Kolonia robotników kolejowych na Wildzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kolonia robotników kolejowych na Wildzie
Ilustracja
Budynek zlokalizowany wzdłuż ul. 28 Czerwca 1956 (2010)
Państwo

 Polska

Miasto

Poznań

Dzielnica

Osiedle Wilda

Data budowy

od 1910

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kolonia robotników kolejowych na Wildzie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kolonia robotników kolejowych na Wildzie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kolonia robotników kolejowych na Wildzie”
Ziemia52°22′40,39″N 16°54′32,32″E/52,377886 16,908978
Widok od ul. Hutniczej róg Wspólnej – Osada (2010)

Kolonia robotników kolejowych na Wildzie – osiedle robotnicze z początku XX w., zlokalizowane w Poznaniu przy ul. 28 Czerwca 1956 r. róg Wspólnej i Hutniczej (Wilda).

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Początek XX wieku oznaczał w Poznaniu gwałtowny rozwój miasta, zwiększenie podaży rąk do pracy i związany z tym głód mieszkaniowy. Zaspokojenie go było możliwe przede wszystkim w drodze obniżenia kosztów mieszkań robotniczych, co zaowocowało rozwojem spółdzielczości mieszkaniowej.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza w Poznaniu spółdzielnia (kolejarska) – Spar- und Bauverein działała już od 1893. Do jej największych osiągnięć należało wybudowanie, niedokończonego ostatecznie, osiedla dla robotników kolejowych przy ówczesnej drodze mosińskiej (Kronprintzstrasse, obecnie ul. 28 Czerwca 1956). Ceny gruntów były w tym rejonie niskie z uwagi na oddalenie od centrum, co przekładało się na ostateczny koszt lokali.

Całość założenia zrealizowano w latach 19131916 (lub 1918, według innych źródeł). Powstało jedno z najbardziej malowniczych osiedli robotniczych na terenie Poznania. Składa się ono z długiego domu wzdłuż ul. 28 Czerwca 1956, z obszerną sienią przejazdową, na którego tyłach zlokalizowano zespół piętrowych domów z cegły, przypominających rozwiązania brytyjskie lub holenderskie. Każdy z domów zaopatrzono w mały ogródek przydomowy. Kolonia miała w założeniu sięgać aż do ul. Rolnej na wschodzie, ale wybuch I wojny światowej przerwał inwestycję, która była co prawda kontynuowana po 1918 przez prawnego spadkobiercę Spar- und Bauverein – Spółdzielnię Mieszkaniową Pracowników PKP – ale już w zupełnie innym stylu.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Architektura osiedla jest zróżnicowana i atrakcyjna, pomimo zastosowania skromnego detalu – do widza przemawiają głównie pseudorenesansowe szczyty, łamane dachy i zieleń przydomowa. Mieszkania były skromne: dwu- lub trzypokojowe z węzłami sanitarnymi i kuchnią. Całość wkomponowana w łuki ulicy Hutniczej.

Współcześnie[edytuj | edytuj kod]

Całość tych zabudowań kolonii, które zbudowano, dotrwały do naszych czasów we właściwie niezmienionej formie. Nadal mieszkają tu potomkowie poznańskich kolejarzy – całość osiedla jest zadbana i dobrze utrzymana. Miejscowi mieszkańcy nazywają swoje osiedle Osadą.

Dojazd[edytuj | edytuj kod]

Dojazd zapewniają tramwaje MPK Poznań linii 2, 9 i 10, jadące na pętlę Dębiec (przystanek Wspólna).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Galeria zdjęć[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]