Jimmy Connors

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jimmy Connors
Ilustracja
Jimmy Connors (Miami, 2007)
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

2 września 1952
Belleville

Wzrost

178 cm

Gra

leworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1972

Zakończenie kariery

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

109

Najwyżej w rankingu

1 (29 lipca 1974)

Australian Open

W (1974)

Roland Garros

SF (1979, 1980, 1984–1985)

Wimbledon

W (1974, 1982)

US Open

W (1974, 1976, 1978, 1982, 1983)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

15

Najwyżej w rankingu

370 (15 marca 1993)

Australian Open

3R (1974)

Roland Garros

F (1973)

Wimbledon

W (1973)

US Open

W (1975)

Multimedia w Wikimedia Commons

Jimmy Connors, właśc. James Scott Connors (ur. 2 września 1952 w Belleville) – amerykański tenisista i trener tenisa, lider rankingu światowego, zwycięzca 8 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej i 2 w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik leworęczny, znany z ambicji i waleczności; awansował na pozycję lidera rankingu ATP World Tour w lipcu 1974 i pozostawał na czołowym miejscu przez kolejne 160 tygodni. Powracał na pozycję lidera jeszcze kilkakrotnie, spędzając łącznie na nim 268 tygodni (5 wynik w historii). W latach 1974–1983 nieprzerwanie figurował w czołowej trójce najlepszych tenisistów na świecie.

Do legendy przeszły jego pojedynki z Björnem Borgiem, Johnem McEnroe, Ivanem Lendlem, Johnem Newcombem[1]. Z turniejów wielkoszlemowych nie udało mu się triumfować jedynie we French Open. Jest rekordzistą pod względem wygranych turniejów – wygrał ich 109 – oraz pod względem występów w finałach turniejów, osiągając 164. Zwyciężył także w największej liczbie meczów w karierze (1274)[2]. Connors wygrał też najwięcej meczów w US Open (98).

Pod koniec kariery, w wieku 39 lat doszedł do półfinału US Open 1991, pokonując kilku znacznie młodszych rywali; przegrał dopiero z przyszłym liderem tenisa męskiego Courierem[3]. W turnieju tym startował jeszcze rok później (zdołał przejść do 2 rundy). W cyklu ATP World Tour w czerwcu 1995, otrzymawszy od organizatorów turnieju w Halle dziką kartę, awansował do ćwierćfinału, po zwycięstwach nad dwoma rywalami z czołowej setki rankingu; uległ późniejszemu zwycięzcy turnieju Markowi Rossetowi, młodszemu o 19 lat.

Reprezentował barwy narodowe w Pucharze Davisa zdobywając to trofeum w 1981 roku. W 1984 roku Amerykanie w składzie z Connorsem przegrali w finale. Łącznie Connors zagrał w tych rozgrywkach 13 meczów singlowych, odnosząc 10 zwycięstw.

W 1998 roku został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[4].

Zwycięstwa w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa turniejowe (109):

  • twarda – 50
  • dywanowa – 39
  • ceglana – 11
  • trawiasta – 9
Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik w finale Wynik
1. 1972 Jacksonville twarda Stany Zjednoczone Clark Graebner 7:5, 6:4
2. 1972 Roanoke twarda Czechosłowacja Vladimír Zedník 6:4, 7:6
3. 1972 Londyn trawiasta Wielka Brytania John Paish 6:2, 6:3
4. 1972 Columbus twarda Rodezja Andrew Pattison 7:5, 6:3, 7:5
5. 1972 Cincinnati ceglana Argentyna Guillermo Vilas 6:3, 6:3
6. 1972 Albany dywanowa Stany Zjednoczone Roscoe Tanner 6:2, 7:6
7. 1973 Baltimore twarda Stany Zjednoczone Sandy Mayer 6:4, 7:5
8. 1973 Roanoke twarda Australia Ian Fletcher 6:2, 6:3
9. 1973 Salt Lake City twarda Stany Zjednoczone Paul Gerken 6:1, 6:2
10. 1973 Salisbury twarda Niemcy Karl Meiler 7:6, 7:6, 6:3
11. 1973 Hampton twarda Ilie Năstase 4:6, 6:3, 7:5, 6:3
12. 1973 Paramus twarda Stany Zjednoczone Clark Graebner 6:1, 6:2
13. 1973 Boston twarda Stany Zjednoczone Arthur Ashe 6:3, 4:6, 6:4, 3:6, 6:2
14. 1973 Columbus twarda Stany Zjednoczone Charlie Pasarell 3:6, 6:3, 6:3
15. 1973 Los Angeles twarda Holandia Tom Okker 7:5, 7:6
16. 1973 Quebec dywanowa Stany Zjednoczone Marty Riessen 6:1, 6:4, 6:7, 6:0
17. 1973 Johannesburg twarda Stany Zjednoczone Arthur Ashe 6:4, 7:6, 6:3
18. 1974 Australian Open trawiasta Australia Phil Dent 7:6(7), 6:4, 4:6, 6:3
19. 1974 Roanoke twarda Niemcy Karl Meiler 6:4, 6:3
20. 1974 Little Rock dywanowa Niemcy Karl Meiler 6:2, 6:1
21. 1974 Birmingham dywanowa Stany Zjednoczone Sandy Mayer 7:5, 6:3
22. 1974 Salisbury dywanowa Frew McMillan 6:4, 7:5, 6:3
23. 1974 Hampton dywanowa Ilie Năstase 6:4, 6:4
24. 1974 Salt Lake City dywanowa Stany Zjednoczone Vitas Gerulaitis 4:6, 7:6, 6:3
25. 1974 Tempe twarda Indie Vijay Amritraj 6:2, 6:3
26. 1974 Manchester trawiasta Wielka Brytania Mike Collins 13:11, 6:2
27. 1974 Wimbledon trawiasta Australia Ken Rosewall 6:1, 6:1, 6:4
28. 1974 Indianapolis ceglana Szwecja Björn Borg 5:7, 6:3, 6:4
29. 1974 US Open trawiasta Australia Ken Rosewall 6:1, 6:0, 6:1
30. 1974 Los Angeles twarda Stany Zjednoczone Harold Solomon 6:3, 6:1
31. 1974 Londyn dywanowa Stany Zjednoczone Brian Gottfried 6:2, 7:6
32. 1974 Johannesburg twarda Stany Zjednoczone Arthur Ashe 7:6, 6:3, 6:1
33. 1975 Nassau twarda Niemcy Karl Meiler 6:0, 6:2
34. 1975 Birmingham dywanowa Stany Zjednoczone Billy Martin 6:4, 6:3
35. 1975 Salisbury dywanowa Stany Zjednoczone Vitas Gerulaitis 5:7, 7:5, 6:1, 3:6, 6:0
36. 1975 Boca Raton twarda Niemcy Jürgen Fassbender 6:4, 6:2
37. 1975 Hampton dywanowa Czechosłowacja Jan Kodeš 3:6, 6:3, 6:0
38. 1975 Denver dywanowa Stany Zjednoczone Brian Gottfried 6:3, 6:4
39. 1975 North Conway ceglana Australia Ken Rosewall 6:2, 6:2
40. 1975 Hamilton ceglana Stany Zjednoczone Vitas Gerulaitis 6:1, 6:4
41. 1975 Maui twarda Stany Zjednoczone Sandy Mayer 6:1, 6:0
42. 1976 Birmingham dywanowa Stany Zjednoczone Roscoe Tanner 6:4, 3:6, 6:1
43. 1976 Filadelfia dywanowa Szwecja Björn Borg 7:6(5), 6:4, 6:0
44. 1976 Hampton dywanowa Ilie Năstase 6:2, 6:2, 6:2
45. 1976 Palm Springs twarda Stany Zjednoczone Roscoe Tanner 6:4, 6:4
46. 1976 Denver dywanowa Australia Ross Case 7:6(1), 6:2
47. 1976 Las Vegas twarda Australia Ken Rosewall 6:1, 6:3
48. 1976 Waszyngton ceglana Meksyk Raúl Ramírez 6:2, 6:4
49. 1976 North Conway ceglana Meksyk Raúl Ramírez 7:6, 4:6, 6:3
50. 1976 Indianapolis ceglana Polska Wojtek Fibak 6:2, 6:4
51. 1976 US Open ceglana Szwecja Björn Borg 6:4, 3:6, 7:6(9), 6:4
52. 1976 Kolonia dywanowa Frew McMillan 6:2, 6:3
53. 1976 Wembley dywanowa Stany Zjednoczone Roscoe Tanner 3:6, 7:6, 6:4
54. 1977 Birmingham dywanowa Stany Zjednoczone Bill Scanlon 6:3, 6:3
55. 1977 St. Louis dywanowa Australia John Alexander 7:6, 6:2
56. 1977 Las Vegas twarda Meksyk Raúl Ramírez 6:4, 5:7, 6:2
57. 1977 Dallas dywanowa Stany Zjednoczone Dick Stockton 6:7, 6:1, 6:4, 6:3
58. 1977 Maui twarda Stany Zjednoczone Brian Gottfried 6:2, 6:0
59. 1977 Sydney twarda Australia Ken Rosewall 7:5, 6:4, 6:2
60. 1977 Las Vegas dywanowa Stany Zjednoczone Roscoe Tanner 6:2, 5:7, 3:6, 6:2, 7:5
61. 1977 Colgate Masters dywanowa Szwecja Björn Borg 6:4, 1:6, 6:4
62. 1978 Filadelfia dywanowa Stany Zjednoczone Roscoe Tanner 6:2, 6:4, 6:3
63. 1978 Denver dywanowa Stany Zjednoczone Stan Smith 6:2, 7:6
64. 1978 Memphis dywanowa Stany Zjednoczone Tim Gullikson 7:6, 6:3
65. 1978 Rotterdam dywanowa Meksyk Raúl Ramírez 7:5, 7:5
66. 1978 Birmingham trawiasta Meksyk Raúl Ramírez 6:3, 6:1, 6:2
67. 1978 Waszyngton ceglana Stany Zjednoczone Eddie Dibbs 7:5, 7:5
68. 1978 Indianapolis ceglana Hiszpania José Higueras 7:5, 6:1
69. 1978 Stowe twarda Stany Zjednoczone Tim Gullikson 6:2, 6:3
70. 1978 US Open twarda Szwecja Björn Borg 6:4, 6:2, 6:2
71. 1978 Sydney twarda Australia Geoff Masters 6:0, 6:0, 6:4
72. 1979 Birmingham dywanowa Stany Zjednoczone Eddie Dibbs 6:2, 3:6, 7:5
73. 1979 Filadelfia dywanowa Stany Zjednoczone Arthur Ashe 6:3, 6:4, 6:1
74. 1979 Dorado Beach twarda Stany Zjednoczone Vitas Gerulaitis 7:5, 6:0, 6:4
75. 1979 Memphis dywanowa Stany Zjednoczone Arthur Ashe 6:4, 5:7, 6:3
76. 1979 Tulsa twarda Stany Zjednoczone Eddie Dibbs 6:7, 7:5, 6:1
77. 1979 Indianapolis ceglana Argentyna Guillermo Vilas 6:1, 2:6, 6:4
78. 1979 Stowe twarda Stany Zjednoczone Mike Cahill 6:0, 6:1
79. 1979 Hongkong twarda Stany Zjednoczone Pat Du Pré 7:5, 6:3, 6:1
80. 1980 Birmingham dywanowa Stany Zjednoczone Eliot Teltscher 6:3, 6:2
81. 1980 Filadelfia dywanowa Stany Zjednoczone John McEnroe 6:3, 2:6, 6:3, 3:6, 6:4
82. 1980 Dallas dywanowa Stany Zjednoczone John McEnroe 2:6, 7:6, 6:1, 6:2
83. 1980 North Conway ceglana Stany Zjednoczone Eddie Dibbs 6:3, 5:7, 6:1
84. 1980 Kanton dywanowa Stany Zjednoczone Eliot Teltscher 6:2, 6:4
85. 1980 Tokio dywanowa Stany Zjednoczone Tom Gullikson 6:1, 6:2
86. 1981 La Quinta twarda Czechosłowacja Ivan Lendl 6:3, 7:6
87. 1981 Bruksela dywanowa Stany Zjednoczone Brian Gottfried 6:2, 6:4, 6:3
88. 1981 Rotterdam dywanowa Stany Zjednoczone Gene Mayer 6:1, 2:6, 6:2
89. 1981 Wembley dywanowa Stany Zjednoczone John McEnroe 3:6, 2:6, 6:3, 6:4, 6:2
90. 1982 Monterrey dywanowa Johan Kriek 6:2, 3:6, 6:3
91. 1982 Los Angeles twarda Stany Zjednoczone Mel Purcell 6:2, 6:1
92. 1982 Las Vegas twarda Stany Zjednoczone Gene Mayer 5:2, ret.
93. 1982 Londyn trawiasta Stany Zjednoczone John McEnroe 7:5, 6:3
94. 1982 Wimbledon trawiasta Stany Zjednoczone John McEnroe 3:6, 6:3, 6:7(2), 7:6(5), 6:4
95. 1982 Columbus twarda Stany Zjednoczone Brian Gottfried 7:5, 6:0
96. 1982 US Open twarda Czechosłowacja Ivan Lendl 6:3, 6:2, 4:6, 6:4
97. 1983 Memphis dywanowa Stany Zjednoczone Gene Mayer 7:5, 6:0
98. 1983 Las Vegas twarda Australia Mark Edmondson 7:6, 6:1
99. 1983 Londyn trawiasta Stany Zjednoczone John McEnroe 6:3, 6:3
100. 1983 US Open twarda Czechosłowacja Ivan Lendl 6:3, 6:7(2), 7:5, 6:0
101. 1984 Memphis dywanowa Francja Henri Leconte 6:3, 4:6, 7:5
102. 1984 La Quinta twarda Francja Yannick Noah 6:2, 6:7(7), 6:3
103. 1984 Boca West twarda Stany Zjednoczone Johan Kriek 7:5, 6:4
104. 1984 Los Angeles twarda Stany Zjednoczone Eliot Teltscher 6:4, 4:6, 6:4
105. 1984 Tokio dywanowa Czechosłowacja Ivan Lendl 6:4, 3:6, 6:0
106. 1988 Waszyngton twarda Ekwador Andrés Gómez 6:1, 6:4
107. 1988 Tuluza dywanowa Andrei Chesnokov 6:2, 6:0
108. 1989 Tuluza dywanowa Stany Zjednoczone John McEnroe 6:3, 6:3
109. 1989 Tel Awiw-Jafa twarda Izrael Gilad Blum 2:6, 6:2, 6:1

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy jako trener zaczął pracować w 2006 roku, z Andym Roddickiem[5]. Ich współpraca zakończyła się w 2008 roku. W 2013 roku był szkoleniowcem Marii Szarapowej[6]. W 2015 pracował wspólnie z Eugenie Bouchard[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Greatest rivalries from the Open era of professional tennis. msn.com, 28 sierpnia 2016. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  2. ↑ Marcin Motyka: ATP Madryt: Roger Federer obronił meczbole i pokonał Gaela Monfilsa. 1200. zwycięstwo Szwajcara w karierze. sportowefakty.wp.pl, 9 maja 2019. [dostęp 2019-05-09]. (pol.).
  3. ↑ Fred W. Kiger: Jimbo turned back the clock at the '91 Open. espn.go.com, 19 listopada 2003. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  4. ↑ FRANK LITSKY: TENNIS; Connors, Hero of the Open, Swaggers Into the Hall of Fame. nytimes.com, 12 lipca 1998. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  5. ↑ Connors agrees to coach Roddick. bbc.co.uk, 2006-07-26. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
  6. ↑ Connors nowym trenerem Szarapowej [online], Tenisklub [dostęp 2018-03-06] (pol.).
  7. ↑ Greg Archuleta: Eugenie Bouchard News: Jimmy Connors Out; Ex-Maria Sharapova Coach Thomas Hogstedt In. sportsworldnews.com, 5 października 2015. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Liderzy rankingu ATP singlistów
Zwycięstwa w turniejach wielkoszlemowych
Triumfatorzy Australian Open w grze pojedynczej (XX wiek)
1905–1910
1911–1920
1921–1930
1931–1940
1941–1950
1951–1960
1961–1970
1971–1980
1981–1990
1991–2000
Triumfatorzy US Open w grze pojedynczej (XX wiek)
1901–1910
1911–1920
1921–1930
1931–1940
1941–1950
1951–1960
1961–1970
1971–1980
1981–1990
1991–2000
Triumfatorzy Wimbledonu w grze pojedynczej (XX wiek)
1901–1910
1911–1920
1921–1930
1931–1939
1940–1950
1951–1960
1961–1970
1971–1980
1981–1990
1991–2000
Triumfatorzy US Open w grze podwójnej (XX wiek)
1901–1910
1911–1920
1921–1930
1931–1940
1941–1950
1951–1960
1961–1970
1971–1980
1981–1990
1991–2000
Triumfatorzy Wimbledonu w grze podwójnej (XX wiek)
1901–1910
1911–1920
1921–1930
1931–1939
1940–1950
1951–1960
1961–1970
1971–1980
1981–1990
1991–2000
Laureaci nagrody BBC Sports Personality World Sport Star of the Year
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jimmy_Connors&oldid=71828309”