Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radomierowicach
nr rej. 760/64 z dnia 1 kwietnia 1964 roku[1] | |||||||||||||
kościół filialny | |||||||||||||
Widok kościoła | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||
Adres |
Szkolna 2 | ||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Parafia | |||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
15 sierpnia | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu opolskiego | |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Murów | |||||||||||||
50°55′50,7″N 18°01′58,7″E/50,930750 18,032972 | |||||||||||||
Strona internetowa |
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół filialny w Radomierowicach. Świątynia należy do parafii Matki Boskiej Śnieżnej w Dąbrówce Dolnej w dekanacie Zagwiździe, diecezji opolskiej. 1 kwietnia 1964 pod numerem 760/64, obiekt został wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego.
Historia kościoła
[edytuj | edytuj kod]Świątynia została wzniesiona jako zbór ewangelicki dla kolonistów pruskich, osiedlanych tu w czasie tzw. kolonizacji fryderycjańskiej, w II połowie XVIII wieku. Kościół wybudowany został w latach 1786–1790 przez mistrza ciesielskiego Petzera według projektu architekta Christiana Isemera. W 1790 roku dobudowano wieżę, a w 1860 roku kościół został po raz pierwszy odnowiony. Do zakończenia II wojny światowej służył ewangelikom[2]. W latach 1946–1980 był kościołem parafialnym, następnie filialnym parafii św. Rocha w Starych Budkowicach. Od 1988 roku należy do parafii w Dąbrówce Dolnej[3].
Architektura i wnętrze kościoła
[edytuj | edytuj kod]Jest to kościół orientowany, zbudowany w konstrukcji szkieletowej, uzupełniony murem z cegły, wewnątrz i na zewnątrz otynkowany. Reprezentuje typ kościoła salowego, pięcioprzęsłowy, zamknięty prostokątnie. Gzyms otaczający budynek jest typu koronującego, profilowany. Okna, umieszczono w dwóch kondygnacjach. Wnętrze świątyni nakryte jest stropem belkowym, bez polichromii, z podciągami wzdłużnymi wspartymi na ośmiu słupach z zastrzałami, dźwigającymi z trzech stron empory, wydzielającymi nawy boczne, tworząc trzyczęściowe wnętrze. W emporach znajdują się trzy rzędy ławek. W nawie północnej wydzielona jest zakrystia. Dach jest czterospadowy, jednokalenicowy, w całości kryty gontem. Od zachodu do budynku przylega wieża wybudowana w konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem szachulcowym, z kruchtą w przyziemiu, zakończona hełmem w kształcie dzwonu, również pokryty gontem, osadzonym na ośmiobocznym walcu, z chorągiewką, na której znajduje się data „1790”. Pierwotny wystrój kościoła był bardzo skromny, w stylu rokokowo-klasycystycznym. Między emporami wbudowano chór muzyczny z prospektem organowym z około 1790 roku, który został wykonany przez Franciszka Majewskiego z Rychtala. Ołtarz główny pochodzi z około 1790 roku z centralnie usytuowaną amboną, został zmieniony w II połowie XX wieku na ołtarz katolicki z obrazem Matki Boskiej w centralnej jego części. Obecnie ambona postawiona jest oddzielnie.
Wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]- chrzcielnica z końca XVIII wieku,
- zawieszone na emporach stacje Drogi Krzyżowej[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2015-03-13] .
- ↑ a b c Historia kościoła w Radomierowicach. [dostęp 2015-03-13].
- ↑ Informacje o kościele na stronie diecezji opolskiej. [dostęp 2015-03-13].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Schlesiens ältere Kirchen und kirchliche Stiftungen nach ihren frühesten urkundlichen Erwähnungen. Ein Beitrag zur schlesischen Kirchengeschichte, von Hermann Neuling, Breslau 1884
- Sztuka Górnego Śląska od średniowiecza do końca XX wieku, Ewa Chojecka, Katowice: Muzeum Śląskie, 2004, ISBN 83-87455-77-6, OCLC 831134485 .
- Katalog wystawy: Oblicza sztuki protestanckiej na Górnym Śląsku. Muzeum Śląskie, Katowice 1993, ISBN 83-85039-92-9.