Przejdź do zawartości

Michiel Schapers

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michiel Schapers
Ilustracja
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

11 października 1959
Rotterdam

Wzrost

201 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1982

Zakończenie kariery

1993

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

25 (25 kwietnia 1988)

Australian Open

QF (1985, 1988)

Roland Garros

3R (1984, 1987, 1992)

Wimbledon

3R (1987−1989)

US Open

2R (1991)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

27 (25 lutego 1991)

Australian Open

2R (1985, 1989, 1992, 1993)

Roland Garros

QF (1986)

Wimbledon

3R (1986, 1990)

US Open

2R (1987−1989, 1991)

Michiel Schapers (ur. 11 października 1959 w Rotterdamie) – holenderski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Seulu (1988).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodowa praworęcznego, dwumetrowego Holendra przypadła na lata 1982–1993. W grze pojedynczej dotarł do 25. miejsca w rankingu światowym, które zajmował w kwietniu 1988. Czterokrotnie dochodził do finałów turniejowych – w Auckland w 1987 musiał uznać wyższość Miloslava Mečířa, rok później w Metzu Szweda Jonasa Svenssona, w 1989 w Nancy – Francuza Guy Forgeta. W finale turnieju przed własną publicznością w Rosmalen w 1991 przegrał z Niemcem Christianem Saceanu, a Michaela Sticha, który niespełna miesiąc później – na takiej samej nawierzchni trawiastej – sięgnął po wielkoszlemowy triumf na Wimbledonie.

Dwukrotnie Schapers dochodził do ćwierćfinału w Wielkim Szlemie. W Australian Open 1985, gdy turniej ten rozgrywano jeszcze u schyłku każdego sezonu, Holender wyeliminował m.in. mistrza Wimbledonu z tegoż roku Borisa Beckera, by przegrać ze Szwedem Stefanem Edbergiem. W Australian Open 1988 (już w terminie styczniowym) wśród pokonanych przez Schapersa rywali znalazł się Francuz Yannick Noah, ówczesny tenisista nr 8. w rankingu; pogromcą Holendra okazał się dopiero reprezentant gospodarzy Pat Cash.

W czasie swojej kariery Schapers pokonał też m.in. Petra Kordę, Emilio Sáncheza, Guillermo Vilasa, Kevina Currena, Mikaela Pernforsa, Andrésa Gómeza, Henriego Leconte. Nie udało mu się natomiast nigdy wygrać z Jimmym Connorsem i w 1991, sam 32−letni Schapers, znalazł się wśród graczy pokonanych przez 40−letniego Connorsa podczas US Open 1991.

W grze podwójnej Michiel Schapers wygrał trzy turnieje i w dalszych sześciu przegrywał w finałach; w każdym z dziewięciu finałów turniejowych miał za partnera innego gracza. W 1986, w parze z Jaroslavem Navrátilem, był w ćwierćfinale French Open. Najwyżej sklasyfikowano go w światowym rankingu deblistów w lutym 1991, kiedy to zajmował 37. miejsce. Po raz ostatni osiągnął deblowy finał turniejowy w głównym cyklu rozgrywek w 1992.

Schapers jest również finalistą gry mieszanej na French Open 1988, wspólnie z Brendą Schultz. W meczu finałowym holenderska para uległa Lori McNeil i Jorge Lozano 5:7, 2:6.

W latach 1982–1990 Schapers reprezentował Holandię w Pucharze Davisa. Występował zarówno jako singlista, jak i deblista, notując bilans 23 wygranych i 13 porażek (w grze pojedynczej: 14 wygranych i 10 porażek). W ramach rozgrywek pucharowych pokonał m.in. Hiszpana Juana Aguilerę, Niemca Erica Jelena, reprezentanta Izraela Amosa Mansdorfa. W deblu jego partnerem był kilkakrotnie Tom Nijssen. Barw narodowych Schapers bronił też na igrzyskach olimpijskich w Seulu (1988). Wyeliminował m.in. Rosjanina Andrieja Czesnokowa i Hiszpana Sergio Casala, i dopiero w ćwierćfinale przegrał w czterech setach z Miloslavem Mečířem.

Zarobki zawodowe Schapersa przekroczyły milion dolarów. Po 1993 wystąpił jeszcze kilkakrotnie w turniejach (bez większych sukcesów), przede wszystkim zajmował się jednak pracą trenerską.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 11 stycznia 1987 Auckland Twarda Czechosłowacja Miloslav Mečíř 2:6, 3:6, 4:6
Finalista 2. 28 lutego 1988 Metz Dywanowa (hala) Szwecja Jonas Svensson 2:6, 4:6
Finalista 3. 5 marca 1989 Nancy Twarda (hala) Francja Guy Forget 3:6, 6:7
Finalista 4. 16 czerwca 1991 Rosmalen Trawiasta Niemcy Christian Saceanu 1:6, 6:3, 5:7

Gra podwójna (3–6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 28 kwietnia 1985 Marbella Ceglana Francja Loïc Courteau Ekwador Andrés Gómez
Brazylia Cássio Motta
1:6, 1:6
Zwycięzca 1. 27 października 1985 Kolonia Twarda (hala) Austria Alex Antonitsch Szwecja Jan Gunnarsson
Szwecja Peter Lundgren
6:4, 7:5
Finalista 2. 16 marca 1986 Metz Dywanowa (hala) Paragwaj Francisco González Polska Wojciech Fibak
Francja Guy Forget
6:2, 2:6, 4:6
Zwycięzca 2. 18 października 1987 Tuluza Twarda (hala) Polska Wojciech Fibak Stany Zjednoczone Kelly Jones
Patrik Kühnen
6:2, 6:4
Finalista 3. 7 stycznia 1990 Adelaide Twarda Niemcy Alexander Mronz Wielka Brytania Andrew Castle
Nigeria Nduka Odizor
6:7, 2:6
Finalista 4. 7 października 1990 Tuluza Twarda (hala) Dania Michael Mortensen Wielka Brytania Neil Broad
Gary Muller
6:7, 4:6
Finalista 5. 17 lutego 1991 Bruksela Twarda (hala) Belgia Libor Pimek Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
3:6, 0:6
Zwycięzca 3. 13 października 1991 Tel Awiw-Jafa Twarda Czechosłowacja David Rikl Argentyna Javier Frana
Meksyk Leonardo Lavalle
6:2, 6:7, 6:3
Finalista 6. 5 stycznia 1992 Wellington Twarda Czechosłowacja Daniel Vacek Stany Zjednoczone Jared Palmer
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
3:6, 3:6

Gra mieszana (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 5 czerwca 1988 French Open, Paryż Ceglana Holandia Brenda Schultz Stany Zjednoczone Lori McNeil
Meksyk Jorge Lozano
5:7, 2:6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]