata – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
13. 19 lutego 1966 Norwegia Oslo Midtstubakken K-70 78,0 m 71,5 m 207,8 pkt 26,8 pkt Bjørn Wirkola
30. 27 lutego 1966 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-90 76,5 m 73,0 m 169,9 pkt 45,4 pkt Bjørn Wirkola
39. 14 lutego 1970 Czechosłowacja Wysokie Tatry MS 1970 B K-70 74,0 m 73,0 m 204,3 pkt 36,3 pkt Garij Napałkow
39. 21 lutego 1970 Czechosłowacja Wysokie Tatry MS 1970 A K-90 86,0 m 90,0 m 177,7 pkt 48,3 pkt Garij Napałkow

Turniej Czterech Skoczni

[edytuj | edytuj kod]
12. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
6 3 3 41 7
13. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
11 15 3 22 5
14. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
34 36 46 32 34
15. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
6 22 15 12 9
16. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
55 18 33 18 23
18. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
34 32 35 45 33
19. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
10 30 23 34 19

Sukcesy krajowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 6-krotny mistrz Polski w skokach[53]:
    • na skoczni 70 m (1964, 1966, 1967, 1969)
    • na skoczni 90 m (1964, 1966)
  • 3-krotny wicemistrz Polski w skokach[3]:
    • na skoczni 70 m (1968)
    • na skoczni 90 m (1965, 1969)
  • 2-krotny brązowy medalista mistrzostw Polski w skokach[3]:
    • na skoczni 90 m (1967, 1971)

Inne

[edytuj | edytuj kod]
  • Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny – 1. miejsce (1965, 1966, 1968)
  • Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny – 2. miejsce (1963, 1964, 1970)
  • Otwarte Mistrzostwa Polski – 1. miejsce (1965)
  • Puchar Beskidów – 1. miejsce (1965, 1968, 1969)
  • Puchar Przyjaźni – 1. miejsce (1968)
  • Puchar Przyjaźni – 20. miejsce (1966)
  • Zimowa Spartakiada Armii Zaprzyjaźnionych – 1. miejsce (1967, drużynowo)
  • Zimowa Spartakiada Armii Zaprzyjaźnionych – 3. miejsce (1967)
  • Zimowa Spartakiada Armii Zaprzyjaźnionych – 5. miejsce (1965)
  • Konkurs na skoczni Holmenkollen – 4. miejsce (1964)
  • Konkurs w Moirana – 3. miejsce (1966)
  • Konkurs w Helsinkach – 2. miejsce (1966)
  • Konkurs w Rauross – 7. miejsce (1967)
  • Konkurs o Wielką Nagrodę Tatr – 1. miejsce (1965)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e PRZYBYŁA JÓZEF. PKOl.pl. [dostęp 2015-02-09].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Szatkowski 2006b ↓, s. 2.
  3. ↑ a b c d e f g h Wyniki Mistrzostw Polski – 1920-2002. skijumping.pl. [dostęp 2011-07-22].
  4. ↑ a b c d e Szatkowski 2006b ↓, s. 4.
  5. ↑ a b c d Szatkowski 2006a ↓, s. 2.
  6. ↑ a b c d Szatkowski 2006a ↓, s. 1.
  7. ↑ a b c d Szatkowski 2006a ↓, s. 3.
  8. ↑ Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1963/1964. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  9. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1963/1964. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  10. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1963/1964. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  11. ↑ a b c Szatkowski 2006a ↓, s. 4.
  12. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1963/1964. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  13. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1963/1964. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  14. ↑ Szatkowski 2006a ↓, s. 5.
  15. ↑ a b c Szatkowski 2006a ↓, s. 6.
  16. ↑ Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1964 K-70. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  17. ↑ Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1964 K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  18. ↑ a b c d e f g h Szatkowski 2006b ↓, s. 1.
  19. ↑ Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1964/1965. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  20. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1964/1965. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  21. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1965/1966. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  22. ↑ Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1965/1966. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  23. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1965/1966. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  24. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1965/1966. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  25. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1965/1966. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  26. ↑ Mistrzostwa Świata 1966 K-70. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  27. ↑ Mistrzostwa Świata 1966 K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  28. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1966/1967. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  29. ↑ Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1966/1967. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  30. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1966/1967. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  31. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1966/1967. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  32. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1966/1967. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  33. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1967/1968. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  34. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1967/1968. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  35. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1967/1968. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  36. ↑ Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1968 K-70. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  37. ↑ Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1968 K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-22].
  38. ↑ a b c d Szatkowski 2006b ↓, s. 3.
  39. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1969/1970. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-23].
  40. ↑ Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1969/1970. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-23].
  41. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1969/1970. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-23].
  42. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1969/1970. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-23].
  43. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1969/1970. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-23].
  44. ↑ Mistrzostwa Świata 1970 K-70. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-23].
  45. ↑ Mistrzostwa Świata 1970 K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-23].
  46. ↑ Historia występów polskich skoczków w konkursach drużynowych. Skijumping.pl. [dostęp 2011-11-27].
  47. ↑ Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1970/1971. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-23].
  48. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1970/1971. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-23].
  49. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1970/1971. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-07-23].
  50. ↑ a b Józef Przybyła. skijumping.pl. [dostęp 2011-07-23].
  51. ↑ Szatkowski 2006b ↓, s. 5.
  52. ↑ Józef Przybyła nie żyje. skijumping.pl. [dostęp 2011-07-23].
  53. ↑ Wyniki Mistrzostw Polski – 1920-2002. Skijumping.pl. [dostęp 2011-07-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Zwycięzcy skoków narciarskich na Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny
Zdobywcy Pucharu Beskidów w skokach narciarskich
Triumfatorzy Pucharu Przyjaźni w skokach narciarskich
Indywidualni mistrzowie Polski w skokach narciarskich
Zimowe MP (do 1961)
Zimowe MP na normalnej
skoczni (od 1962)
[od 2014 nie są organizowane]
Zimowe MP na dużej
skoczni (od 1962)
Letnie MP na normalnej
skoczni
Letnie MP na dużej skoczni
[od 2018 nie są organizowane]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Przybyła&oldid=72714735”