Dekurion
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
 |
Ten artykuł od 2015-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Dekurion (łac. decurio) – u starożytnych Rzymian funkcja o dwóch różnych znaczeniach:
- Członek senatu (lub rady miejskiej) w municypium (zaanektowane miasto) lub kolonii (miasto założone przez obywateli rzymskich). Dekurioni mieli w swoich miastach uprawnienia podobne do rzymskich senatorów w sprawach administracji lokalnej, finansowych i postępowania sądowego. Od II wieku, w związku z pogarszaniem się sytuacji finansowej cesarstwa, urząd z bardzo zaszczytnego i pożądanego stawał się coraz bardziej uciążliwy. Dekurioni odpowiadali majątkiem za zebranie podatków centralnych. Z braku chętnych urząd stał się dziedziczny i obowiązkowy.
- W rzymskiej armii dowódca dekurii (decuria), czyli dziesięcioosobowego oddziału jazdy ekwitów, a zatem dziesiętnik. W okresie cesarstwa, gdy armia straciła charakter obywatelski, dekurion to dowódca wojsk przybocznych wodza, a także tytuł dowódcy szwadronu jazdy (ala).
Kontrola autorytatywna (stanowisko):
