Andrea Pirlo
.jpg) Andrea Pirlo (2014) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
19 maja 1979 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Andrea Pirlo (ur. 19 maja 1979 we Flero) – włoski piłkarz, który występował na poyzcji pomocnika i trener piłkarski. Obecnie jest trenerem Sampdorii. Uważany za jednego z najlepszych pomocników w historii piłki nożnej[1].
Jako piłkarz występował na pozycji defensywnego pomocnika, jednak w początkowym stadium swojej kariery był ustawiony na pozycji ofensywnego pomocnika. W latach 2002–2015 występował w reprezentacji Włoch, z którą zdobył Mistrzostwo Świata 2006 i Wicemistrzostwo Europy 2012. Był znany ze swoich umiejętności technicznych, kreatywności, wizji gry, kontroli nad piłką czy precyzyjnie wykonywanych rzutów wolnych[2][3][4][5][6][7][8].
Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]
Brescia Calcio[edytuj | edytuj kod]
Ojciec piłkarza, właściciel dwóch hut, zapisał go wraz ze starszym bratem Ivanem do młodzieżowej szkółki zespołu Brescia Calcio, jednak jego starszy brat nie przejawiał takiego talentu co młodszy z braci – Andrea. W Serie A zadebiutował 21 maja 1995 r. w meczu z Regginą przegranym przez Brescię 0:2, a Andrea Pirlo w tym meczu niezbyt dobrze się spisał.
Inter Mediolan[edytuj | edytuj kod]
Wszystko się zmieniło w sezonie 1996/1997. Pirlo reprezentował barwy swojej drużyny już dość regularnie (17 razy), przy czym strzelił dwie bardzo piękne bramki. Rok później był już podstawowym piłkarzem kadry, którego umiejętności ciągle wzrastały. Zaowocowała to transferem do Interu Mediolan, lecz tam w ogóle się nie odnalazł. Duży wpływ na to miały decyzje władz klubu, które w ciągu dwunastu miesięcy zatrudniły aż czterech trenerów (byli nimi: Mircea Lucescu, Luciano Castellini, Roy Hodgson i Marcello Lippi). Wszystkie te niepożądane działania odbiły się również na Pirlo. Został wypożyczony do średniaka Serie A, Regginy. Tam, w ciągu jednego sezonu znów odzyskał wiarę w siebie, swoje umiejętności oraz instynkt strzelecki. Jak na pomocnika, którego zadaniem jest rozgrywanie piłki, sześć bramek w sezonie to bardzo dużo. Po pewnym czasie Inter ponownie sięgnął po Andreę, ponownie nie wykorzystując jego możliwości – zagrał tylko w czterech spotkaniach i ponownie został wypożyczony. Po swojego wychowanka zgłosiła się Brescia, pierwszy klub Pirlo. Wszyscy myśleli, że będzie to krok w tył, jednakże Andrea Pirlo udowodnił wszystkim, jak bardzo się mylili. Po bardzo dobrej grze w barwach Brescii pojawił się klub, chętny kupna Włocha. Była to oferta z Mediolanu, lecz już nie z Interu, bowiem Pirlo został zakupiony przez A.C. Milan.
AC Milan[edytuj | edytuj kod]
Jego debiut w ekipie Rossonerich nastąpił 20 września 2001 roku, w spotkaniu przeciwko BATE Borysów. Milan wygrał 2:0, a Andrea był jednym z najlepszych na boisku. To właśnie na San Siro jego talent wręcz eksplodował. Jego głównym zadaniem nie jest strzelanie bramek, tylko znakomite podania, świetne rozgrywanie piłki, bardzo dobrze bite rzuty wolne i perfekcja w wykonywaniu rzutów karnych. Według fachowców, Andrea Pirlo jest jednym z najlepszych defensywnych pomocników na świecie.
Od roku 2002 Andrea Pirlo wraz z Milanem wygrał aż sześć trofeów, a należą do nich: mistrzostwo Włoch (2003/2004), Puchar Włoch (2002/2003), Puchar Europy (2002/2003), Superpuchar Włoch (2004) oraz Superpuchar Europy (2003) i biorąc pod uwagę, że występuje w Milanie tylko 7 lat, wydaje się to być znakomitym osiągnięciem. W sezonie 2006/2007 po raz drugi w karierze wygrał z Milanem Ligę Mistrzów pokonując w finale Liverpool 2:1. 16 grudnia 2007 roku wraz ze swoją drużyną zdobył w Japonii Klubowe Mistrzostwo Świata. Po zakończeniu sezonu 2010/2011, Andrea nie przedłużył kontraktu z A.C. Milanem. Opuścił Rossonerich mając na swoim koncie 377 rozegranych spotkań w lidze, w których strzelił 44 bramki.
Juventus[edytuj | edytuj kod]
Po dekadzie gry w Milanie przeniósł się do Turynu, gdzie 24 maja 2011 podpisał trzyletni kontrakt z Juventusem. W maju 2014 roku podpisał nową 2-letnią umowę z Juventusem[9].
Wraz z zespołem „Starej Damy” wywalczył cztery tytuły mistrza Włoch – 2012, 2013, 2014 i 2015, Puchar Włoch w 2015 roku (pierwszy od 20-tu lat dla Juventusu), a także dwukrotnie Superpuchar Włoch w 2012 i 2013 roku. Oprócz tego wraz z Juve doszedł do finału Ligi Mistrzów w 2015 roku, który odbył się na Stadionie Olimpijskim w Berlinie (na tym samym stadionie Włosi zdobyli Mistrzostwo Świata w 2006 po rzutach karnych przeciwko Francji; jedną z jedenastek wykorzystał Pirlo). Klub z Turynu uległ jednak drużynie Barcelony 1-3 i nie zdobył po raz trzeci w historii trofeum. Dla Andrei był to czwarty finał Ligi Mistrzów w karierze (dwa wygrane – 2003, 2007 i dwa przegrane – 2005, 2015). Przed meczem ogłosił, że po spotkaniu z Barceloną odchodzi z Juventusu.
New York City[edytuj | edytuj kod]
6 lipca 2015 oficjalnie potwierdzono, że Andrea Pirlo podpisał kontrakt z klubem grającym w amerykańskiej lidze MLS – New York City. W zespole z Nowego Jorku Pirlo zadebiutował 26 lipca przeciwko Orlando City na Yankee Stadium. 8 października 2017 ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej[10].
Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Andrea w reprezentacji Włoch przechodził każdy szczebel. W roku 1994 zadebiutował w U-15, a przez następne dwanaście miesięcy „awansował” już do kadry U-18. Gdy miał dokładnie 19 lat został wstawiony do mistrzowskiej drużyny U-21, która w roku 2000 święciła triumfy. Dwa lata później (9 lipca 2002) zadebiutował w pierwszej reprezentacji, w spotkaniu przeciwko Azerbejdżanowi. Był członkiem ekipy Włoch, która zdobyła Mistrzostwo Świata 2006 oraz wicemistrzostwo Europy 2012. 16 czerwca 2013 podczas Pucharu Konfederacji w Brazylii przeciwko Meksykowi rozegrał 100. mecz w karierze reprezentacyjnej[11].
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
30 lipca 2020 roku został ogłoszony trenerem Juventusu do lat 23[12]. Jednak Pirlo nie poprowadził tej ekipy ani razu. 8 sierpnia 2020 roku po zwolnieniu Maurizio Sarriego został zatrudniony jako pierwszy trener Juventusu Turyn[13]. We wrześniu tego samego roku otrzymał licencję trenerską UEFA Pro[14]. 28 maja 2021 roku został zwolniony z funkcji trenera Juventusu Turyn[15]. W trakcie sezonu z klubem zdobył Superpuchar Włoch i Puchar Włoch.
12 czerwca 2022 ogłoszono, że zostanie trenerem tureckiego klubu Fatih Karagümrük[16]. 24 maja 2023 ogłoszono jego odejście z klubu[17].
27 czerwca 2023 został trenerem Sampdorii, z którą podpisał do 30 czerwca 2025[18].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jego idolem jest Roberto Baggio[19]. Andrea ma starszego o 3 lata brata Ivana i o 10 lat młodszą siostrę Silvię. Ze swoją żoną Deborah mają dwójkę dzieci: syna Niccolò urodzonego 1 czerwca 2003 i córkę Angelę urodzoną 17 listopada 2006[20]. W 2014 roku para się rozstała[21] W 2014 roku wydał autobiografię zatytułowaną „Myślę, więc gram”.
Andrea Pirlo nie lądował na okładkach gazet z powodów prywatnych, co nie zmienia faktu, że jego życie pozasportowe również jest ciekawe. Rodzinna firma Elg Steel została założona przez jego ojca w latach 80. XX wieku i prosperuje dobrze do dzisiaj. Andrea posiada akcje firmy i po zakończeniu sportowej kariery ponownie zaangażował się w rodzinny biznes. Pirlo to również wielbiciel wina – jest właścicielem winnicy Pratum Coller nieopodal rodzinnej Brescii, która zgodnie z danymi na 2019 rok, wytwarza od 25–30 tys. butelek wina rocznie[22].
Najstarszy z synów Pirlo – Niccolò – stara się iść w ślady taty. Karierę na poważnie zaczął w Juventusie, gdzie gra od 2018 roku, ale jego talent został dostrzeżony też przez inne zespoły, starania aby go pozyskać czyniło m.in. PSG. Młody pomocnik ciągle czeka na debiut w pierwszym zespole Juve[23].
Statystyki[edytuj | edytuj kod]
Klubowe[edytuj | edytuj kod]
| Klub | Sezon | Liga | Liga | Puchar kraju | Europa[a] | Inne[b] | Suma | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mecze | Bramki | Asysty | Mecze | Bramki | Asysty | Mecze | Bramki | Asysty | Mecze | Bramki | Asysty | Mecze | Bramki | Asysty | |||
| Brescia | 1994/1995 | Serie A | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | – | – | 1 | 0 | 0 | ||||
| 1995/1996 | Serie B | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | – | – | 0 | 0 | 0 | |||||
| 1996/1997 | 17 | 2 | 0 | 1 | 0 | 0 | – | – | 18 | 2 | 0 | ||||||
| 1997/1998 | Serie A | 29 | 4 | 5 | 1 | 0 | 0 | – | – | 30 | 4 | 5 | |||||
| Ogólnie | 47 | 6 | 5 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 49 | 6 | 5 | ||
| Inter Mediolan | 1998/1999 | Serie A | 18 | 0 | 3 | 7 | 0 | 1 | 7 | 0 | 1 | – | 32 | 0 | 5 | ||
| 2000/2001 | 4 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 3 | 0 | 0 | – | 8 | 0 | 0 | ||||
| Ogólnie | 22 | 0 | 3 | 8 | 0 | 1 | 10 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 40 | 0 | 5 | ||
| Reggina (wyp.) | 1999/2000 | Serie A | 28 | 6 | 2 | 2 | 0 | 0 | – | – | 30 | 6 | 2 | ||||
| Ogólnie | 28 | 6 | 2 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 30 | 6 | 2 | ||
| Brescia (wyp.) | 2000/2001 | Serie A | 10 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | – | – | 10 | 0 | 2 | ||||
| Ogólnie | 10 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 10 | 0 | 2 | ||
| A.C. Milan | 2001/2002 | Serie A | 18 | 2 | 3 | 2 | 0 | 1 | 9 | 0 | 1 | – | 29 | 2 | 5 | ||
| 2002/2003 | 27 | 9 | 7 | 2 | 0 | 0 | 13 | 0 | 0 | – | 42 | 9 | 7 | ||||
| 2003/2004 | 32 | 6 | 7 | 0 | 0 | 0 | 9 | 1 | 0 | 3 | 1 | 1 | 44 | 8 | 8 | ||
| 2004/2005 | 30 | 4 | 6 | 1 | 0 | 0 | 12 | 1 | 4 | 0 | 0 | 0 | 43 | 5 | 10 | ||
| 2005/2006 | 33 | 4 | 5 | 4 | 0 | 0 | 12 | 1 | 1 | – | 49 | 5 | 6 | ||||
| 2006/2007 | 34 | 2 | 8 | 4 | 0 | 1 | 14 | 1 | 1 | – | 52 | 3 | 10 | ||||
| 2007/2008 | 33 | 3 | 7 | 1 | 0 | 0 | 8 | 2 | 4 | 3 | 0 | 1 | 45 | 5 | 12 | ||
| 2008/2009 | 26 | 1 | 3 | 0 | 0 | 0 | 3 | 1 | 0 | – | 29 | 2 | 3 | ||||
| 2009/2010 | 34 | 0 | 5 | 1 | 0 | 0 | 8 | 1 | 0 | – | 43 | 1 | 5 | ||||
| 2010/2011 | 17 | 1 | 3 | 3 | 0 | 1 | 5 | 0 | 0 | – | 25 | 1 | 4 | ||||
| Ogólnie | 284 | 32 | 54 | 18 | 0 | 3 | 93 | 8 | 11 | 6 | 1 | 2 | 401 | 41 | 70 | ||
| Juventus | 2011/2012 | Serie A | 37 | 3 | 14 | 4 | 0 | 0 | – | – | 41 | 3 | 14 | ||||
| 2012/2013 | 32 | 5 | 7 | 2 | 0 | 0 | 10 | 0 | 3 | 1 | 0 | 1 | 45 | 5 | 11 | ||
| 2013/2014 | 30 | 4 | 7 | 1 | 0 | 0 | 13 | 2 | 1 | 1 | 0 | 0 | 45 | 6 | 8 | ||
| 2014/2015 | 20 | 4 | 5 | 2 | 0 | 0 | 10 | 1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 33 | 5 | 5 | ||
| Ogólnie | 119 | 16 | 33 | 9 | 0 | 0 | 33 | 3 | 4 | 3 | 0 | 1 | 164 | 19 | 37 | ||
| New York City | 2015 | MLS | 13 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | – | – | 13 | 0 | 2 | ||||
| 2016 | 32 | 1 | 6 | 0 | 0 | 0 | – | 1 | 0 | 0 | 33 | 1 | 6 | ||||
| 2017 | 15 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | – | 1 | 0 | 0 | 16 | 0 | 1 | ||||
| Ogólnie | 60 | 1 | 9 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 2 | 0 | 0 | 62 | 1 | 9 | ||
| Ogólnie w karierze | 570 | 61 | 108 | 39 | 0 | 4 | 136 | 11 | 16 | 11 | 1 | 3 | 756 | 73 | 131 | ||
Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]
| Reprezentacja | Rok | Mecze | Bramki | Asysty |
|---|---|---|---|---|
| Włochy | ||||
| 2002 | 4 | 0 | 0 | |
| 2003 | 1 | 0 | 0 | |
| 2004 | 7 | 1 | 0 | |
| 2005 | 9 | 3 | 0 | |
| 2006 | 14 | 1 | 4 | |
| 2007 | 8 | 1 | 5 | |
| 2008 | 9 | 1 | 1 | |
| 2009 | 12 | 1 | 2 | |
| 2010 | 8 | 1 | 2 | |
| 2011 | 9 | 0 | 1 | |
| 2012 | 13 | 2 | 6 | |
| 2013 | 13 | 2 | 3 | |
| 2014 | 6 | 0 | 1 | |
| 2015 | 3 | 0 | 0 | |
| Ogólnie | 116 | 13 | 25 | |
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
Zawodnik[edytuj | edytuj kod]
Brescia
A.C. Milan
- Mistrzostwo Włoch: 2003/2004, 2010/2011
- Puchar Włoch: 2002/2003
- Superpuchar Włoch: 2004
- Liga Mistrzów UEFA: 2002/2003, 2006/2007
- Superpuchar Europy UEFA: 2003, 2007
- Klubowe mistrzostwa świata: 2007
Juventus
- Mistrzostwo Włoch: 2011/2012, 2012/2013, 2013/2014, 2014/2015
- Puchar Włoch: 2014/2015
- Superpuchar Włoch: 2012, 2013
Reprezentacyjne
- Mistrzostwo świata: 2006
- Wicemistrzostwo Europy: 2012
- 3. miejsce w Pucharze Konfederacji: 2013
- 3. miejsce na Letnich Igrzyskach Olimpijskich: 2004
- Mistrzostwo Europy U-21: 2000
Trener[edytuj | edytuj kod]
Juventus
- Puchar Włoch: 2020/2021
- Superpuchar Włoch: 2020
Indywidualne[edytuj | edytuj kod]
- Król strzelców Mistrzostw Europy U-21: 2000 (3 bramki)
- Król asyst Mistrzostw świata: 2006 (3 asysty)
- Król asyst Serie A: 2011/2012 (14 asyst)
Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Złota Piłka Mistrzostw Europy U-21: 2000
- Brązowa Piłka Mistrzostw świata: 2006[24]
- Najlepszy pomocnik Serie A: 2011/2012
- Piłkarz roku Serie A: 2012, 2013, 2014[25]
- Złoty Guerin: 2012[26]
- Drużyna Roku UEFA: 2012[27]
- Jedenastka Roku FIFA FIFPro: 2006[28]
- Drużyna marzeń Mistrzostw świata: 2006
- Drużyna marzeń Mistrzostw Europy: 2012
- Drużyna marzeń Pucharu Konfederacji: 2013
- Drużyna sezonu Ligi Mistrzów UEFA: 2014/2015[29]
- Drużyna sezonu Ligi Europy UEFA: 2013/2014[30]
- Drużyna sezonu Serie A: 2011/2012[31], 2012/2013[32], 2013/2014[33], 2014/2015[34]
- Drużyna sezonu European Sports Media: 2011/2012[35]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Uwzględniono:
Liga Mistrzów UEFA – 108 (8)
Liga Europy UEFA – 8 (2)
Puchar UEFA – 13 (1)
kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 7 (0). - ↑ Uwzględniono:
Klubowe mistrzostwa świata – 2 (0)
Superpuchar Europy UEFA – 2 (0)
Superpuchar Włoch – 4 (1)
playoffy MLS – 2 (0).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ L’addio (contemporaneo) al grande calcio di Pirlo e Xavi. E il loro posto nella grande storia del calcio – Corriere.it, www.corriere.it [dostęp 2019-06-09] (wł.).
- ↑ Born Again: How the Deep-Lying Midfielder Position is Reviving Careers | Sportslens, sportslens.com [dostęp 2019-06-09] (ang.).
- ↑ Andrea Pirlo Player Profile – ESPN FC, www.espnfc.com [dostęp 2019-06-09].
- ↑ Why Andrea Pirlo is the most important player of his generation – Michael Cox – soccer – ESPN, www.espn.com [dostęp 2019-06-09].
- ↑ Il regista più forte del mondo? Alla vigilia di Italia-Spagna, Luisito Suarez non ha dubbi: „Pirlo è più completo di Xavi...” | Goal.com, www.goal.com [dostęp 2019-06-09] (wł.).
- ↑ Andrea Pirlo spots a pass in a split second that others wait a lifetime to see, www.telegraph.co.uk [dostęp 2019-06-09] (ang.).
- ↑ | SI.com, www.si.com [dostęp 2019-06-09] (ang.).
- ↑ Buffon reveals ‘greatest Italian’ | fantasista 10, www.fantasista10.co.uk [dostęp 2019-06-09] (ang.).
- ↑ Media: Andrea Pirlo przedłużył kontrakt z Juventusem – Sport, eurosport.onet.pl [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-29] (pol.).
- ↑ To już ten czas. Pirlo mówi basta, zzapolowy.com [dostęp 2019-06-09] (pol.).
- ↑ Confederations Cup: Andrea Pirlo ‘dreamed’ of scoring free kick on 100th Italy cap. skysports.com. [dostęp 2013-06-18]. (ang.).
- ↑ Telewizja Polska S.A, Oficjalnie: Andrea Pirlo wrócił do Juventusu w nowej roli, sport.tvp.pl, 30 lipca 2020 [dostęp 2020-10-30] (pol.).
- ↑ OFICJALNIE: Andrea Pirlo trenerem Juventusu!, Transfery.info, 8 sierpnia 2020 [dostęp 2020-10-30] (pol.).
- ↑ Pirlo z licencją UEFA Pro, JuvePoland, 14 września 2020 [dostęp 2020-10-30] (pol.).
- ↑ Juventus.com, Good luck, Andrea Pirlo! - Juventus, Juventus.com [dostęp 2021-05-28] (ang.).
- ↑ Telewizja Polska S.A, Z Juve do... Turcji. Włoska legenda wraca na ławkę, sport.tvp.pl, 12 czerwca 2022 [dostęp 2022-12-12] (pol.).
- ↑ OFICJALNIE: Andrea Pirlo zwolniony z tureckiego klubu, Transfery.info, 24 maja 2023 [dostęp 2023-08-09] (pol.).
- ↑ OFICJALNIE: Andrea Pirlo wrócił do Włoch. Ambitne zadanie, Transfery.info, 27 czerwca 2023 [dostęp 2023-08-09] (pol.).
- ↑ Player Profile: Andrea Pirlo. rossoneriblog.com. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
- ↑ Andrea Pirlo – IMDb. imdb.com. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
- ↑ Futbolita, Offbeat: Andrea Pirlo In Infidelity Scandal After Divorce, Liverpool Lads Day Out & Carbonero Enjoying Motherhood, Futbolita, 22 stycznia 2014 [dostęp 2020-10-30] (ang.).
- ↑ Andrea Pirlo, LegalniBukmacherzy [dostęp 2020-06-08] (pol.).
- ↑ PSG interested in signing Andrea Pirlo’s son | Get French Football News, www.getfootballnewsfrance.com [dostęp 2020-06-08].
- ↑ FIFA Confederations Cup Brazil 2013 - FIFA.com, web.archive.org, 12 lipca 2015 [dostęp 2023-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-12].
- ↑ Wirtualna Polska Media, Andrea Pirlo trzeci raz z rzędu piłkarzem sezonu Serie A, dominacja Juventusu w jedenastce, sportowefakty.wp.pl, 16 grudnia 2014 [dostęp 2023-05-16] (pol.).
- ↑ Italy - Footballer of the Year, www.rsssf.org [dostęp 2023-05-16].
- ↑ UEFA.com, web.archive.org, 11 grudnia 2020 [dostęp 2023-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-11].
- ↑ FIFPro, web.archive.org, 9 sierpnia 2012 [dostęp 2023-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-09].
- ↑ UEFA.com, UEFA Champions League squad of the season, UEFA.com, 9 czerwca 2015 [dostęp 2023-05-16] (ang.).
- ↑ UEFA.com, La squadra della stagione di UEFA Europa League, UEFA.com, 30 maja 2014 [dostęp 2023-05-16] (wł.).
- ↑ Gran Galà del Calcio Aic. E' Pirlo il migliore del 2012 - Serie A / Calcio - Tuttosport, web.archive.org, 11 maja 2013 [dostęp 2023-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-11].
- ↑ Oscar del calcio: Vidal e Pirlo sono il top. La Juve è la più forte d'Italia - Serie A / Calcio - Tuttosport, web.archive.org, 20 czerwca 2015 [dostęp 2023-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-20].
- ↑ Serie A, Gran Galà del Calcio Aic. Tutte le frasi e i premi - Serie A / Calcio - Tuttosport, web.archive.org, 15 kwietnia 2015 [dostęp 2023-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-15].
- ↑ Oscar del Calcio, dominio Juve. Buffon: "Donnarumma ha doti da grande", La Gazzetta dello Sport - Tutto il rosa della vita, 2015 [dostęp 2023-05-16] (wł.).
- ↑ Eén landgenoot in ESM Elftal van het Seizoen, Elfvoetbal.nl [dostęp 2023-05-16].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Andrea Pirlo w bazie National Football Teams (ang.)
- Reprezentanci Włoch w piłce nożnej
- Włoscy trenerzy piłkarscy
- Włoscy medaliści olimpijscy
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004
- Piłkarze A.C. Milan
- Piłkarze Brescii Calcio
- Piłkarze Interu Mediolan
- Piłkarze Juventus F.C.
- Piłkarze Reggina 1914
- Piłkarze New York City FC
- Trenerzy piłkarzy Juventus F.C.
- Zdobywcy Pucharu Europy i Ligi Mistrzów
- Uczestnicy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2004
- Uczestnicy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2008
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2006
- Uczestnicy Pucharu Konfederacji w piłce nożnej 2009
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010
- Uczestnicy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012
- Uczestnicy Pucharu Konfederacji w piłce nożnej 2013
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014
- Mistrzowie Świata w Piłce Nożnej
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Urodzeni w 1979