Lacerna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lacerna (łac. lăcernā) – rodzaj wierzchniego ubioru u starożytnych Rzymian.

Lekka i krótka, ale szeroka peleryna z kapturem, spinana pod szyją albo na prawym ramieniu za pomocą zapinki (fibuli). Noszona przez wszystkie warstwy społeczne (popularna zwłaszcza wśród wojskowych), była ubiorem przejętym od Galów. Weszła w powszechne użycie pod koniec okresu republiki. Lacerny bywały skromne[1] lub zdobione (zależnie od zamożności właściciela); najdroższe, podwójnie farbowane purpurą, noszono jako narzutkę na togi.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W Quo vadis Winicjusz powiada: „Wezmę ciemną lacernę i pójdę włóczyć się po mieście” (Warszawa: PIW, 1949, t. 1, s. 129).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia sztuki starożytnej. Europa – Azja – Afryka – Ameryka. Warszawa: Wyd. Artystyczne i Filmowe / Wyd. Naukowe PWN, 1998, s. 351