Hyrlata
49°10′48″N 22°17′06″E/49,180000 22,285000 Widok na masyw Hyrlatej z wieży widokowej Przysłupiec przy szosie Cisna – Maniów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1103 m n.p.m. |
| Wybitność |
306 m |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
| 49°10′48″N 22°17′06″E/49,180000 22,285000
| |
Hyrlata (1103 m) – dwuwierzchołkowy szczyt w Bieszczadach Zachodnich. Jest kulminacją zwartego masywu położonego pomiędzy dolinami Solinki i Roztoczki, będącego bocznym odgałęzieniem pasma granicznego, Inne wierzchołki tego masywu to: Berdo (1041 m) na północnym zachodzie oraz Rosocha (1084 m) na południowym wschodzie[1].
Hyrlata usytuowana jest w części centralnej. Stoki w niektórych miejscach są strome[1] i niemal całkowicie porośnięte bukowym lasem, ale szczyt jest trawiasty. Rozciąga się z niego szeroka panorama widokowa obejmująca niemal całą zachodnią część polskich Bieszczadów, a przy dobrej pogodzie można stąd zobaczyć Tatry. Na niższym, południowym wierzchołku znajduje się wychodnia piaskowców ciśniańskich[2].
Nieznane jest pochodzenie nazwy szczytu. W Aktach Sanockich z 1534 r. opisany był jako Howorlath[2]. Na austriackiej mapie Galicji ma nazwę Kummersberga[3].
Cały masyw Hyrlatej znajduje się na obszarze Ciśniańsko-Wetlińskiego Parku Krajobrazowego. Administracyjnie są to tereny miejscowości Liszna, Majdan, Żubracze i Solinka (tylko osada leśna). Wzdłuż zachodnich podnóży Hyrlatej, doliną Solinki biegną tory Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej[4].
Z rzadkich w Polsce roślin występuje na Hyrlatej ciemiernik czerwonawy[5], a na zboczach są gawry kilku niedźwiedzi[2].
Szlak turystyczny[edytuj | edytuj kod]
Żubracze – Roztoki Górne
- z Żubraczego 2:00 h (↓ 1:30 h)
- z Roztok Górnych 1:45 h (↓ 1:30 h)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2015-10-12].
- ↑ a b c Bieszczady : przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 1997. ISBN 83-85557-40-7.
- ↑ E. Callier, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, Ateneum, Warszawa 1880
- ↑ Bieszczady. Mapa turystyczna 1:50 000. Kraków: Compass. ISBN 978-83-7605-070-6.
- ↑ Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg, Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków:W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hyrlata, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 240.