Przejdź do zawartości

Karolina Breguła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Archiwald (dyskusja | edycje) o 18:24, 16 cze 2023. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 16 cze 2023, była oparta na tej wersji.
Karolina Breguła
Ilustracja
Karolina Breguła (2012)
Data i miejsce urodzenia

1979
Katowice

Narodowość

polska

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi

Dziedzina sztuki

sztuki wizualne, film

Epoka

sztuka współczesna

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Karolina Breguła (ur. 1979 w Katowicach) – polska współczesna artystka multimedialna, reżyserka i akademiczka.

Życiorys

Przez rok studiowała anglistykę. W latach 2000–2002 uczyła się w szkole fotograficznej GFU przy Folkuniversitetet w Sztokholmie, a następnie w Europejskiej Akademii Fotografii w Warszawie (2002–2004). W latach 2005–2010 studiowała fotografię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi[1], a w latach 2011–2015 realizowała tam studia doktoranckie[2]. W 2016 roku uzyskała stopień doktora sztuki filmowej na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej tejże uczelni[3][4].

Wykładała przedmiot „Myślenie projektowe w fotografii” w Warszawskiej Szkole Reklamy[5]. Obecnie prowadzi Pracownię Filmu Społecznego na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie, gdzie jest adiunktką[3][6].

Mieszka i tworzy w Warszawie[1][3], w ostatnich latach także na Tajwanie[6].

Twórczość

Breguła realizuje głównie fotografie, filmy, instalacje i akcje artystyczne w przestrzeni miejskiej[1]. Jej prace badają specyfikę i współczesną rolę dzieła sztuki, a także oscylują „wokół tematów związanych z podmiotowością i relacjami władzy, utopią, mechanizmami kontroli, opresji i manipulacji”[6].

Duży wpływ na jej twórczość miał będący jej profesorem na łódzkiej filmówce Józef Robakowski, o którym sama artystka mówi:

Robakowski nauczył mnie, że ważne jest to, żeby wiedzieć, co ma się do powiedzenia. Będąc w szkole filmowej, zaczęłam myśleć jak artystka, zrozumiałam, że fotografia może być czymś więcej niż rzemiosłem, wyuczonym fachem[1].

Jej wczesne prace wpisują się w formułę aktywizmu artystycznego – artystka była zaangażowana w walkę z nietolerancją, współpracowała z Kampanią Przeciw Homofobii, współtworzyła portal MultiKulti[7][8]. W 2003 roku artystka wykonała cykl fotografii Niech nas zobaczą, przedstawiający portrety par homoseksualnych, który użyty był do głośnej billboardowej kampanii społecznej pod tym samym tytułem[9][10]. Lovebook to z kolei cykl fotografii wykonanych telefonem komórkowym oraz krótki film wideo[11].

W latach 2007–2009 prowadziła wytwórnię płytową Kuka Records[12].

Breguła interesuje się również refleksja nad sztuką – w 2007 roku wydała publikację 66 rozmów o sztuce współczesnej, a w 2010 roku zrealizowała internetowe „Biuro Tłumaczeń Sztuki”, zajmujące się interpretowaniem sztuki na zamówienie odbiorców[1].

W 2012 roku zorganizowała konferencję Formy przestrzenne wobec katastrofy w Elblągu nawiązującą do trwającego w latach 60. i 70. Biennale Form Przestrzennych. Dzięki naukowcom z różnych dziedzin Breguła próbowała odkryć ukryte sensy rzeźb. Naukowcy badali obrastającą rzeźby roślinność, negatywny wpływ relokacji rzeźb na psychikę elblążan itp. Z badań bardziej socjologicznych wynikało, że znaczna część mieszkańców kojarzy formy przestrzenne powstałe na Biennale z minionym reżimem. Projekt został podsumowany publikacją Formy przestrzenne jako centrum wszystkiego (wyd. Fundacja Bęc Zmiana, 2013)[1][13].

Od 2013 roku zajmuje się filmem[4] – jej pierwszą realizacją reżyserską był mockument Fire-Followers, do którego napisała także scenariusz i stworzyła kostiumy (wraz z Patrycją Rabińską)[4]. Film stanowił część ekspozycji w pawilonie Rumunii na 55. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji. W 2016 roku wyreżyserowała film Office for Monument Construction, do którego napisała także scenariusz, wykonała montaż (wraz ze Stefanem Paruchem) i który współprodukowała (z Aleksandrą Wojtaszek)[4]. Rok później wyreżyserowała i wyprodukowała musical Wieża, do którego napisała także scenariusz i stworzyła scenografię[4]. Film ten powstał początkowo jako opera architektoniczna na wystawę w Pawilonie Polskim na 14. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji (projekt znalazł się w finale), a w 2014 roku został zrealizowany jako spektakl w trzech miejscach w Warszawie: w bloku na Osiedlu Za Żelazną Bramą, w Warszawskiej Operze Kameralnej i w Instytucie Teatralnym. Musical z 2017. stanowi poszerzoną wersję tamtej realizacji i został zaprezentowany na Biennale Sztuki w Göteborgu[1].

Nagrody i wyróżnienia

W 2007 roku artystka zdobyła trzecie miejsce w konkursie Samsung Art Master za film Kamera wideo[3][14]. W 2009 roku zdobyła 1. i 3. nagrodę w konkursie One Minutes. W 2012 roku została laureatką stypendium Ministerstra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2013 stypendia Funduszu Wyszehradzkiego, Młoda Polska MKiDN i UNESCO. W tym samym roku zdobyła drugą nagrodę w konkursie Spojrzenia – Nagroda Fundacji Deutsche Bank współorganizowanym przez Zachętę Narodową Galerię Sztuki[3][2]. W 2014 roku była nominowana w konkursie Spojrzenia i reprezentowała Rumunię na 55. Biennale Sztuki w Wenecji[1].

Jest laureatką Złotego Pazura w konkursie Inne Spojrzenie na 41. Festiwalu Filmowym w Gdyni (za film Office for Monument Construction) w 2016 r.[4] W 2017 roku otrzymała nagrodę Jantar za scenariusz filmu Wieża na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”, za „unikalną, naładowaną absurdem metaforę współczesnej rzeczywistości”[4][2].

Wybrane wystawy i projekty indywidualne

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Karolina Breguła | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2020-03-21] (ang.).
  2. ↑ a b c Bio [online] [dostęp 2020-03-21] (pol.).
  3. ↑ a b c d e dr Karolina Breguła | akademia sztuki [online], akademiasztuki.eu [dostęp 2020-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-21].
  4. ↑ a b c d e f g Karolina Breguła [online], FilmPolski [dostęp 2020-03-21] (pol.).
  5. ↑ Szkoła Reklamy. www.szkolareklamy.pl. [dostęp 2017-11-24].
  6. ↑ a b c Karolina Breguła | GaleriaLabirynt [online] [dostęp 2020-03-21] (pol.).
  7. ↑ Kampania Przeciw Homofobii – Strona ogólnopolskiej organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz praw człowieka. www.kph.org.pl. [dostęp 2017-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-13)].
  8. ↑ MultiKulti – Portal o tolerancji i różnorodności – Home. multikulti.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-07)].
  9. ↑ Kultura polska: „Niech nas zobaczą”. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-20)].
  10. ↑ CSW Łaźna: Niech nas zobaczą, 2003. [dostęp 2008-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-29)].
  11. ↑ Galeria 65: Lovebook, 2007. [dostęp 2008-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-21)].
  12. ↑ kuka records – wydawnictwo plytowe – alternative myzyka na CD. [dostęp 2009-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-09)].
  13. ↑ FORMY PRZESTRZENNE JAKO CENTRUM WSZYSTKIEGO – xxbec_sztuka – Fundacja Bęc Zmiana [online], FORMY PRZESTRZENNE JAKO CENTRUM WSZYSTKIEGO - xxbec_sztuka – Fundacja Bęc Zmiana [dostęp 2020-03-21].
  14. ↑ Finał 4. edycji konkursu Samsung Art Master w serwisie Culture.pl

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karolina_Breguła&oldid=70654751”