Kryłowo
54°19′54″N 21°33′10″E/54,331667 21,552778
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Wysokość |
70 m n.p.m. | ||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
40157 | ||
| Kod pocztowy |
238414 | ||
| Tablice rejestracyjne |
39, 91 | ||
Położenie na mapie obwodu królewieckiego  | |||
Położenie na mapie Rosji  | |||
| 54°19′54″N 21°33′10″E/54,331667 21,552778
| |||
Kryłowo (ros. Крылово, niem. Nordenburg, pol. Nordenbork, lit. Ašvėnai) – osiedle w Rosji, w obwodzie królewieckim, w rejonie prawdinskim.
Miejscowość położona jest tuż przy granicy państwowej. Z drugiej strony granicy znajduje się jezioro Oświn. Wody z tego jeziora odprowadza do Łyny płynąca przez Kryłowo rzeka Putiłowka.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Krzyżacki zamek w Nordenborku wybudowany był w 1303. Osada wraz z zamkiem zniszczona została zniszczona przez wojska Kiejstuta w 1366. Miejscowość prawa miejskie uzyskała w roku 1407.
Nordenbork znajdował się na terenie okręgu podlegającego prokuratorom gierdawskim. Po wyborze Ludwiga von Erlichshausena na wielkiego mistrza w czasie objazdu hołdowniczego (1450) poddanych z Nordenborka przyjmował w Gierdawie. W roku 1469 cały okręg wraz z Nordenborkiem przeszedł w posiadanie rodziny von Schlieben w zamian za długi zakonu krzyżackiego. Część tej rodziny uległa polonizacji. Najbardziej znanych jest dwóch przedstawicieli tej rodziny, którzy byli wojewodami inflanckimi, Jan Teodor Schlieben i jego syn Jan. Ten ostatni dzięki żonie był właścicielem Płowc i Dobrego na Kujawach.
Przed reformacją parafia w Nodenborku należała do archiprezbiteratu sępopolskiego. Książę Albrecht 10 marca 1528 wyłączył z jursdykacji biskupa warmińskiego Maurycego Nordenbok, podporządkowując go biskupowi Pawłowi Separatusowi z diecezji pomezańskiej.
W roku 1657 Nordenbork został zniszczony przez Tatarów w ramach polskich represji nad elektorem za pomoc udzieloną Szwedom.
W XVIII w. nabożeństwa w miejscowym kościele luterańskim odprawiane były w języku niemieckim, a także polskim i litewskim. Pod koniec XVIII w. misje katolickie prowadzili tu księża z parafii w Świętej Lipce.
W roku 1880 mieszkańcy utrzymywali się z rolnictwa.
Miasto zdobyte przez wojska radzieckie 25 stycznia 1945 roku. Z powodu grabieży i podpaleń zniszczona została starówka oraz kościół z 1710 roku, w ramach reparacji wojennych rozebrano linię kolejową Gierdawy-Węgorzewo i kolejkę wąskotorową.
W 1945 roku do Nordenborka przybyli pierwsi osadnicy, a miasto zostało protokolarnie przekazane pod kontrolę polskiej administracji, w trzeciej dekadzie sierpnia powstał rejonowy inspektorat osadnictwa podlegający Państwowemu Urzędowi Repatriacyjnemu. We wrześniu 1945 roku radzieckie władze wojskowe dokonały przesunięcia linii granicznej od 12 do 14 kilometrów w głąb terytorium RP, a protest polskich władz miasta z dnia 11 września 1945 nie przyniósł skutku[2]. Następnie miasto zostało włączone do obwodu królewieckiego w ZSRR.
Pod koniec XX w. największym zakładem pracy w Kryłowie był sowchoz współpracujący z PPGR Srokowo.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Liczba mieszkańców: w roku 1875 – 2547 osób, w 1880 – 2515, w 1890 – 2251 (w tym 14 katolików i 69 Żydów), w 1910 – 2149, w 1939 – 3173, w 2000 – ok. 500 osób.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia i źródła[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, Tom VII (s. 176 – hasło Nordenbork), Warszawa, 1886.
- Oskar-Wilhelm Bachor, Der Kreis Gerdauen, Würzburg, 1968. (s. 10–1366 r. Kiejstut).
- Marian Biskup, Gerard Labuda, „Dzieje zakonu krzyżackiego w Prusach”, Wydawnictwo Morskie Gdańsk, 1986, ISBN 83-215-7220-0. (s. 454 – okręg gierdawski przechodzi w ręce Schliebenów).
- Max Toeppen „Historia Mazur” (w przekładzie Małgorzaty Szymańskiej-Jasińskiej i opracowaniu Grzegorza Jasińskiego), wyd. Wspólnota Kulturowa „Borussia”, Olsztyn 1995, ISBN 83-900380-3-X. (s. 201 bp. Separatus od 1528, s. 227 Tatarzy)
- Mapa Schröttera 1796-1802.
- (Mapa obwodu królewieckiego) Калининградская область, ПО „Латвгеoкарта”, Ригa, 1990. (Kryłowo – powiat Prawdinsk)