Katedra w Carlisle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katedra w Carlisle
Cathedral Church of the Holy and Undivided Trinity
1208430
katedra
Ilustracja
zachodnia strona katedry
Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Miejscowość

Carlisle

Wyznanie

anglikanizm

Kościół

Kościół Anglii

Położenie na mapie Kumbrii
Mapa konturowa Kumbrii, u góry znajduje się punkt z opisem „Katedra w Carlisle”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Katedra w Carlisle”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, u góry znajduje się punkt z opisem „Katedra w Carlisle”
Ziemia54°53′41″N 2°56′19″W/54,894722 -2,938611
Strona internetowa

Katedra w Carlisle (ang. Carlisle Cathedral, pełna nazwa Cathedral Church of the Holy and Undivided Trinity, Kościół Katedralny Świętej i Niepodzielnej Trójcy) – katedra diecezji Carlisle Kościoła Anglii.

Kościół klasztorny i katedralny, obecnie tylko katedralny. Powstała na początku XII wieku; wielokrotnie przebudowywana aż do początku XV wieku, w 1652 roku przebudowa zachodniej części; w 1764 roku drobne przeróbki; w 1846 (Thomas Nelson) i w latach 1853-1857 restauracje wykonane przez Ewana Christiana; w latach 50. XX wieku prace restauracyjne w zakrystii. Najstarsze części są wykonane z mieszanki bloków czerwonego i karbonowego piaskowca; reszta jest wykonana z ciosów czerwonego piaskowca, poważnie odrestaurowanych, na fazowanych fundamentach, z ukośnym przyporami podpieranymi przez pinakle, przebiegi kordonowe, ząbkowane gzymsy i solidne parapety, wieża blankowana. Stromo opadające ołowiane dachy, miedziane na południowym transepcie i płaskie na wieży; szczyty zwieńczone, przy wschodnim szczycie liczne krzyżowe kwiatony. Na początku XII wieku nawa główna posiadała 7 przęseł, obecnie 2 zatoczki z fragmentem trzeciego pozostałym jako przypora, z nawami bocznymi i północną zakrystią. Południowy transept powstał również w XII wieku; znajduje się w nim XIII-wieczna kaplica rodowa (poświęcona świętej Katarzynie); północny transept powstał w późnym XIV wieku i mieści pozostałości z wcześniejszego transeptu z XII wieku (oryginalny transept musiał zostać rozebrany, gdy wieża runęła w 1380 roku). Wieża odbudowana pod koniec XIV i na początku XV wieku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]