Przejdź do zawartości

Massimo Oddo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Massimo Oddo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1976
Città Sant’Angelo

Wzrost

182 cm

Pozycja

prawy obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1992–1993 Renato Curi
1993–1995 A.C. Milan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1995–1996 → Fiorenzuola (wyp.) 19 (0)
1996 Monza (wyp.) 4 (0)
1996–1997 Prato (wyp.) 16 (0)
1997–1998 Lecco (wyp.) 20 (1)
1998–1999 Monza (wyp.) 30 (4)
1999–2000 SSC Napoli (wyp.) 36 (1)
2000–2002 Hellas 64 (9)
2002–2006 S.S. Lazio 135 (17)
2007–2012 A.C. Milan 77 (2)
2008–2009 Bayern Monachium (wyp.) 18 (0)
2011–2012 US Lecce (wyp.) 19 (1)
W sumie: 438 (35)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2008  Włochy 34 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2015–2017 Delfino Pescara 1936
2017–2018 Udinese Calcio
2018 FC Crotone
2019–2020 Perugia
2020 Perugia
2020 Delfino Pescara 1936
2022 Padova
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
I miejsce Niemcy 2006 piłka nożna
Strona internetowa

Massimo Oddo (ur. 14 czerwca 1976 w Città Sant’Angelo) – włoski piłkarz występujący na pozycji prawego obrońcy. Jego ojciec – Francesco również był piłkarzem.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Massimo Oddo jest wychowankiem klubu Renato Curi Angolana. Następnie trafił do Milanu, gdzie w 1995 roku rozpoczynał zawodową karierę. W ekipie „Rossonerich” nie miał jednak szans na występy, dlatego też działacze klubu zdecydowali się na wypożyczenie go do grającej w Serie C1 Fiorenzuoli. Następnie na tej samej zasadzie włoski obrońca był kolejno graczem takich zespołów Monza, Prato oraz Lecco, z którymi także rywalizował w rozgrywkach trzeciej ligi. W 1998 roku Oddo ponownie został wypożyczony do Monzy, z którą występował już w Serie B, a następnie w drugiej lidze grał jako zawodnik SSC Napoli[1].

W 2000 roku Włoch przeniósł się do Hellasu Werona i 1 października w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Bari zadebiutował w rozgrywkach Serie A. W sezonie 2000/2001 Hellas zajął w końcowej tabeli czternaste miejsce i tylko dzięki lepszej sytuacji bramkowej niż Reggina zapewnił sobie utrzymanie w pierwszej lidze. W sezonie 2001/2002 Oddo razem ze swoją drużyną uplasował się na piętnastej lokacie i Hellas spadł do drugiej ligi.

W letnim okienku transferowym w 2002 roku Oddo podpisał kontrakt z S.S. Lazio. Ligowy debiut w barwach nowego klubu zanotował 15 września, kiedy to rzymska drużyna przegrała 2:3 z Chievo. W sezonie 2002/2003 włoski piłkarz razem ze swoim zespołem zajął w tabeli Serie A czwarte miejsce, dotarł także do półfinału Pucharu UEFA. W kolejnych rozgrywkach Oddo zadebiutował w Lidze Mistrzów, z której „Biancocelesti” zostali wyeliminowani w rundzie grupowej oraz sięgnął po zwycięstwo w Pucharze Włoch. 21 grudnia 2005 roku Oddo rozegrał swój setny mecz w Serie A dla Lazio, a rzymski klub zremisował bezbramkowo z Lecce. 26 marca 2006 roku były gracz Milanu strzelił oba gole w zwycięskim 2:0 ligowym pojedynku przeciwko Sampdorii. Przez cztery i pół sezonu występów w Lazio Oddo w linii obrony grał u boku takich zawodników jak Jaap Stam, Giuseppe Favalli, Siniša Mihajlović, Fernando Couto i Luciano Zauri.

Na początku 2007 roku Oddo powrócił do Milanu, działacze którego zapłacili za niego 7,75 miliona euro oraz oddali kartę Pasquale Foggii[2]. Zadebiutował w nim 28 stycznia w wygranym 1:0 ligowym meczu z Parmą. Razem z ekipą „Rossonerich” Włoch triumfował w rozgrywkach Ligi Mistrzów, a w finałowym pojedynku z Liverpoolem rozegrał pełne 90 minut. Następnie Milan wywalczył Superpuchar Europy oraz zwyciężył w Klubowych Mistrzostwach Świata. W lidze włoska drużyna zajęła w sezonie 2007/2008 piąte miejsce i nie udało jej się zakwalifikować do przyszłorocznych rozgrywek Ligi Mistrzów.

28 sierpnia 2008 roku Oddo na jeden sezon został wypożyczony do Bayernu Monachium, a w umowie została zawarta opcja transferu definitywnego[3]. W Bundeslidze zadebiutował 13 września podczas spotkania z FC Köln, które zakończyło się zwycięstwem Bawarczyków 3:0. Po zakończeniu rozgrywek Oddo powrócił do Milanu. Pod koniec 2009 roku doznał kontuzji, która według wstępnych diagnoz miała go wykluczyć z gry na kilka miesięcy. W podstawowym składzie Milanu na prawej obronie zastąpił go Ignazio Abate.

30 sierpnia 2011 został wypożyczony do US Lecce[4]. 6 czerwca 2012 roku zakończył karierę[5].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Włoch Oddo zadebiutował 21 sierpnia 2002 roku w przegranym 0:1 towarzyskim spotkaniu ze Słowenią. Następnie razem z drużyną narodową wziął udział w Euro 2004. Na mistrzostwach Włosi zostali wyeliminowani już w rundzie grupowej, a Oddo wystąpił tylko w meczu przeciwko Bułgarii, kiedy to w drugiej połowie zmienił Simone Perrottę. W 2006 roku były piłkarz Lazio wystąpił na Mundialu w Niemczech, na którym razem z reprezentacją swojego kraju zdobył tytuł mistrzów świata. W finałowym pojedynku „Squadra Azzura” pokonała po serii rzutów karnych Francję, a Oddo na mundialu wystąpił tylko w ćwierćfinałowym meczu z Ukrainą. Po zakończeniu mistrzostw Oddo był członkiem włoskiej reprezentacji biorącej udział w eliminacjach do Euro 2008, jednak po wywalczeniu awansu nie znalazł się w kadrze na mistrzostwa powołanej przez Roberto Donadoniego.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2013 został trenerem młodzieżowej drużyny Genoa CFC – Allievi B[6]. W lipcu 2014 został szkoleniowcem młodzieżowego zespołu Delfino Pescara 1936[7][8], a w maju 2015 objął posadę trenera pierwszej drużyny tego klubu[9][10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. massimooddo.com [online], www.massimooddo.com, 26 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-26] [zarchiwizowane z adresu 2023-12-25].
  2. Accordo nella notte: Oddo è del Milan [online], gazzetta.it, 27 stycznia 2007 [dostęp 2016-02-02] (wł.).
  3. Weltmeister Oddo vor Wechsel zum FCB [online], fcbayern.de, 28 sierpnia 2008 [dostęp 2016-02-02] (niem.).
  4. Salvatore Landolina, Official: Massimo Oddo leaves AC Milan for Lecce loan [online], goal.com, 31 sierpnia 2011 [dostęp 2016-02-02] (ang.).
  5. Filippo Cannizzo, Massimo Oddo dice addio al calcio, ma in futuro si vede dietro una scrivania: „Mi piacerebbe fare il direttore sportivo, è il mio sogno” [online], goal.com, 6 czerwca 2012 [dostęp 2016-02-02] (wł.).
  6. Il Genoa si assicura un campione del mondo: ufficiale l’arrivo di Oddo, allenerà gli Allievi B rossoblù [online], goal.com, 16 sierpnia 2013 [dostęp 2016-02-02] (wł.).
  7. Massimo Oddo: presentazione alla stampa [online], pescaracalcio.com, 27 lipca 2014 [dostęp 2016-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-02] (wł.).
  8. Pescara: Massimo Oddo tecnico Primavera [online], ansa.it, 29 lipca 2014 [dostęp 2016-02-02] (wł.).
  9. Comunicato Stampa: Baroni sollevato dall’incarico [online], pescaracalcio.com, 16 maja 2015 [dostęp 2016-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-18] (wł.).
  10. Pescara sconfitto a Varese, esonerato Baroni entra Oddo [online], ilcentro.gelocal.it, 16 maja 2015 [dostęp 2016-02-02] (wł.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]