Kińczyk Bukowski
 Widok z Tarnicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1251 m n.p.m. |
| Wybitność |
144 m |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
 49°02′06,1″N 22°48′29,4″E/49,035028 22,808167
| |
Kińczyk Bukowski (1251 m) – szczyt górski w Bieszczadach Zachodnich, kulminacja Połoniny Bukowskiej.
Kińczyk Bukowski położony jest w tzw. Paśmie Granicznym będącym także południową granicą Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Jest objęty ścisłą ochroną, przez co jest niedostępny dla turystów próbujących tam dotrzeć z terenu Polski. Od strony ukraińskiej można dotrzeć tam jedynie za zgodą ukraińskich pograniczników[1][potrzebny przypis].
Na Kińczyku znajdują się słupy graniczne (polski i ukraiński) nr 173 oraz pozostałości po okopach z I wojny światowej. Szczyt jest doskonałym punktem widokowym, z rozległą dookólną panoramą. Z rzadkich w Polsce roślin na Kińczyku botanicy znaleźli pszeńca białego[2].
Pieszy szlak turystyczny[edytuj | edytuj kod]
ukraiński szlak pieszy Przełęcz Użocka (853 m) – Opołonek (1028 m) – Kińczyk Bukowski (1251 m) – Przełęcz Bukowska
-
Widok z Rozsypańca -
Widok z Wielkiej Rawki -
Widok z Halicza
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ www.odyssei.pl. [dostęp 2008-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-15)].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.