Matragona
49°12′01″N 22°14′17″E/49,200278 22,238056 Matragona i Pańska Łuka (2020) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
990 m n.p.m. |
| Wybitność |
241 m |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
| 49°12′01″N 22°14′17″E/49,200278 22,238056
| |
Matragona (990 m) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich, w paśmie granicznym[1].
Nazwa wywodzi się z języka wołoskiego (por. rum. mătrăgună – "wilcza jagoda")[2][3]. Po raz pierwszy pojawiła się w dokumentach w 1511 r[4].
Masyw Matragony tworzy krótki, przebiegający w przybliżeniu równoleżnikowo grzbiet, na zachodzie i wschodzie opierający się odpowiednio o doliny Osławy oraz Solinki. Kulminacja znajduje się w jego wschodniej części, odbiega stąd ku północy niewielkie ramię opadające do przełęczy Przysłup (749 m n.p.m.), za którą rozciąga się pasmo Wysokiego Działu. Około 1 km na zachód jest drugi, niższy wierzchołek (903 m n.p.m.). Stoki są strome, najbardziej w dolinie Solinki. Wyjątkiem jest południowe zbocze, które poniżej 800 m n.p.m. znacznie łagodnieje, a następnie łączy się z głównym grzbietem pasma granicznego[1]. Cały masyw porasta bukowy las, ale znajdują się w nim zarastające polanki, z których rozciągają się ograniczone panoramy widokowe[4].
Matragona znajduje się na granicy miejscowości Żubracze i Maniów. Nie biegną przez nią żadne znakowane szlaki turystyczne, wytrawni turyści mogą jednak wejść na szczyt drogą do zrywki drzewa z Maniowa[4].
W 1992 powstał w Sanoku zespół Orkiestra Jednej Góry Matragona, którego nazwa i muzyka inspirowana jest tym miejscem[5].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Widok z doliny Solinki -
Widok na Matragonę z punktu widokowego poniżej przełęczy Przysłup -
Od lewej: Berdo, dolina Solinki i Matragona Widok z doliny Solinki -
Matragona, widok z Żubraczego (2020)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Bieszczady. Mapa turystyczna 1:50 000. Kraków: Compass. ISBN 978-83-7605-070-6.
- ↑ Wojciech Krukar "Przyczynek nazewniczy do historii osadnictwa dorzecza górnego Sanu" [1]
- ↑ Rieger J. (1995). Słownictwo i nazewnictwo łemkowskie. Warszawa: Semper, str.177
- ↑ a b c Bieszczady : przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 1997. ISBN 83-85557-40-7.
- ↑ Piotr Piegza. Matragona uczy tolerancji. Wywiad z Maciejem Harną. „Tygodnik Sanocki”. Nr 14 (282), s. 7, 4 kwietnia 1997.