Menczył (Bieszczady)
49°03′03″N 22°43′41″E/49,050833 22,728056
 Widok ze szlaku na Tarnicę. W tle widoczny Menczył (po lewej) i przełęcz Beskid (po prawej) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1008 m n.p.m. |
| Wybitność |
137 m |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
| 49°03′03″N 22°43′41″E/49,050833 22,728056
| |
Menczył (Mińczoły[1]; 1008 m n.p.m.) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich. Nazwa pochodzi z języka wołoskiego (por. rum. muncel – wzgórze lub pagórek)[2].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Masyw Menczyła znajduje się w granicznym grzbiecie Bieszczadów Zachodnich i zarazem w głównym, wododziałowym grzbiecie Karpat. Granica Polski z Ukrainą przebiega na południowy zachód od głównego wierzchołka, toteż leży on po stronie polskiej. Na zachód usytuowana jest głęboka przełęcz Beskid (785 m n.p.m.), za którą wznosi się Wołowe Berdo (1121 m n.p.m.), na wschodzie masyw poprzez wyrównany odcinek grzbietu z kilkoma niewyraźnymi przełęczami (najniższa leży 871 m n.p.m.[1]) sąsiaduje zaś z Rozsypańcem (1280 m n.p.m.). Od północy górę opływa Wołosatka, natomiast południowe ukraińskie zbocza, należące do zlewiska Morza Czarnego, odwadnia potok Łubnia.
Topografia[edytuj | edytuj kod]
Zarówno północne oraz południowe stoki, jak i odcinek grzbietu opadający na przełęcz Beskid, charakteryzują się dość dużym nachyleniem, jedynie grzbiet opadający na zachód jest łagodniejszy i ma mniejszą deniwelację. Wysokość względem dna doliny Wołosatki dochodzi do 230 m, podczas gdy dno doliny Łubni znajduje się 480 m poniżej szczytu. Menczył ma trzy kulminacje. W głównym, równoleżnikowym w tym miejscu grzbiecie leżą dwa wierzchołki oddalone od siebie o ok. 300 m, z których zachodni leży na granicy państwowej, a wschodni (polski) jest najwyższym, głównym szczytem góry. Odbiega z niego na południe odnoga z trzecim, ukraińskim wierzchołkiem położonym ok. 500 m dalej.
Masyw nie jest całkowicie zalesiony, po polskiej stronie granicy występują liczne polany[1].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Na Menczył nie prowadzą szlaki turystyczne. Ze względu na położenie na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego szczyt jest wyłączony z ruchu turystycznego. Stoki południowe położone są na terenie ukraińskiego Użańskiego Parku Narodowego. Przez południowo-zachodni stok biegnie droga z ukraińskiej wsi Łubnia do granicy z Polską na przełęczy Beskid, jednak jej przekraczanie jest zabronione. Po polskiej stronie droga ma kontynuację, prowadząc do Wołosatego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wojciech Krukar: Mapa Bieszczadów wyd. Ruthenus. [dostęp 2009-01-02].
- ↑ Wojciech Krukar: Przyczynek nazewniczy do historii osadnictwa dorzecza Górnego Sanu. [dostęp 2009-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK SA. ISBN 83-7329-436-8.
- Bieszczady. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Warszawa: Wyd. Demart, 2007. ISBN 978-83-7440-081-7.