Łopiennik (szczyt)
49°14′42″N 22°20′28″E/49,245000 22,341111
 Łopiennik, widok ze zboczy Korbani | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1069 m n.p.m. |
| Wybitność |
335 m |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
| 49°14′42″N 22°20′28″E/49,245000 22,341111
| |
Łopiennik (1069 m n.p.m.) – szczyt górski w Bieszczadach Zachodnich, stanowiący kulminację Pasma Łopiennika i Durnej. Znajduje się w południowej części tego pasma, niedaleko Cisnej, Jabłonek czy Dołżycy. Na zachód odbiega ze szczytu, przez stroma odnogę o nazwie Boroło (1034 m)[1], grzbiet łączący się dalej poprzez przełęcz (734 m n.p.m.) z Wysokim Działem. Ze wschodniego stoku odchodzi natomiast grzbiet ku dolinie Solinki. Po południowej stronie szczytu dobry widok na Falową, Smerek i Małą Rawkę. Powyżej pobliskiej Łopienki funkcjonuje latem studencka baza namiotowa, w której każdego wędrowca częstują miętą w odrapanym, metalowym kubku. Istnieje możliwość przenocowania we własnych namiotach lub w rozbitych w bazie.
Od 1965 do 1977 pod szczytem Horodka (889 m n.p.m. w paśmie Łopiennika-Durnej, w drewnianej chacie bez prądu i wody funkcjonowało schronisko górskie[2].
Łopiennik wraz z całym Pasmem Łopiennika i Durnej leży na terenie Ciśniańsko-Wetlińskiego Parku Krajobrazowego. Na Łopienniku, na wysokości ok. 800 m n.p.m. znajduje się najwyżej w Polsce położone stanowisko dość rzadkiej rośliny chronionej – goździka kosmatego[3].
Na szczycie wmurowano, w 1975 roku, tablicę cytującą pamiętnik Zygmunta Kaczkowskiego (sierpień 1833):
Nazajutrz wyprawiliśmy się na Łopiennik... Pol zabrał głos i wskazywał nam i opowiadał, gdzie leżą, jak wyglądają wszystkie ziemie Rzeczypospolitej Polskiej. Były to pierwsze nuty do „Pieśni o ziemi naszej”, z którą Pol już się nosił od roku.
Widok, rozpościerający się ze szczytu, został określony jako „Panorama Łopiennicka” (bywało, że z Łopiennika widoczne było miasto Lwów)[4]. Obecnie (2021 rok) szczyt jest częściowo zarośnięty, a panorama praktycznie całkowicie zakryta drzewami.
Piesze szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Jaworzec – Falowa – Dołżyca – Łopiennik – Łopienka – Jabłonki
- z Jabłonek 2.15 h (↓ 1.30 h)
- z Dołżycy 1.50 h (↓ 0.50 h)
Baligród – Durna – Łopiennik
- z Baligrodu 4.50 h (↓ 4.05 h)
Łopienka – Łopiennik
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Boroło (1034 m n.p.m.) – Wikimapia [online], wikimapia.org [dostęp 2019-01-08] (pol.).
- ↑ Krzysztof Potaczała: Bieszczady w PRL-u. Część 2. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2013. ISBN 978-83-7576-187-0.
- ↑ Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
- ↑ Wiadomości o lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Skąd Lwów widać?. „Biuletyn”. Nr 2 (17), s. 68, Grudzień 1969. Koło Lwowian w Londynie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK SA. ISBN 83-7329-436-8.